از بارسلون با عشق

نمایی از طراحی فرازمینی کلیسای خارق العاده ساگرادا فامیلیا احتمالاً هیچ برهه دیگری به اندازه ماه‌های منتهی به نمایشگاه ام‌دبلیو سی برای سفر به اروپا نامساعد نبوده است. طی بازه کوتاهی نه‌تنها وقایع شارلی ابدو کل سیاست‌های مسافرتی اتحادیه اروپایی را جابه‌جا کرد بلکه زنجیره‌ای از وقایع مشابه از دانماک گرفته تا اتریش و سوئد سبب سختگیری ناگهانی نسبت به مسافران از خاورمیانه شد. در نتیجه همین پس‌لرزه‌های سیاسی یک سفر کوتاه خبری به بارسلون، به سرعت تبدیل به ماراتنی پایان‌ناپذیر بین سه دفتر منطقه‌ای و سه سفارتخانه شد که تاثیر خود را حتی در مسیر رفتن به بارسلون هم نشان داد: سه پرواز خسته‌کننده از تهران به وین، از وین به فرانکفورت و سرانجام به بارسلون. تصور آنکه چه حجم قابل توجهی از تلاش، پیگیری و حتی دعا در مجموعه‌های پیوست و پرسش صرف نهایی شدن این سفر شد، دشوار است ولی در توصیف آن همین بس که وقتی برای اولین بار در غروب شنبه، دو روز مانده به کنگره جهانی موبایل، از پنجره هواپیما ابتدا برج اکبر و سپس کلیسای مشهور ساگرادا فامیلیا دیده شد، حس جمعی بیشتر از آغاز یک سفر مانند پایان یک ماموریت دشوار بود. شهر بارسلون یکی از کلانشهرهایی است که ‌هویتش را مدیون گردنه‌های تاریخی بسیاری است که از سر گذرانده، در روایتی توسط کارتاژی‌ها تاسیس شده که دشمنان قسم‌خورده رومیان بودند و ریشه نامش را هم اولین بار روی سکه‌های فنیقی‌ها پیدا کرده‌اند به نام بارکیو. خود تاریخ رسمی شهر در موزه باستانی‌اش، جایی درست زیر قصر پادشاهان آراگون، بیشتر علاقه دارد نسبش را به رومیان برساند تا ریشه‌های غربی بر خاستگاه شرقی ترجیح داشته باشد. برای همین در میان موزه دیرینه‌شناسی‌اش که بچرخید گوشی هوشمند توضیح می‌دهد که شهر در حقیقت روی ویرانه‌های یک اردوگاه رومی بنا شده که در زمان خودش آخرین حلقه مدنیت در میان بربرها بود. بارسلون طی...