جهان به معجزه نیاز ندارد

ایالات متحده آمریکا در حال حاضر دو نیروگاه سوخت زغال‌سنگ دارد که از انتشار دی‌اکسید‌کربن به هوا جلوگیری می‌کنند. پترا نووا (Petra Nova) در تگزاس و کمپر (Kemper) در میسیسیپی از فناوری استفاده می‌کنند تا قبل از احتراق مانع ورود CO2 به هوا شوند. متاسفانه این فقط دو مورد از ۴۰۰ نیروگاه ایالات متحده آمریکاست که هرساله حدود ۴/۱ میلیارد متر مکعب گاز گلخانه‌ای بی‌رنگ و بو را وارد جو می‌کنند. حتی کمپر و پترا نووا همه CO2 را که از سوختن ایجاد می‌شوند جذب نمی‌کنند و CO2 گرفته‌شده برای این استفاده می‌شود که نفت بیشتری را از زمین بیرون آورد و به این ترتیب بعد از اینکه سوخته شد، CO2 بیشتری را وارد اتمسفر می‌کند. مساله کربن هرساله پیچیده‌تر و خطرناک‌تر می‌شود. در جهانی که در آن هزاران نیروگاه با سوخت زغالی کار می‌کنند، در جهانی که حدود دو میلیارد اتومبیل و کامیون دارد و در جهانی که میلیاردها تن زغال‌سنگ، نفت و گاز طبیعی استخراج و مصرف می‌شود، جای تعجب نیست که حدود ۴۰ میلیارد متر مکعب ‌دی‌اکسیدکربن به صورت سالانه وارد فضا می‌شود. اقیانوس‌ها و گیاهان جهان برخی از این کربن‌ها را جذب می‌کنند، با این حال جمع شدن CO2 در اتمسفر به طور بی‌وقفه هرساله بیشتر می‌شود و در سال ۲۰۱۶ بیشتر از ۴۰۰ ذره در میلیون (PPM) بوده است؛ این رقم قبل از انقلاب صنعتی ۲۸۰ ذره در میلیون بوده است. این مساله باعث ایجاد تغییراتی شده؛ از آب شدن یخ‌ها در قطب شمال گرفته تا آب شدن یخچال‌های طبیعی سراسر جهان، تغییرات آب‌وهوایی عجیب و افزایش آب‌های سطح جهان. در واقع در حال حاضر در جو زمین آن‌قدر CO2 جمع شده که برای جلوگیری از یخبندان بعدی در هزار سال آینده کافی است. هر فردی روی کره زمین هوایی را تنفس می‌کند که اجداد و گونه‌های قبلی‌اش آن را استنشاق نکرده‌اند. امید به کاهش...