skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

خدمت و تجارت

فاطمه عبدالعلی پور نویسنده میهمان

بررسی وضعیت یادگیری الکترونیکی در نظام آموزش عالی کشور

ممیزی محتوا بزرگ‌ترین چالش‌مان است

فاطمه عبدالعلی پور
نویسنده میهمان

۲۵ شهریور ۱۳۹۴

زمان مطالعه : ۱۶ دقیقه

شماره ۱۳

تاریخ به‌روزرسانی: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸

بیش از چهار میلیون دانشجو در ایران تحصیل می‌کنند که کمتر از یک درصد آنها یعنی حدود 30 هزار نفرشان مطابق آمار موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی طی سال تحصیلی 92- 91 در دوره‌های الکترونیکی مشغول به ادامه تحصیلند. کوچکی جامعه آماری این دانشجویان بیانگر چند مساله کلی است؛ یک اینکه دانشجویان ایرانی به‌رغم امکان ادامه تحصیل در دانشگاه‌های مجازی، این شیوه آموزشی برایشان جذابیتی ندارد و ترجیح می‌دهند به جای آموزش از راه دور، سر کلاس درس حاضر شوند و با استاد و همکلاسی‌هایشان از نزدیک مباحثه کنند. دوم اینکه محدودیت در رشته‌های تحصیلی مجازی، حق انتخابی برای دانشجو نمی‌گذارد. سوم اینکه نبود زیرساخت‌ ارتباطی مناسب و پهنای باند ضعیف، مجالی برای ارائه آموزش با کیفیت در ایران نمی‌دهد و چهارم اینکه تحصیل در دوره‌های مجازی به لحاظ صرفه اقتصادی، تفاوتی با دیگر دوره‌ها ندارد تا انگیزه‌ای به دانشجو بدهد. در گزارش پیش رو، سعی شده با مرور تاریخچه پیدایش آموزش الکترونیکی در دانشگاه‌های ایران، به مشکلات و چالش‌هایی که مانع از توسعه این شیوه یادگیری در سطح آموزش عالی کشور شده است، نگاهی بیندازیم. شیراز در راس دانشگاه شیراز در سال 1382 برای اولین ‌بار در ایران اقدام به ارائه دوره‌های آموزش مجازی کرد. در آن سال، دانشکده آموزش‌های الکترونیکی دانشگاه شیراز با ارائه دو رشته تحصیلی در زمینه مهندسی الکترونیک تاسیس شد و پس از آن، تب ارائه رشته‌های مجازی در دانشگاه‌های دولتی بالا گرفت. به مرور، دیگر دانشگاه‌های بزرگ کشور همچون تهران، امیرکبیر، علم‌ و صنعت و تربیت مدرس به عنوان پیشروان حوزه یادگیری الکترونیکی، وارد گود شدند و این در شرایطی بود که وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تا آن زمان، هیچ برنامه و سیاستی برای این قالب آموزشی پیش‌بینی نکرده بود و مسلما هیچ سند بالادستی‌ای هم در این زمینه وجود نداشت. بنابراین، دانشگاه‌ها در چنین موقعیتی ناگزیر به افروختن چراغ راه خود...

شما وارد سایت نشده‌اید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.

وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

این مطلب در شماره ۱۳ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۱۳ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/1so

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو