بازخوانی یک حکایت غم‌انگیز

تولید این روزها حال و روز چندان خوشی ندارد. از پس توفان تورمی سال ۹۷، بحران اقتصادی کم‌کم چهره خود را نشان داد. شاید فاصله کوتاه این بحران با بحران پیشین در اوایل دهه ۹۰ بود که دست‌وپای تولید را بیش از پیش بست و شاید تضعیف بخش تولید در سایه رونق بخش غیرمولد در ایران، زمینه‌های بروز بحران را آشکار کرده است. حالا تورمی گزنده جای‌جای بدن اقتصاد ایران را نشانه رفته، طعم گس آن زیر زبان هر تولیدکننده و هر مصرف‌کننده‌ای است، رشد اقتصادی ایران منفی شده و طبق پیش‌بینی‌ها منفی خواهد ماند؛ این بدان معناست که صحبت از رونق تولید باید بماند برای وقتی بهتر، زمانی که ثبات به بازارهای ایران بازگشته باشد. داستان از کجا آغاز شد؟ یک سر قصه امروز به خروج آمریکا از برجام می‌رسد. ترامپ این توافق را توافقی به سود آمریکا نمی‌دانست، از این رو تاکید داشت باید از این توافق خارج شود. اردیبهشت پارسال بود که اتفاق رخ داد. بازار ارز ایران البته پیش از این، واکنش به داستان را آغاز کرده بود، دلار پا را از چهار هزار تومان فراتر گذاشته و به محدوده پنج شش هزار تومان رسیده بود. آینده اقتصاد ایران برای فعالان عرصه تولید و صنعت چندن قابل پیش‌بینی نبود. دلار به سرعت قدم به محدوده ۱۰ هزار تومان و ۱۵ هزار تومان و حتی ۱۸ هزار تومان گذاشت تا اینکه با تغییر رئیس کل بانک مرکزی و صدور اختیارات ویژه، ساماندهی بازار ارز در دستور کار قرار گرفت. تورم سهمگین اما از راه رسیده بود. در سایه ریزش شدید ارزش پول ملی، دیگر هر کالایی ارزش یافته بود چرا که پول ارزشش را از دست داده بود و اینچنین بود که مسکن، خودرو، لوازم بادوام و البته سکه و طلا و ارز آماج حمله سرمایه‌هایی شدند که قصد داشتند خود را نجات دهند. تولید در این...