کاریار ارقام شرکتی است که اکنون دیگر به عنوان یک آموزشگاه شناخته می‌شود؛ آموزشگاهی که تلاش می‌کند جدیدترین دوره‌های آموزشی را ارائه دهد و مدعی است بیشتر این دوره‌ها به نحوی طراحی می‌شوند که برای شرایط روز ایران مناسب باشند. برای این کار و بومی‌سازی مواد و دوره‌های درسی کاریار ارقام از مدرسانی بهره می‌گیرد که با سختگیری بسیار انتخاب می‌شوند و نکته جالب توجه در مورد آنها این است که هیچ‌ یک تدریس را به عنوان شغل اول انتخاب نکرده‌اند و در قسمت‌های مختلف صنعت آی‌تی و بازار متنوع و بزرگ آن مشغول کارند. این شرکت قدیمی که اکنون یک نام شناخته‌شده در حوزه آموزش است کار خود را با فعالیت‌های دیگر آغاز کرد و در گردش روزگار و بالا و پایین‌های اقتصادی به اینجا رسید؛ جایی که به آن سر زدیم تا بدانیم چطور باید آموخت و چگونه باید یاد داد. برای اینکه به کاریار ارقام برویم باید به سمت ونک راهی شویم؛ مسیری که همیشه و هر روز برای رفت و برگشت آن باید ترافیک را به جان خرید. اما چاره‌ای هم نیست، در یک روز پاییزی که هوای بلاتکلیف آن مردم را بین لباس گرم و خنک مردد گذاشته سراغ این شرکت را می‌گیریم که در

نام علی‌بابا در همه جای دنیا به طریقی شناخته‌ شده است. شاید نزدیک‌ترین گزینه برای ذهن ما علی‌بابا همراه همیشگی سندباد بحری کارتون جذاب زمان کودکی‌مان باشد اما در سطح جهانی علی‌بابا یک فروشگاه اینترنتی بسیار بزرگ چینی است، کسب و کاری چنان بزرگ که بنیانگذار خود را به ثروتمندترین مرد چین تبدیل کرده است. اکنون قصه‌های کودکی و داستان‌های سرزمین اژدهای سرخ را فراموش کنید، یک علی‌بابای دیگر هم وجود دارد که در این شماره پای داستان آن نشسته‌ایم. البته در این داستان خبری از سندباد و پرنده بامزه‌اش نیست. با وجود تغییر شرایط خرید سنتی بلیت در بیشتر نقاط دنیا، خریدن بلیت برای هواپیما در ایران هنوز داستان زیادی به دنبال خود دارد؛ به دلیل سرعت مورد نیاز و تفاوت قیمت‌ها بسته به زمان و نوع بلیت، انتخاب و خرید آن پیچیدگی‌هایی دارد که به همین خاطر کسب و کارهای زیادی در حاشیه آن به وجود آمده است. با توسعه اینترنت و تجارت الکترونیکی خرید، سفر بیشتر به سمت آنلاین بودن متمایل شده. انبوه سایت‌ها، کانال‌های تلگرامی و صفحات دیگر در شبکه‌های اجتماعی که قیمت ارزان‌تر و سرعت بیشتر را وعده می‌دهند، نشان از تجارت بزرگی دارند که در این زمینه در حال شکل‌گیری و توسعه است. همه

باقر را در ابتدای پاییز می‌بینیم؛ در خانه پرنور میدان الف جایی با دیوارهای خطاطی‌شده، تابلوهای نقاشی و عکس‌های سوررئال. همیشه شما فکر می‌کنید که اگر کسی را بیش از یک دهه بشناسید دیگر موضوع زیادی برای گپ زدن ندارید ولی دست‌کم در مورد بحری خوش‌برخورد، خوش‌خنده و خوش‌سخن این فرض درست نیست. این روزها نفر دوم صنفی بازار صنفی ایران به عنوان قائم‌مقام سازمان نظام صنفی رایانه‌ای به شمار می‌آید ولی کمی که پخته‌تر باشید یادتان می‌آید چطور طی این یک دهه و اندی در آواژنگ مختصات بازار سخت‌افزار ایران را بازتعریف کرد و رئیس جنجالی کمیسیون سخت‌افزار سازمان و ژنرال کسپرسکی در ایران بوده است. این روزها عطشش برای کارهای تازه را به حوزه استارت‌آپ‌های ارتباطی برده و با دخترانش یکی از پرطراوت‌ترین کسب و کارهای خانوادگی معاصر بازار فناوری را راه‌اندازی کرده است. لیکن اگر از من می‌پرسید رئیس بودن، مدیر بودن و حتی رئیس بودن هیچ کدام به تمام، بازتاب‌های این شخصیت دوست‌داشتنی را توصیف نمی‌کنند. باقر هیچ‌گاه تصور رویایی شما از یک رجل صنفی مقتدر، تاجری چیره‌دست یا پدرسالاری بی‌نقص نیست اما بدون تردید شخصیتش بازنمایی یک انسان واقعی با همه زیبایی‌ها و ضعف‌هایش است؛ مردی که خودش همواره انسان مانده، خوانده، نوشته، جنگیده و

مدتی است که اسم ۵G زیاد به گوش‌مان می‌خورد؛ همان تکنولوژی‌ای که قرار است تا سال ۲۰۲۰ دنیای جدیدی برایمان بسازد و ماهیت اپراتورها را از «سرویس‌دهنده به افراد» تبدیل به «سرویس‌دهنده به کسب و کارها» کند. غالب مخاطبان آن نیز اشیا خواهند بود نه صرفاً افراد، به همین دلیل بازار بزرگی نیز خواهد داشت و سودهای آنچنانی نصیب اپراتورها خواهد کرد.شاید همین ویژگی‌هاست که باعث شده برخلاف نسل‌های قبلی ارتباطی که ایران همیشه در رسیدن به آنها چند سالی از دنیا عقب بود، این بار زودتر دست‌به‌کار شود و آستین‌ها را بالا بزند تا خود را هرچه سریع‌تر با آمادگی بیشتری به کاروان جهانی مهاجرت به ۵G برساند. هرچند اپراتورهای سیار آن هم پروانه لازم برای چنین پیشگامی‌هایی را در اختیار دارند، با این حال یک چالش همیشگی برای این قبیل نوآوری‌های تحول‌ساز وجود دارد؛ چالشی که تاکنون گریبان حوزه‌های کسب ‌و ‌کاری جدید و متعددی از جمله حوزه تجارت الکترونیکی کشور را نیز گرفته است: گرفتار ماندن در چهار میخ رگولاتوری. البته نباید این موضوع را منحصراً مربوط به سازمان تنظیم مقررات دانست و انگشت عتاب به سمت او گرفت بلکه نهادهای متعددی وجود دارند که خارج از حیطه وظایف خود دست به رگولاتوری می‌زنند و در سطح

۱ مدیر استارت‌آپ جوان که خوب هم توسعه پیدا کرده، فروتنانه اما مطمئن از راه‌هایی می‌گوید که رفته و شکست خورده. از موفقیت‌ها که می‌گوید، همان‌قدر فروتن است اما وقتی به ایده نو کسب‌ و کارش می‌رسد، چشمانش برق می‌زند. دست‌هایش را در هوا بلند می‌کند و امیدوارانه می‌گوید:«ما که کاری نکرده‌ایم، این هنوز نصف کاری نیست که باید انجام دهیم!» حرف‌های مرد جوان بلندپروازانه و پر از امید و سختکوشی است. از روز اول پایش را محکم گذاشته و به همه قول موفقیت داده. هیچ انتظار کمکی از چراغ جادویی به نام دولت ندارد و دائم می‌گوید اگر جایی نقصی هست، از بی‌لیاقتی ماست. از حرف‌هایش پیداست که حاضر است تمام‌قد به میدان بیاید و بسیار بیش از این هم بگیرد، سودای تحول دارد و باز کردن درهای جدید. ۲ چند سالی از شروع کارش گذشته و بالا و پایین زیاد دیده است. از روز‌های شروع به کارش با شادی خاصی حرف می‌زند و کم‌کم می‌رسد به روزهای افول و رو به زوال رفتن. بارها کار به پایین کشیدن کرکره‌ها رسیده و تعداد دفعاتی را که در شرکت را زده‌اند و تهدید به خشونت کرده‌اند، نمی‌تواند بشمارد. کارش را در حوزه اینترنت شروع کرده؛ اینترنتی که روزهای اول ابزار

