بازی با توپ محتوا

بازی با توپ محتوا بعضی آدم‌ها خیلی پرسر و صدا هستند. دائم چیزی تعریف می‌کنند. گویا گوش مجانی می‌خواهند. اگر بخواهید چیزی بگویید به شما مجال نمی‌دهند. اینها معمولا حوصله سر برند. ما یا از آنها فرار می‌کنیم یا اگر ناگزیر از همنشینی با آنها باشیم فقط اصواتی را می‌شنویم بی‌آنکه بتوانیم یا حتی بخواهیم معنی آنها را درک کنیم. این بندگان خدا کلی هم انرژی صرف می‌کنند برای جلب توجه ولی هر چه بیشتر می‌کوشند کمتر موفق می‌شوند. حالا اگر این آدم پرحرف سوژه‌اش خودش باشد و مرتب از خود، فضایل و دستاوردهایش تعریف کند، اوضاع بغرنج‌تر می‌شود. بی‌شک دیگر طاقت مواجهه با او را نخواهیم داشت و فرار را بر قرار ترجیح می‌دهیم اما چه نازنینند آنهایی که سر و صدایشان بی‌اندازه و بیجا نیست. آنها گوش شنوایی دارند برای حرف‌های شما؛ معمولا حرف‌شان خریدار دارد. اگر حرفی بزنند ورد کلام‌ها می‌شود. بی‌آنکه در بوق و کرنا راجع به خود وراجی کنند، اگر هم چیزی برای ارائه دارند آن را صاف و ساده در اختیار دیگران قرار می‌دهند. از آنجا به بعد این اطرافیان هستند که راجع به دستاوردشان با هم گفت‌و‌گو می‌کنند. این افراد اگر این ویژگی جذاب و تاثیرگذاری درگیرکننده خود را تقویت کنند، حتی می‌توانند در زمینه‌ای که در آن حرفی برای گفتن دارند، ملاک و مرجع اطرافیان خود شوند؛ طوری که در آن حوزه به آنها اقتدا کنند. این دو گونه پرسونا را شاید بتوان نماد دو رویه ارتباط با مخاطب در حوزه بازاریابی دانست. یک رویه مانند آن شخص پرسر و صدا، شلوغ است که دائم از خود تعریف می‌کند. در این روش سنتی که به آن ارتباطات یا بازاریابی برون‌گرا (Outbound) می‌گویند، آن سازمان یا شرکت با اتکا به رسانه‌های پرسر و صدا و همه‌گیر مانند تلویزیون، مطبوعات، بیلبورد، وب‌سایت‌ها (و به تازگی پیامک) پیغام‌های خود را با شدت و فشار بسیار...