گزارش فایننشال تایمز در مورد اینکه صندوق ذخیره ارزی عربستان سعودی از طریق شراکت با Soft bank ژاپن قصد تاسیس یک صندوق سرمایه‌گذاری در بازار جهانی استارت‌آپ‌ها دارد، نمی‌تواند تعجب‌برانگیز باشد. در چند سال گذشته اقتصاد عربستان سعودی در اثر وابستگی به فروش انرژی و جنگ نفت با روسیه و ایران و هوویی به نام «نفت شل» آسیب فراوانی دید. در منطق تلاش کشورها، و در اینجا عربستان سعودی برای کاستن از وابستگی اقتصادی به نفت شک و شبهه‌ای وجود ندارد. اما وقتی به رقم حیرت‌انگیز ۱۰۰ میلیارد دلار که قرار است به این بازار پرسود تزریق شود، برمی‌خوریم شگفت‌زده خواهیم شد! زنگ خطر وقتی به صدا درمی‌آید که روشن شود پای «محمدبن سلمان» وزیر دفاع و جانشین ولیعهد سعودی، به عنوان مبتکر طرح در میان است. مبتکر این طرح سرمایه‌گذاری همچنین فرمانده جنگ یمن، حامی گروه‌های سلفی-وهابی در سوریه و نیز تدوین‌کننده سیاست ایرانی آل‌سعود است. اگر تا پیش از این سعودی‌ها رقیب جدی ایران در منطقه در رقابت‌های نفتی محسوب می‌شدند، اکنون انتظار بجایی است اگر منتظر باشیم محل نزاع از «نفت» به «کنش‌های رهایی از نفت» منتقل شود! بازار استارت‌آپ‌ها نیز با توجه به پس‌زمینه‌های موجود، محیط مساعدی برای انتقال رقابت‌هاست. از آنجا که ایران به تازگی

شاید نخستین سوالی که در رابطه با نسل پنجم به ذهن‌مان می‌رسد این است که «چرا این‌قدر زود؟» هنوز به طور کامل از نسل‌های پیشین بهره‌برداری نشده و نسل چهار در اکثر کشورها در حال توسعه است که حرف از راه‌اندازی نسل پنجم به میان آمد. این تولد زودهنگام ظاهراً از این ناشی می‌شود که معمولاً هیجان رسانه‌ها برای فناوری‌های جدید جلوتر از واقعیت بوده و این بار این میل خیلی بیش از پیش شده است. اولین تبلیغات ۳G در دهه ۱۹۹۰ شکل گرفتند؛ ولی این فناوری بعد از ۱۸ سال نهایی شد. اواخر ۲۰۱۰ بود که نسل چهارم مطرح شد اما تا سال پیش همچنان بسیاری از گوشی‌های هوشمند از این فناوری پشتیبانی نمی‌کردند. بیراه نیست اگر بگوییم هیچ جای دنیا ظرفیت‌های این نسل به طور کامل اجرایی نشده است. اما این بار ماجرا برای نسل ۵ فرق دارد. سال گذشته برای نخستین بار آزمایش‌های آن انجام شد و حالا قرار است در کمتر از سه سال عملی شود.این بار از همیشه تشنه‌تر هستیم. میل به پیشرفت و جهش بیشتر از هر زمان دیگری در شرکت‌ها و موسسات علمی نفوذ کرده و کاربران نیز تشنه‌تر از همیشه هنوز از فناوری‌های قبلی سیراب نشده خواهان فناوری‌های جدید هستند. به همین

دوستی تعریف می‌کرد سال‌ها پیش در جریان ساخت یکی از سدهای کشور، سازمان هواشناسی طی نامه‌ای رسمی هشدار داد یک ماه دیگر در منطقه‌ای که شما مشغول کار هستید، سیل خواهد آمد؛ اما مدیران پروژه توجهی به این نامه نکردند. مدتی بعد دوباره نامه آمد که دو هفته دیگر سیل خواهد آمد؛ باز هم کسی توجه نکرد. دوباره نامه آمد که سه روز دیگر سیل خواهد آمد و باز هم بی‌توجهی و سرانجام سیل آمد و میلیاردها تومان خسارت وارد کرد. البته خبر این اتفاق به رسانه‌ها نرسید اما اگر می‌رسید هم طبیعتاً مدیران پروژه در توجیه بی‌عملی خود، جمله‌ای آشنا در آستین داشتند:«غافگیر شدیم.»ایران کشور غافلگیری‌هاست. ۳۸ سال پیش وقتی آخرین شاه ایران با هلی‌کوپتر یکی از راهپیمایی‌های میلیونی مردم را دید، از شدت عصبانیت نمی‌دانست چه کند. چطور زیر گوش او چنین اتفاقی افتاده بود؟ چرا هیچ‌ کس نتوانسته بود آن را پیش‌بینی کند؟ واقعیت این است که در آن زمان هم بودند افراد و سازمان‌هایی که به شاه هشدار داده بودند اما او ترجیح داد غافلگیر شود.ماجرای ورود نسل‌های مختلف تلفن همراه به ایران و نحوه مواجهه ما با آنها نیز از همین قاعده پیروی می‌کند. ما می‌دانستیم ارتقا از نسل ۲ به ۷۵/۲ چه الزامات و

نماد اعتماد و صدور آن، نیمه اول امسال جزو خبرسازهای حوزه فناوری اطلاعات بود. در ابتدای سال هنوز مهر تحویل سال خشک نشده بود که تجمیع‌کنندگان خدمات پرداخت برای اینکه بتوانند رفع توقیف شوند به دنبال دریافت نماد اعتماد بودند و فعالان این حوزه نیز به آنان قول همکاری دادند، پس از آن زمانی که هنوز مقررات‌گذاری برای تجمیع‌کنندگان خدمات پرداخت به پایان نرسیده بود ایجاد محدودیت برای چند فین‌تک مجدداً توجه‌ها را به سمت نماد اعتماد جلب کرد چرا که رگولاتور حوزه بانکی معتقد بود آنان باید ابتدا نماد اعتماد دریافت کنند. تمامی آن سر و صداها و هیاهوهای خبری در نهایت با توافق بانک مرکزی و مرکز توسعه تجارت الکترونیکی بابت صدور نماد اعتماد برای این کسب و کارها آرام گرفته بود که مدیرعامل شرکت پست اعلام کرد از این پس صدور نماد اعتماد طبق اساسنامه بر عهده این شرکت خواهد بود. پس از تصویب قانون تجارت الکترونیکی و شکل‌گیری و تاسیس مرکز توسعه تجارت الکترونیکی یکی از بخش‌های موفق بخش صدور نماد اعتماد برای فروشگاه‌های الکترونیکی بود به ‌گونه‌ای که با گذشت تقریباً شش سال به بیش از ۲۰ هزار فروشگاه اینترنتی نماد اعتماد داده ‌است. اما نقطه موفقیت این مرکز فقط در صدور نماد اعتماد به

فناوری‌های واژگون‌گر*: ابداعاتی هستند که یک بازار یا زنجیره‌ای جدید از ارزش می‌سازند و در نهایت یک بازار یا زنجیره ارزش موجود را واژگون می‌کنند. پاییز همیشه شروع فصل سرد برای استارت‌آپ‌هاست. گویی تابستان که تمام می‌شود مدیرانی که شش ماه اول را در گرما چرتی بهاری زده‌اند، ناگهان از خواب بیدار می‌شوند تا چند برگ سبز دیگر را به زمین بیندازند؛ تاکنون امنیت، حاکمیت و مالکیت ابزارهای این هرس کردن تجاری بوده‌اند. این است که در پاییز پربیننده‌ترین شبکه به‌اشتراک‌گذاری ویدئویی کشور با محدودیت جدی و حکم قضایی مواجه می‌شود، یک اپراتور وقتی نمی‌تواند موفق‌ترین بازارچه نرم‌افزارهای موبایل را بخرد خودش یک برنامه میلیاردی تلویزیونی در زمستان راه می‌اندازد و وقتی بانک‌ها نمی‌توانند خودشان پا به پای نیازهای کاربران حرکت کنند شب عید یک‌دوجین سایت را فله‌ای فیلتر می‌کنند. ایستگاه بعدی کجاست؟ فقط آن سرمایه‌گذاری که قبلاً از صافی سرمایه‌گذاری در اپراتور دوم گذشته حق دارد در یک استارت‌آپ حمل و نقل شهری میلیاردی هزینه کند و اگر شما یکی از معاونت‌های ریاست جمهوری را الی‌الابد زیر نگین ندارید بهتر است اصلاً به سرمایه‌ خارجی فکر نکنید. چنین روندهایی از خودی‌سازی تجارت، کسب و کار و سرمایه نه تنها در کشور ما که در جهان هم بیگانه نیست. روزگاری

گزارشی که در فروردین سال ۱۳۹۳ از سوی معاونت قوانین مجلس شورای اسلامی منتشر شد نشان می‌داد این نهاد قانونگذاری در طول ۳۴ سال فعالیت خود، دو هزار و ۸۲۵ قانون تصویب کرده که مطمئناً در طول دو سال گذشته این آمار به حدود سه هزار قانون رسیده است. از سوی دیگر گفته شده صرفاً در دو سال ابتدای انقلاب نزدیک به ۱۶۰۰ مصوبه توسط شورای انقلاب اسلامی تصویب شده که به این ترتیب می‌‌توان گفت در حدود صد سال قانونگذاری در کشور ما در سه نهاد مجلس شورای ملی، شورای انقلاب و مجلس شورای اسلامی بالغ بر ۱۰ هزار قانون وجود داشته است. حال باید این میزان قانون را به انبوه مقرراتی که از سوی نهادهای دیگر مصوب و البته آرای لازم‌الاتباعی که مثلاً از سوی دیوان عالی کشور صادر می‌شود اضافه کرد تا ببینیم که یک وکیل باید با چه حجمی از مقررات دست و پنجه نرم کند و چقدر باید فرد به‌روزی باشد تا بتواند از این حجم مقررات به‌روز، سر دربیاورد. البته این مشکل فقط مربوط به کشور ما نیست. اخیراً در مطالعه سال ۲۰۱۶ موسسات حقوقی کوچک، موسسه تامسون رویترز که یکی از معتبرترین موسسات تحقیقاتی در جهان است این سوال را مطرح کرده که

فهرست بهترین وکلا در آمریکا مربوط به سال ۲۰۱۷ اخیراً انتشار یافته و برت جی. ترات (Brett J. Trout) به عنوان بهترین وکیل در حوزه حقوق فناوری اطلاعات و نیز حقوق ثبت اختراع برگزیده شده است. این فهرست قدیمی‌ترین کار از این دست در حوزه حقوقی است که از سال ۱۹۸۳ فعالیت خود را آغاز کرده و رفته‌رفته به یکی از معتبرترین فهرست‌ها در خصوص رده‌بندی وکلا در آمریکا چه در سطح عمومی و چه در سطح جامعه حقوقی تبدیل شده است. با هم نگاهی خواهیم داشت به رزومه ترات و این سوال را خواهیم پرسید که او چه کرده که توانسته بهترین وکیل در جامعه آمریکایی شود که وکلای درجه یک در آن کار می‌کنند؟ او جولای ۱۹۶۶ یعنی تیرماه سال ۱۳۴۵ در دموین آیووا متولد شد. در سال ۱۹۸۸ توانست لیسانس خود را در رشته شیمی از کالج گرینل بگیرد اما آنچه او را به حقوق متصل کرد مدرک دکترایی بود که در سال ۱۹۹۲ از دانشگاه آیووا دریافت کرد. او در همان سال نیز برای ورود به کانون وکلای آمریکا تلاش کرد که موفق هم شد. ترات همچنین در همان سال به عضویت کانون وکلای آیووا و پولک کانتی درآمد و در سال‌های پس از ۲۰۰۰ به

دیوید هارت کیوسی که یک حقوقدان در زمینه‌هایی چون حقوق پزشکی است نگاهی به یک رای اخیر دادگاه عالی در انگلستان (در سال ۲۰۱۶) انداخته؛ جایی که در آن حفاظت از اطلاعات و داده‌ها و نیز حریم خصوصی یک پزشک که در مرحله تحقیقات شورای پزشکی عمومی (نهادی برای بررسی تخلفات پزشکان) قرار گرفته با همین حقوق یعنی حفاظت از داده و حریم خصوصی بیمارانش تداخل پیدا می‌کند. این مطلب نخستین بار در وبلاگ حقوق بشر بریتانیا منتشر شده و خلاصه‌ای از آن در سایت SCL که یک خیریه آموزشی است و در زمینه حقوق فناوری اطلاعات فعالیت دارد بازتاب پیدا کرده. البته با خواندن این متن احتمال دارد ابتدا با این سوال روبه‌رو شوید که یک پرونده پزشکی چه ارتباطی ممکن است با حقوق فناوری اطلاعات داشته باشد که اینجا تلاش می‌کنیم قبل از آغاز متن به آن پاسخ دهیم. موضوع این پرونده همان‌طور که قاضی هم در بخشی به آن اشاره کرده در واقع حقوق اساسی و بنیادین بشر و به طور مشخص دو حق حریم خصوصی و حفاظت از داده‌های شخصی و نیز حق دسترسی به اطلاعات است؛ دو حقی که اگرچه در این پرونده در خصوص یک سند مکتوب موضوعیت پیدا کرده اما تقریباً روزی نیست

در حالی که کمتر از یک فصل تا پایان سال ۲۰۱۶ باقی مانده، تعداد اختلافات مربوط به اسامی دامنه‌ها که در سازمان جهانی مالکیت فکری (وایپو) ثبت شده خلق یک رکورد تاریخی است. داگ ایزنبرگ که یکی از وکلای معروف در زمینه نشانی‌های اینترنتی است، در نوشتار پیش رو این موضوع را مورد بررسی قرار داده است. این مطلب ترجمه‌ای از نوشته او در سایت شخصی‌اش یعنی GIGA LAW است. طبق داده‌های عمومی که این سازمان در سایت خود منتشر کرده، رقم اختلافات حوزه دامنه که در سال جاری ثبت شده در پایان سپتامبر ۲۰۱۶ به عدد دو هزار و ۲۲۸ مورد رسیده است. در شرایطی که پیش‌بینی میزان اختلافات به‌وجودآمده در فاصله حدود سه ماه آینده غیرممکن است اما با محاسبه ساده‌ای می‌توان گفت اگر روند اختلافات با همین شیوه پیش برود احتمالاً در پایان سال جاری با حدود سه هزار و ۱۱ اختلاف ثبت‌شده نزد وایپو روبه‌رو خواهیم بود که در واقع خواهد توانست فعال‌ترین سال در گذشته یعنی سال ۲۰۱۲ را تحت‌الشعاع خود قرار دهد؛ سالی که در آن دو هزار و ۸۸۴ اختلاف مربوط به دامنه در این سازمان ثبت شده است. با این حال برخی در چنین پیش‌بینی‌ای یک ملاحظه جدی دارند و آن هم

پیتر دیامندیس (Peter Diamandis) یکی از موسسان و قائم‌مقام شرکت هیومن لانگویتی (Human Longevity Inc.) است که در زمینه‌های فناوری زیستی فعالیت می‌کند. با این حال او اخیراً در وبلاگ خود در لینکدین، مطلبی جالب در خصوص اپلیکیشن تاکسی اوبر (Uber) و مسائل حقوقی مربوط به آن نوشته است. نگاه او که قاعدتاً تخصصی در حقوق ندارد چه از منظر مقرراتی و چه از نظر مدیریتی جالب توجه است که با هم در ادامه می‌خوانیم:من عاشق اوبر هستیم؛ اپلیکیشنی که مسافران و رانندگان را به هم وصل می‌کند. به جای اینکه بخواهم ۳۵ دلار بدهم و به فرودگاه لس‌آنجلس برسم، اوبر می‌تواند مرا با ۱۱ دلار به آنجا برساند. این سرویس در حال حاضر در ۱۰۸ شهر آمریکا و ۴۵ کشور در سراسر دنیا فعالیت می‌کند. پنج سال پیش اساساً خبری از این شرکت نبود اما حالا گفته می‌شود که این شرکت حدود ۱۸ میلیارد دلار ارزش دارد. بنابراین می‌توان گفت اوبر به واقع یک سازمان در حال رشد است. اوبر یکی از نمونه‌های نسل جدید فناوری است که توانسته به آن ۶ D برسد. ممکن است فکر کنید منظور از ۶ D چیست. منظور من شش ویژگی‌ای است که ابتدای کلمه مربوط به آنها D است. به نظر من

شنبه ۱۳ شهریورماه، کسانی که دستی بر آتش حقوق داشتند و شماره ۲۰۸۲۴ روزنامه رسمی را می‌خواندند با یک آیین‌نامه جالب توجه روبه‌رو شدند: آیین‌نامه اجرایی قانون مطبوعات که «هیات وزیران در جلسه‌های ۲۰/۴/۱۳۹۵، ۱۷/۵/۱۳۹۵ و ۳/۶/۱۳۹۵ به پیشنهاد… مورخ ۷/۱۱/۱۳۹۴ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به استناد ماده (۴۷) قانون مطبوعات ـ مصوب ۱۳۶۴ـ با اصلاحات بعدی» تصویب و معاون اول رئیس‌جمهور هم آن را با شماره ۶۹۲۲۴/ت۵۲۸۶۲هـ در تاریخ ۸ شهریور امسال ابلاغ کرده بود. در این مطلب نگاهی داریم به تحولاتی که این آیین‌نامه در وضعیت رسانه‌های الکترونیکی ایجاد کرده است. ۱- نخستین موضوع قابل توجه در این آیین‌نامه همان ماده ۱ است. جایی که قرار است «منظور از مطبوعات و رسانه در این آیین‌نامه» مشخص شود و گفته شده منظور کلیه رسانه‌های چاپی (مطبوعات) و الکترونیکی شامل برخط (خبرگزاری و پایگاه‌های خبری) و غیر برخط (انواع حامل‌های داده) است. تا سال ۱۳۷۹ تنها مطبوعات چاپی بودند که در زمره صلاحیت قانون مطبوعات جای داشتند. ۳۰ فروردین این سال، مجلس شورای اسلامی قانون مطبوعات را اصلاح و در یک تبصره الحاقی به ماده ۱ قانون بیان کرد که «کلیه نشریات الکترونیکی مشمول مواد این قانون هستند». با این حال هیچ تعریف قانونی‌ای از نشریه الکترونیکی تا

مهر ماه امسال، سالگرد معرفی قابلیت ایجاد کانال در تلگرام بود. نرم‌افزار پیام‌رسانی که با قابلیت ایجاد کانال خود و البته قابلیت‌های دیگری که دارد از بهار سال ۱۳۹۴ (به ‌طور دقیق از مارس سال ۲۰۱۵) به یکه‌تاز عرصه ارتباطات تبدیل شد، تا جایی که شاید حتی بتوان این مقطع تاریخی – تا زمانی که تلگرام با همین قدرت در ایران به کار خود ادامه دهد – را عصر ارتباطات تلگرامی در کشورمان خواند. حال در شرایطی که این ابزار روی زندگی شخصی و اجتماعی بسیاری از ما تاثیر گذاشته (تا جایی که برخی ناظران انتخابات مجلس و مجلس خبرگان اسفندماه سال ۱۳۹۴ را انتخابات تلگرام نامیدند) این نوشتار بنا دارد پنج تاثیر تلگرام را بر فضای حقوقی و قانونی کشور ما را احصا کند.نخستین تاثیر تلگرام در حقوق ما از زاویه اقتصادی پدید آمده است. نرم‌افزارهای پیام‌رسان که نسل نخست آن را در «وی‌چت» و سپس نسل‌های بعدی را در «وایبر» و «واتس‌اپ» و بالاخره «تلگرام» دیدیم به ‌طور عمده دو کارکرد سنتی اپراتورهای تلفن همراه در ایران یعنی کسب پول از پیامک و مکالمه را مورد تهدید قرار دادند. به ‌این ‌ترتیب بود که برای مثال بعد از مدت‌ها ارائه آمار عجیب ‌و غریب در حوزه تعداد پیامک‌های

ماجرا معمولاً از آنجا شروع می‌شود که کارمند مورد نظر ما به هر دلیلی از کارش راضی نیست. گاهی معتقد است حقوقش کمتر از آن چیزی است که باید باشد، در بعضی موارد هم فکر می‌کند کاری که به او سپرده‌اند از سطح توانایی‌اش به مراتب پایین‌تر است. شاید هم مشکل جو و محیط کاری است که باب میل او نیست. حتی شاید به کار در شرکتی دیگر فکر می‌کند، همان‌جا که قدرش را می‌دانند. یک یا ترکیبی از دلایلی که گفته شد کافی است تا این کارمند نمونه ما کم‌کم به فازی وارد شود که به آن فاز نق و غر یا رخوت گفته می‌شود. راستی یادم رفت بگویم که داستان این فازها از کجا شروع شد! برمی‌گردد به یکی از دوستان قدیمی‌ام که حدود یک دهه پیش، زمانی که هنوز جلای وطن نکرده بود، شرکتی نرم‌افزاری داشت و کارش هم خیلی گرفته بود. کم‌کم دفترش بزرگ‌تر شد و پرسنلش هم بیشتر و قطعاً مشتری‌هایش هم بیشتر. همان زمان‌ها بود که یک بار ماهان راجع به بزرگ‌ترین مشکلش که جذب و رشد و نگهداری نیروی انسانی بود، با من درد دلی دوستانه کرد. او می‌گفت فارغ از جذب نیروی کارآمد در فاز استخدام که خود یک مشکل بزرگ است،

رهبران می‌دانند که برای موفقیت باید عملکردی بهتر از رقبای خود داشته باشند؛ نه با رسیدن به هدف با یک یا دو محصول، بلکه با پیروزی مداوم در تمامی عرصه‌های تجاری و در هر زمان. برای رسیدن به این منظور، فرد باید پاسخ‌هایی روشن برای برخی از سوالات راهبردی پایه‌ای درباره شرکت و هویت آن داشته باشد: ما که هستیم؟ چه چیزی شرکت ما را منحصربه‌فرد می‌کند؟ مبنای برتری ما در کجاست؟ ما چه ارزش‌هایی را برای چه کسی خلق می‌کنیم؟ البته اغلب شرکت‌ها برای این سوالات پاسخی ندارند. ما ۱۴ شرکت نمونه را بررسی کردیم که می‌توانند پاسخ این سوالات را بدهند. این شرکت‌ها شامل آکیا، اپل، ناتورا و هایر می‌شوند. این تحقیق منجر به ایجاد پروفایل «راهبردهای موفق» شد؛ یک ابزار اینترنتی که به شما در درک پاسخ شرکت‌تان به همین سوالات بنیادین کمک می‌کند. با تکمیل این نظرسنجی درخواهید یافت که برای پر کردن خلاء میان راهبرد و اجرا تا چه حد آماده هستید – به عبارت دیگر، احتمال تحقق راهبردتان چقدر است. سوالات این پروفایل از هر محصول یا خدمات خاصی جلوتر می‌روند. آنها به هویت تجارت شما و توانمندی‌های منحصربه‌فرد آن در ایجاد ارزش می‌پردازند. نتایج اولیه مطالعه ما نشان داد تنها کمی بالغ بر

اگر مدیرعامل اجرایی باشید، کار شما در ارتباط با کارهای اجرایی است. در واقع این عنوان روی شغل شما نوشته شده است. اما این مساله در انجام وظایف کاری به چه معناست؟ اینکه شما مدیر یک شرکت باشید؟ با این همه مدیرعاملان شرکت‌ها را واقعاً نمی‌سازند یا محصولات را نمی‌فروشند.در هر حال این مساله که مدیرعامل اجرایی را به عنوان فرد متفکر سیستم ببینیم، اغواگر است؛ کسی که استراتژی شرکت را شکل می‌دهد. البته این کار بخشی از وظیفه اوست اما بهترین مدیران اجرایی می‌دانند که استراتژی فقط در حد تئوری است، مگر اینکه این کار را بتوانی به خط مقدم شرکت تبدیل کنی و شرکت نیز آن را اجرا کنند.شغل مدیرعامل اطمینان از آن چیزی است که اتفاق می‌افتد. بهترین مدیران عامل بر سه چیز تمرکز می‌کنند: ارتباطات، ارتباطات و نظارت بر تخصیص منابع. این سه نکته برای اطمینان از این مساله است که اولویت مسائل در نظر گرفته می‌شود و در ارتباط با یکدیگر هستند. اولین مشکل در موارد فوق این است که روند کار ممکن است خیلی خسته‌کننده باشد. پیام‌های مشابه باید دوباره تکرار و مدام بررسی شوند. اما مدیرعامل فوق‌العاده در مقابل وسوسه پرداختن به ایده‌های بعدی مقاومت می‌کند. آنها دیوانه‌وار به نقش ارتباطاتی‌شان می‌چسبند و

تنها در عرض شش سال، شرکت ایر بی‌ان‌بی رشدی تصاعدی داشته و حتی توجه قانونگذاران را نیز جلب کرده است. برایان چسکی مدیرعامل ایر بی‌ان‌بی دلیل نیاز به همکاری این شرکت با شهرهای مختلف را توضیح می‌دهد.شرکت ایر بی‌ان‌بی از زمان بنیانگذاری در سال ۲۰۰۸ با فراهم کردن امکان اجاره دادن خانه یا اتاق برای هزاران نفر در سراسر دنیا، به رشد اقتصاد مشارکتی کمک کرده است. با این وجود در حالی که ۴۲۵ هزار نفر در خانه‌های لیست‌شده در این شرکت سکونت دارند، رشد شرکت تحت تاثیر قوانینی قرار گرفته که با شعار دادن امکان به هر فردی، از جمله مستاجران، برای واگذاری اقامت در محل زندگی‌شان در ازای پول، در تناقض است. در این مصاحبه آقای ریک کرکلند بنیانگذار و برایان چسکی مدیرعامل شرکت ایر بی‌ان‌بی روش تعامل این شرکت با شهرها را بررسی می‌کنند. متنی تدوین‌شده از نظرات چسکی را در ادامه آورده‌ایم. آغاز یک انقلاب مساله اعتماد بود که تنها به شرکت‌ها منحصر می‌شد. امکان اعتماد تنها به شرکت‌ها یا افرادی درون جامعه‌تان وجود داشت. اکنون این اعتماد تمرکززدایی شده است – هر فردی می‌تواند مانند یک برند عمل کند.شرکت ایر بی‌ان‌بی روشی است که می‌توانید در زمان سفر، خانه‌ای را در هر جایی از دنیا

بنیانگذار تسک ربیت توضیح می‌دهد که چرا نیاز به فضای کاری و سبک زندگی انعطاف‌پذیرتر، مردم را به سمت «اجراگری» امور می‌برد.در آمریکا امروز، شرکت‌های بزرگ بر اساس احتمال کشف روشی برای برآوردن نیازهای شخصی مهم تاسیس می‌شوند. لی باسک معتقد است این اتفاق برای او در سال ۲۰۰۸ و زمانی پیش آمد که متوجه شد غذای سگ محبوبش کوب تمام شده است، دقیقاً زمانی که می‌خواست با همسرش کوین به گردش برود. خانم باسک که به عنوان مهندس نرم‌افزار برای شرکت آی‌بی‌ام در بوستون کار می‌کرد، آرزو کرد کاش می‌توانست با شبکه‌ای از افراد آنلاین تماس بگیرد که این مشکل را برای او حل کنند. با همین آرزو ضمن پرداخت ۹۹/۶ دلار دامنه www.myerrand.com را خریداری کرد. وقتی در حال شام خوردن با کوین بود -که او هم در آی‌بی‌ام کار می‌کند- صحبت کلاً به همین موضوع محدود شد. وقتی این زوج به خانه برگشتند، شروع به نوشتن برنامه تجاری خود کردند. چهار ماه بعد، باسک شغلش را در شرکت آی‌بی‌ام رها کرد تا به صورت تمام‌وقت روی این پروژه کار کند و در ماه سپتامبر پلتفرم شرکت را را انداخت. همان روند به ایجاد تسک ربیت منجر شد که اکنون به کلیدواژه‌ای برای اشتراک‌گذاری کارهای کوچک تبدیل شده

ظاهراً اوبر در تمامی تیترهای خبری دنیای فناوری و تجارت دیده می‌شود اما اقتصاد مشارکتی یا کسب‌ و کارهای مشارکتی خارج از حوزه فناوری و ذهن روزنامه‌نگاران، تا چه حدگسترده است؟ خیلی. این هفته گزارشی جدید نشان داد شرکت‌هایی مانند اوبر و ایر بی‌ان‌بی اساساً روش زندگی ما را در آمریکا تغییر می‌دهند. تاکنون ۴۵ میلیون بزرگسال آمریکایی یا بیشتر از یک پنجم، در یک شرکت مشارکتی کار کرده‌اند، این گزارش را شرکت روابط عمومی و ارتباطات راهبردی جهانی برسون مارستلر، موسسه آسپن برای آینده نوآوری‌های کاری و تایم به صورت مشترک انجام داده‌اند. شرکت پن‌شون برلند ۱۶ تا ۲۵ نوامبر نظرسنجی را انجام داد که سه هزار نفر به صورت اینترنتی در آن شرکت کردند. دو برابر تعداد آمریکایی‌هایی که در اقتصاد مشارکتی فعالیت داشته‌اند، از خدمات تامینی شرکت‌های اقتصاد اشتراک‌گذاری استفاده می‌کنند. بیش از ۸۶ میلیون بزرگسال آمریکایی یا بیش از یک‌پنجم مردم نیز از خدمات اقتصاد مشارکتی استفاده کرده‌اند. اقتصاد مشارکتی شامل شرکت‌هایی است که از فناوری برای شناسایی کالاها یا خدمات اضافی یا بلااستفاده، استفاده می‌کنند و آنها را به کسانی مرتبط می‌کنند که به دنبال چنین خدماتی می‌گردند. اوبر و ایر بی‌ان‌بی در واقع در اغلب کشورها شناخته شده‌اند اما نام‌های کمتر شناخته‌شده بی‌شمار دیگری

انقلاب دیجیتال به نقطه‌ای رسیده که در آن قرض گرفتن از «همسایگان» منجر به رشد یک مدل اقتصادی جدید شده است. برخی معتقدند اکنون پتانسیل هموار کردن راه برای رسیدن به یک مدینه فاضله فراهم شده است، برخی نیز عکس این باور را دارند.به هر روی جهان غرب اکنون به این سوال رسیده است که چطور از قدرت دسترسی استفاده و روش‌های جدیدی را برای زندگی، کار و مصرف تعریف کند.جیم وایت مدیر روندهای شرکت مشاوره طراحی برند فیچ می‌گوید:«تعداد فزاینده‌ای از افراد اکنون دسترسی را فراتر از مالکیت می‌دانند. این مساله منجر به رشد سریع شرکت‌های نفر به نفر و اقتصاد مشارکتی مانند ایر بی‌ان‌بی یا زوپا شده است.»این شرکت‌ها پاسخی هستند به تقاضای مصرف‌کنندگان برای بهره‌وری، ارزش و راحتی، و در همین روند به صورتی گسترده مدل‌های تجاری صنایع خود را تغییر می‌دهند. شاید مهم‌ترین مورد این باشد که آنها تمایز میان شرکت‌ها و مصرف‌کنندگان را به شکلی که در سرمایه‌داری سنتی می‌دیدیم، از میان می‌برند.وقتی وارد این دوره انتقالی از سرمایه‌داری به عرصه‌ای جدید می‌شویم، افراد تقریباً درباره همه چیز این سیستم همکارانه و به ویژه پلتفرم‌های فعال‌کننده آن، سوال خواهند داشت.آیا به لحاظ اجتماعی عادلانه‌اند؟ آیا قانونی‌اند؟ چه کسی واقعاً برنده است؟ و این مساله برای

اقتصاد مشارکتی – که نمونه‌های آن در شرکت‌هایی مانند ایر بی‌ان‌بی یا اوبر دیده می‌شود که هر دو اکنون سرمایه‌هایی میلیارد دلاری دارند – جدیدترین موضوع مورد توجه نویسندگان اقتصادی است. اما جدا از اشتیاق درباره این موضوع جدید، بسیاری از همین نویسندگان این واقعیت را نادیده گرفته‌اند که این مدل تجاری جدید تا حد زیادی مبتنی بر دور زدن مقررات و شکستن قانون است.در نگاه اول ایر بی‌ان‌بی سرویس اینترنت‌محور است که امکان اجاره دادن اتاق‌های اضافی را طی چند روز برای غریبه‌ها فراهم می‌کند. اوبر نیز یک خدمات اینترنتی تاکسی است که به ده‌ها هزار نفر از مردم امکان می‌دهد به درخواست مسافران با خودروهای خودشان پاسخ دهند. صدها مورد از چنین خدماتی شامل اجاره و فروش هر چیزی از ابزارهای برقی گرفته تا لباس‌های دست دوم عروسی نیز وجود دارند. نکته خوب اقتصاد مشارکتی در آن است که استفاده از منابع کمتر دیده‌شده را تسهیل می‌کند. میلیون‌ها نفر اکنون خانه و آپارتمان‌هایی در اختیار دارند که اتاق‌هایشان خالی مانده است و اکنون ایر بی‌ان‌بی امکان سودآوری از همان اتاق‌های خالی را مهیا ساخته و در عین حال مکانی را نیز با قیمت مناسب برای مهمانان فراهم می‌کند که معمولاً بسیار ارزان‌تر از هتل است. قیمت‌های اوبر بسیار

شرکت اروپایی جاست پارک که امکان رزرو جای پارک را فراهم می‌آورد، به رانندگان امکان داده است به بیش از ۱۵۰ هزار جای پارک استفاده‌نشده در سراسر انگلستان دسترسی داشته باشند. با الکس استفانی مدیرعامل جاست پارک درباره شغل منحصربه‌فردش صحبت کردیم و توصیه‌های او را در مورد آغاز کارآفرینی شنیدیم. جاست پارک چه کاری انجام می‌دهد و چه چیزی آن را منحصربه‌فرد می‌کند؟ کمی درباره مدل کاری‌تان و مکان‌های اصلی درآمدی برایمان صحبت کنید. این شرکت مساله پارک خودرو را به موضوعی دیجیتالی تبدیل و یک صنعت ۵۰ میلیارد پوندی را آغاز کرده است. برنامه و وب‌سایت ما به رانندگان امکان می‌دهد به صورت آنی به بیش از ۱۵۰ هزار جای پارک قابل رزرو دسترسی پیدا کنند، با مالکان ارتباط داشته باشند و آنها نیز از این روند درآمدزایی می‌کنند. این شرکت در سال ۲۰۰۶ بنیانگذاری شد و ما اولین شرکتی بودیم که متوجه شدیم فناوری موبایل می‌تواند مشکل عظیم پارک خودرو را در شهر حل کند. ما پیشتاز مدل peer to peer بودیم – که در ابتدا شرکت ParkatmyHouse بود – و خیلی زود توانستیم جامعه‌ای وفادار از رانندگان و مالکانی پیدا کنیم که فرصت برد-برد ایجادشده توسط شرکت را درک می‌کردند.من سال ۲۰۱۴ به جاست پارک آمدم

اقتصاد مشارکتی به فروشندگان و خریداران قدرت بیشتری می‌دهد؛ در عین حال قیمت‌ها را پایین می‌آورد و کیفیت را بالا می‌برد. اما عبارت «اقتصاد مشارکتی» صرفاً حاصل این است که ما قانع شده‌ایم این عبارت را به جای «فردی بدون مجوز، اقتصاد را بالاپایین می‌کند» به کار بریم.نگاهی به ایر بی‌ان‌بی بیندازید. یکی می‌آید می‌گوید «ما آخر هفته نیستیم. می‌خواهید از خانه ما استفاده کنید؟» واقعیت ماجرا این است که «ما آخر هفته نیستیم. از کارت اعتباری‌تان پرداخت می‌کنید با به صورت نقدی؟ هشدار آتش و مجوز هم نداریم. اما ارزان‌تر از هتل است و ممکن است من هم روانی باشم». یا مثلاً در سیستم اوبر یکی پیدا می‌شود که می‌گوید «می‌خواهی سوار شوی؟ مثل هیچهایک». اما در واقع هیچ‌ وقت نمی‌توانید به طور رایگان سوار ماشین کسی در این سیستم شوید. البته من از اوبر و ایر بی‌ان‌بی حمایت می‌کنم؛ هم از نظر ایدئولوژی و هم از نظر مالی. مثلاً در آمستردام تاکسی‌ها سال‌هاست در انحصار قشر خاصی (اراذل و اوباش) هستند. آنها هنگامی که این انحصار را از دست دادند، اعتراض کردند و برای خودشان جنگی راه انداختند. طبعاً هر کسی در چنین شرایطی ترجیح می‌دهد از اوبر استفاده کند؛ راننده‌ای که تا حدودی می‌شناسد. همچنین من هم

پیش از رکود بزرگ، آمریکا ۸۴ هزار راننده تاکسی داشت. تا سال ۱۹۳۲ تعداد آنها به ۱۵۰ هزار نفر رسید زیرا بسیاری از بیکاران به این عرصه وارد شدند. زیاد شدن تاکسی‌ها باعث شد کنترل رانندگان دشوار شود و این مساله به ترافیک، کاهش هزینه و رانندگی خطرناک منجر شود. در سال ۱۹۳۷ این مساله قانونمند شد. به نوشته نشریه کپیتال نیویورک «شهرها شرایط دقیقی برای گرفتن مجوز تعیین و کرایه‌ها، پوشش بیمه و کیفیت خودرو را قانونمند کردند». حدود ۸۰ سال بعد از رکود بزرگ، اکنون شرکت بحث برانگیز اوبر سر برآورده است که به افراد بیکار یا کم‌کار امکان می‌دهد وارد همین عرصه شوند. مساله اکنون اقتصاد مشارکتی یا کسب‌ و کارهای مشارکتی است که عرصه سیاسی را نیز بر هم زده. همان‌طور که نیکولاس ریچارد خبرنگار آسوشیتدپرس می‌گوید:«بحث در مورد شرکت کرایه خودرو اوبر منجر به اختلافاتی معین در حزب دموکرات و چپ‌ها شده است که می‌خواهند اقتصاد مشارکتی جدید را قانونمند کنند. جمهوری‌خواهان می‌خواهند از این فرصت‌ها استفاده کنند و صحنه‌های درونی شهرها را به بخشی درآمدزا برای صنعت فناوری تبدیل سازند… این مساله در خانواده خود من هم اختلافاتی به وجود آورده است. من معتقدم اوبر یعنی استفاده عالی از فناوری که رانندگان را با

اقتصاد بازار هنوز کاملاً با مبادله کالا به کالا و چنین مبادلاتی جایگزین نخواهد شد اما باید توجه کرد در مقیاس کوچکی از جهان اجتماعی ما، این نوع معاملات حتی پس از رشد سرمایه‌داری سر جای خود باقی مانده‌اند. مثلاً اعضای فامیل لباس‌های خود را به همدیگر می‌دهند یا تبادل کالا به کالا در بین کسانی که عشق کلکسیون دارند، امری معمول است. این مبادلات کاملاً وابسته به اعتماد هستند؛ اینکه محصول مبادله‌شده، خراب نیست. در‌ واقع این نوع مبادلات، نتیجه اعتمادند. وقتی اقتصاد مشارکتی را با این نگرش تحلیل می‌کنیم، متوجه می‌شویم اساس آن اعتماد به یکدیگر است. البته باید اشاره کرد که میزان اعتماد متفاوت است و بستگی به طرفین و نوع برند نیز دارد.تعاملاتی که در اقتصاد مشارکتی یا کسب‌ و کارهای مشارکتی اتفاق می‌افتد، در عین حال که همچنان قسمتی از تعاملات بازار هستند، ویژگی‌های مبادله کالا به ‌کالا را در خود دارند. فناوری این مساله را ممکن کرده است که شکل‌های پیشامدرن مبادلات را در معاملات بازار مدرن داشته باشیم. این امر نکته‌ای است که به نظر من فراتر و مهم‌تر از عبارت «اقتصاد مشارکتی» است.جنبه دوم این مساله، ایجاد پیوندهای اجتماعی است. در اقتصاد مشارکتی نوعی جدید از رابطه ایجاد می‌شود و مثلاً مهمان

تا همین پنج سال پیش همه ما نسبت به استفاده از فناوری برای قرض گرفتن چیزهایی مثل یک دریل قدرتمند هیجان‌زده بودیم اما ظاهراً در عمل چنین اتفاقی رخ نداده است. راشل باتسمن (Rachel Botsman) نویسنده کتاب «ظهور مصرف مشارکتی» در کنفرانس تداکس سیدنی (۲۰۱۰) از حضار پرسید:«چند نفر از شما دریل‌ حرفه‌ای و قدرتمند دارید؟» همان‌طور که انتظار می‌رفت تقریباً همه دست‌شان را بالا بردند. باتسمن ادامه داد:«شاید فقط ۱۲ تا ۱۵ دقیقه در طول عمرتان به این دریل‌ها نیاز داشته باشید. مضحک به نظر می‌رسد، این‌طور نیست؟ چون چیزی که به آن نیاز دارید در واقع یک سوراخ است نه دریل.» پس از کمی مکث و البته خنده حضار، او راه‌حلی مشخص معرفی کرد:«چرا این دریل را از کسی اجاره نکنید؟ یا دریل خودتان را به بقیه ندهید و کمی از این طریق پول درنیاورید؟» آنچه باتسمن مصرف مشارکتی می‌نامید یا بعدها با عنوان «اقتصاد مشارکتی» شناخته ‌شد، ظاهراً به موضوعی اجتناب‌ناپذیر تبدیل شد. مصرف‌گرایی آمریکایی یکی از بدترین رکودهای اقتصادی در طول تاریخ را تجربه کرد، نگرانی‌ها درباره بستر اقتصادی بیشتر شدند و شبکه‌های اجتماعی جدید نوعی نظام ارتباطی ساختند که کار کاربران را با اشتراک‌گذاری دارایی‌ها به یکدیگر ساده کردند. باتسمن توضیح می‌دهد:«اکنون در دهکده‌ای جهانی

از زمان ظهور اقتصاد مشارکتی در اواسط سال‌های ۲۰۰۰، تجارت به شیوه سنتی آن تحت تاثیر قرار گرفت. این نظام اقتصادی اجتماعی نوین چند و چون معاملات، انجام کسب ‌و کار و استفاده از منابع را متحول کرد. از دیگر سو منتقدان می‌گویند این نظام به کسب ‌و کارهای سنتی آسیب می‌زند. لیست مزایای اقتصاد مشارکتی ۱- اقصاد مشارکتی نوعی از بازیافت، یعنی استفاده مجدد با هدف‌های متفاوت است. بشر امروزی مشغول انباشت دارایی‌هایی از جمله خودرو، لوازم خانگی و گجت‌های خود است که در زمان‌هایی مشخص کمتر و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. با اقتصاد مشارکتی، مالکان خصوصی می‌توانند خودروهایشان را با دریافت هزینه‌ای جزئی اجاره بدهند. برخی هم می‌توانند اتاق‌های بلااستفاده خودشان را به مسافری از راه‌رسیده اجاره دهند. با این روش مبادله، کالاهای بلااستفاده هدر نمی‌روند.۲-اقتصاد مشارکتی تعداد بیکاران را کاهش می‌دهد و پلتفرمی برای فروشندگان ایجاد می‌کند. با گسترش مشاغل آنلاین و وب‌سایت‌هایی مثل ای‌بی و آمازون، مردم قادرند کالاهایشان را در این بسترهای خدماتی آنلاین ارائه کنند و آنها را به فروش برسانند. حامیان این سیستم معتقدند این بستر برای اکثر آمریکایی‌ها مفید بوده و به کارفرما برای انتخاب بهترین نامزد شغلی کمک می‌کند و جویندگان مشاغل نیز می‌توانند خدمات‌شان را ارائه کنند. در مورد

موسس همکار و مدیرعامل مشهورترین ابزار «اقتصاد مشارکتی» معتقد است هنوز در اول راه هستیم. برایان چسکی (Brian Chesky) مدیرعامل ایر بی‌ان‌بی از من می‌پرسد:«تو همه داستان اقتصاد مشارکتی را می‌دانی، درست است؟» سرم را به نشانه تایید تکان می‌دهم. درباره آن در مجلات بسیار خوانده‌ام اما ظاهراً امروزه در حد و ‌اندازه‌های یک ایده اسطوره‌ای است. قبل از اینکه ایر بی‌ان‌بی به بازار آنلاین قدرتمندی برای اقتصاد مشارکتی منازل و دیگر فضاها تبدیل شود، ایده اصلی ماجرا در هوای سان‌فرانسیسکو به مشام می‌رسید. چسکی و همکارش، در سال ۲۰۰۸ به شدت به پول نیاز داشتند اما نسبت به ارزش ایده‌ای که داشتند مطمئن بودند. پنج سال بعد، ایر بی‌ان‌بی تبدیل به یک شرکت ۵/۲ میلیارد دلاری می‌شود که تقریباً هر شب ۵۰ تا ۶۰ هزار کاربر از آن استفاده می‌کنند؛ ایر بی‌ان‌بی در آغاز کار تبدیل به نقطه عطفی در «اقتصاد مشارکتی» می‌شود. هفته گذشته با چسکی در شهر نیویورک به گفت‌وگو نشستیم و در این جلسه درباره سال‌های اولیه فعالیت، توصیه به کارآفرینان جوان، ایده‌های جدیدتر در ایر بی‌ان‌بی و اهمیت اشتراک‌گذاری صحبت کردیم. در ادامه متن گفت‌وگوی مرا با چسکی با کمی تغییرات – برای فهم بهتر مکالمه – می‌خوانید. آیا زمان‌هایی پیش می‌آمد که به خود

همه‌ آنچه را باید در زندگی‌مان بدانیم در دوران مهدکودک به ما یاد داده‌اند: همه ‌چیز را با دیگران به اشتراک بگذارید. شرکت‌ها و خدماتی که ارائه می‌کنند به سرعت و با شناخت منابع مورد نیاز مردم، در حال استیلای زندگی کاربران اینترنتی‌اند. خواه اتومبیل بخواهید، خواه محلی برای پارک آن یا یک همدم برای شام، اقتصاد اشتراک‌گذاری آن را فوراً در اختیارتان قرار می‌دهد. مطالعات اخیر نشان داده‌اند ۲۴ درصد آمریکایی‌ها تاکنون از خدمات اشتراک‌گذاری استفاده کرده‌اند و ۹۱ درصد از آنها آخرین سرویس مورد استفاده‌شان را به بقیه توصیه کرده‌اند. با توجه به رده سنی ۱۸ تا ۳۴ سال در میان مصرف‌کنندگان سرویس‌های اشتراکی، شکی باقی نمی‌ماند که این اقتصاد با سرعتی مضاعف نسبت به گذشته در حال رشد است اما درباره این روند چه چیزی را باید بدانیم؟ در اینجا پنج مورد از بهترین سرویس‌های اشتراکی اقتصادی را که معتقدیم برای زندگی هر فردی ضروری هستند، معرفی می‌کنیم. پلاس‌وان جدید شما بیایید با این مساله بدون رودربایستی مواجه شویم: غذا خوردن با دیگران خیلی بهتر و سرگرم‌کننده‌تر از تنها بودن است. امروزه سرویس‌هایی مثل ایت‌ویت (EatWith) یا فیستلی (Feastly) به میزبان‌ها و سرآشپزهای خودآموخته امکان می‌دهند میزهای ناهارمان را برای هر کس که بخواهیم باز نگه داریم.

در سراسر جهان مردم به دنبال کاهش هدررفت هستند. از زمان تا مکان هدررفته، میلیون‌ها نفر به دنبال یافتن راه‌هایی نوآورانه برای تجمیع منابع خود به منظور درآمدزایی و اشتغال در این روند هستند. در واقع بر اساس یک نظرسنجی، ۳۴ درصد نیروی کار ما به صورت آزاد کار می‌کند و آنچه قبلاً کار جانبی نامیده می‌شد، اکنون در مرکز قرار گرفته است. روابط شرکتی میان طرفین ثالث استفاده‌کننده از یک شرکت خیلی زود به آینده اشتغال تبدیل شده است. به همین دلیل است که خدمات اشتراک‌گذاری جامعه‌محور مانند اوبر، لیفت و ایر بی‌ان‌بی با سرعتی بالا و با استفاده از تیم‌هایی کوچک از کارمندان برای مدیریت منابع تامینی توسط کاربران رشد کرده‌اند. چالش‌های پیش روی خدمات اشتراک منابع انتقال دارایی به کارمندان بدون مشکل هم نیست. همان‌طور که ایر بی‌ان‌بی نشان داد، کنترل کیفیت به یک مشکل تبدیل می‌شود. حجم بالای میزبانان به معنی شکایات بیشتر از هر دو طرف خواهد بود؛ انسان‌هایی بداخلاق در خانه‌هایی بدون امکانات.وقتی کارمندی نماینده خوبی برای شرکت‌تان نباشد، می‌توانید او را اخراج کنید اما در مورد خدمات مشارکتی، شرکت به عنوان واسطه عمل می‌کند و در صورت مشکل، هر دو طرف را از دست می‌دهد. ایر بی‌ان‌بی به دنبال حل این مشکل از

با گسترش بخش اقتصاد مشارکتی، مساله تفهیم معنا و تعریف آن دچار چندپارگی شده است. در سال ۲۰۱۵ عبارت «اقتصاد مشارکتی» وارد فرهنگ‌ واژگان انگلیسی آکسفورد شد که ثابت می‌کند ایده اقتصاد مشارکتی، تا سال‌ها در بین جوامع رواج خواهد داشت. ولی آنچه اخیراً رخ داده، اشتقاق در تفهیم و تعریف اقتصاد مشارکتی بوده است. این عبارت بیش از پیش دچار ابهام شده و مشکل ایجاد کرده است. عبارات زیادی برای تشریح حجم عظیمی از استارت‌آپ‌ها و الگوهایی به کار رفته است که به نوعی از فناوری‌های دیجیتال بهره می‌گیرند تا خدمات و کالاها را به طور مستقیم به مصرف‌کننده‌ها متصل و از واسطه سنتی عبور کنند. عبارات «اقتصاد مشارکتی»، «اقتصاد همتا»، «اقتصاد تعاونی»، «اقتصاد مبتنی بر تقاضا» و «مصرف تعاونی» اغلب به صورت مترادف به کار می‌روند ولی معانی بسیار متفاوتی دارند؛ مانند ایده‌های «بودجه مبتنی بر جمعیت»، «منبع‌یابی از میان جمعیت» و «همکاری در تولید». هنوز سردرگم هستید؟ «اقتصاد مشارکتی» عبارتی است که معمولاً به غلط در مورد ایده‌هایی به کار می‌رود که در آن الگوی کارآمدی از تطبیق عرضه و تقاضا ارائه می‌شود ولی همکاری و به‌اشتراک‌گذاری در آنها، صفر است. نرم‌افزارهایی نظیر واشیو، دسکبیر، دشدور و ون‌ون که به وسیله برنامه گوشی هوشمند، دسترسی به پیراهن

شرکت‌های مختلفی در سرتاسر جهان به سمت اقتصاد مشارکتی حرکت می‌کنند. از مشاغل اشتراکی گرفته تا خانه‌ها و خودروها، این روند جدید در حال ایجاد تحول در بسیاری از صنایع است. فناوری آن‌قدر موانع را کاهش داده که هر کس می‌تواند با ارائه خدمات، مرز بین عرصه‌های «شخصی» و «حرفه‌ای» را کمرنگ‌تر کند. بازار اجاره‌ای P2P به تنهایی ۲۶ میلیارد دلار ارزش دارد. سرمایه‌گذاران خصوصی با توجه به افزایش ارزش ایر بی‌ان‌بی تا ۱۰ میلیارد دلار و افزایش ارزش شرکت‌هایی مثل لیفت، پوش‌مارک، بیت‌موب و اوبر، به این حوزه توجه بیشتر نشان داده‌اند و از سوی دیگر مصرف‌کنندگان نیز به دلیل هزینه‌های پایین‌تر، کیفیت بیشتر و دسترسی آسان مشتاق اقتصاد مشارکتی شده‌اند.اما این مدل برای همه صنایع مدل مطلوبی نیست. به‌شخصه با سرمایه‌گذاری چندساله در شرکت‌های فعال در اقتصاد اشتراکی، متوجه شده‌ام برخی عوامل در موفقیت این شرکت‌ها موثر بوده‌اند. بدون درد… مدل‌های اقتصاد مشارکتی وقتی عملکرد مطلوب دارند که مشتریان در حوزه‌ای خاص برای دسترسی به خدمات دچار درد و زحمت می‌شوند! مصرف‌کنندگان در بسیاری از بازارها با شرایط موجود کنار آمده‌اند و به سختی می‌توان آنها را با شرایط جدید تطابق داد. یک مثال مطلوب در این زمینه شرکت شری (Cherry) است که به عنوان یک کارواش شروع

اقتصاد مشارکتی که با امثال ایر بی‌ان‌بی و اوبر مشهور شد، رشد سریعی در طول پنج سال اخیر داشته است و احتمال زیادی وجود دارد که در طول دهه بعدی، به اوج خود برسد. برخی محاسبات، درآمد جهانی این بخش را تا سال ۲۰۲۵، ۳۳۵ میلیارد دلار می‌دانند و احتمال گسترش جغرافیایی این نوع اقتصاد، بسیار زیاد است. ولی مانند هر بخش رو به رشد دیگری، دولت‌ها، قانونگذاران و بزرگان صنایع بیش از پیش به آن اهمیت می‌دهند و در همین راستا، نقدها و نارضایتی‌ها نیز افزایش یافته است.در میان انبوه رویاها و اتهام‌ها – از جمله مشکلات حقوقی از کالیفرنیا تا اروپا – بازیگران اقتصاد مشارکتی، رویکردهای جدیدی برای تعامل با دنیای خارجی اتخاذ می‌کنند. برخی از رهبران اصلی، الگوی جدیدی را توسعه می‌دهند ولی از دیدگاه ما، این افراد باید تمایل بیشتری برای همکاری با دولت‌ها نشان دهند تا چارچوب‌های قانونی جدید شکل گیرند و از سوءشهرت که می‌تواند نوآوری آنها را زیر سوال ببرد، جلوگیری کند. در این مقاله ایده‌هایی برای راهبرد مذکور ارائه داده شده است. سوءشهرت مشهورترین شرکت‌های اقتصاد مشارکتی، در کسب و کار به‌اشتراک‌گذاری خودرو (مانند بلابلاکار، دیدی کوایدی، لیفت، اوبر و یاندکس.تاکسی) و به‌اشتراک‌گذاری خانه (ایر بی‌ان‌بی، کوچ‌سرفینگ، وان‌فاینستی، ناین‌فلتس) فعالیت می‌کنند. ولی

نسل هزاره سوم بزرگ‌ترین نسل تاریخ ایالات متحده را تشکیل می‌دهد که بر اساس آمار اداره سرشماری ایالات متحده، تعدادشان به ۱/۸۳ میلیون نفر از جمعیت کشور می‌رسد. به علت اینکه این دسته از افراد به سال‌های اوج مصرف خود نزدیک می‌شوند، توانایی ایجاد تغییر قدرت خرید در اقتصاد ایالات متحده را دارند. تاکنون تاثیر این افراد بر اقتصاد مشارکتی امروزی را مشاهده کرده‌ایم، سامانه‌ای که بنا بر به‌اشتراک‌گذاری منابع عمل می‌کند و ظهور خدمات ایر بی‌ان‌بی، اوبر و زیپ‌کار شاهدی بر این مدعاست. بر اساس آکار پرایس‌واترهاوس کوپر (PwC)، ۵۷ درصد بزرگسالان معتقدند دسترسی، تملک مدرن است. با بررسی کسب و کار اقتصاد اشتراکی می‌توانیم نیروی محرکه این جنبش را دریابیم و از محیط امروزی به عنوان شاخص وضعیت آینده استفاده کنیم که بازتابی از فناوری است: ابر. چرا امور را برای نسل هزاره، به اشتراک بگذاریم نسل هزاره در عصری که دچار تحول سریع در اقتصاد ایالات متحده است، رشد کرده‌. بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها در دوره رکود با مشکلاتی در بازار کار مواجه شدند و برای گذران زندگی به خانه برگشتند. مسئولیت‌های مالی ناشی از وام‌های سرسام‌آور دانشجویی نیز مزید بر علت شده‌اند – طبق گزارش گلدمن ساچز، رقم این وام به طور متوسط به ۹۲۶/۲۰ دلار

شاید یکی دو سال پیش برای ورود به این مطلب لفاظی نیاز بود و توضیح و تشریح، اما حالا که در داخل کشورمان هم یکی از نمونه‌های موفق اقتصاد مشارکتی (Sharing Economy) در جهان الگوبرداری شده و مابه‌ازاهای وطنی‌‌ در حال ظهورند، حتی غیرحرفه‌ای‌ترین خواننده این یادداشت هم از یک تعریف کلیشه‌ای برای این مفهوم بی‌نیاز است. واقعیت این است که همه مثال‌های موفق این جنس کسب و کارها به دنبال ارائه راه‌حل برای یک مشکل یا روشی برای بهبود بخشیدن به وضع موجود در یک اکوسیستم موجود هستند. به این منظور معمولاً ایده اصلی، معرفی بستر جدیدی برای اتصال انبوه عرضه و تقاضاست. هنگامی که در یک بازار خاص حجم عرضه و تقاضا (و به ویژه تقاضا) دچار انباشتگی یا پراکندگی شود امکان اینکه بسترهای سنتی موجود کفاف این حجم از ملاقات این دو عامل اصلی بازار را نداشته باشند وجود دارد و این درست همان‌جایی است که سر و کله اقتصاد مشارکتی پیدا می‌شود. این پدیده مانند یک کاتالیزور این دو مجموعه عرضه و تقاضا را در فضای مجازی به هم اتصال می‌دهد و مانند همه بازارهای اینترنتی سود سرشاری را به سبب حجم تراکنش های بالا نصیب خود می‌کند. در جهان امروز از ای‌بی گرفته تا اوبر

صنعت سنتی اتومبیل به اوج خود رسیده است، رکورد فروش را می‌شکند، درآمد زیادی را از فروش کامیون و خودروهای سنگین به دست می‌آورد و حساب خود را پر از پول می‌کند.سازندگان خودرو نظیر جنرال موتورز و فورد در طول یک سال و نیم اخیر، همکاری گسترده خود را با دره سیلیکون و دنیای استارت‌اپ‌های فناوری آغاز کرده‌اند.جنرال موتورز ۵۰۰ میلیون دلار روی خدمات لیفت که بر ریل حرکت می‌کنند سرمایه‌گذاری کرده، اتومبیل کروز را خریده و واحد تجاری جدیدی با نام ماون را بنیان نهاده است تا آینده حمل و نقل را رهبری کند.فورد نیز به نوبه خود خدمات اتوبوس شاتل با نام چریوت را که به گزارش بیزینس اینسایدر ۶۵ میلیون دلار ارزش دارد، خریداری کرده است؛ در اوایل امسال ۱۸۲ میلیون دلار در نرم‌افزار استارت‌آپ پیووتال سرمایه‌گذاری و پروژه‌های حمل و نقل خود را با نام خودرو هوشمند فورد، بنیانگذاری کرده است.   جنرال موتورز بیش از ۲۰ میلیارد دلار و فورد حدود ۴۰ میلیارد دلار سرمایه نقدی دارند. بخشی از این پول برای مقاومت در دورانی که بازار خودرو در ایالات متحده و سایر کشورها با رکود مواجه می‌شود، اختصاص یافته است. ولی اکثر اوقات این صنعت تا آینده قابل پیش‌بینی، رکود زیادی تجربه نخواهد کرد.

بالاخره پس از ۱۱ سال در هفته دولت، شبکه ملی اطلاعات رونمایی شد؛ شبکه‌ای که به گفته مسئولان بخشی از آن مربوط به اتصال نهادها و وزارتخانه‌ها به یکدیگر است تا تبادل اطلاعات به صورت الکترونیکی از طریق این شبکه انجام شود. از میان وزارتخانه‌ها، وزارت‌ بهداشت در دولت گذشته با پیاده‌سازی طرح شبکه ملی سلامت به عنوان یکی از شبکه‌های اختصاصی شبکه ملی اطلاعات، از پیشگامان حرکت در مسیر تحقق شبکه ملی اطلاعات شده بود. اما اینکه پس از گذشت چند سال تا چه میزان این اتصالات برقرار شد و سرنوشت سامانه‌های سلامت به کجا انجامید، در گفت‌وگویی تفصیلی با محمود تارا سرپرست مدیریت آمار و فناوری اطلاعات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد بحث قرار گرفته است که در زیر می‌خوانید: بحث الکترونیکی کردن خدمات درمانی همواره در دستور کار بوده و برای ارائه این سرویس‌ها نیز مسئولان اعلام کرده‌اند سامانه‌های مختلفی ایجاد شده است اما هنوز حس ارائه خدمات درمانی الکترونیکی یا حتی الکترونیکی شدن پرونده بیماران هنگام مراجعه به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی وجود ندارد. به عنوان اولین سوال می‌پرسم؛ سرانجام پرونده الکترونیکی سلامت چه شد؟در ابتدا باید توضیحی در خصوص پرونده الکترونیکی سلامت و ابعاد آن بدهم تا متوجه شوید در چه مرحله‌ای از

باج‌افزارها از مهم‌ترین و خبرسازترین بدافزارها به شمار می‏روند. باج‌افزارها گونه‌ای از بدافزارها هستند که با محدود کردن دسترسی کاربر به سیستم برای لغو محدودیت، درخواست باج می‌کنند. امروزه مجرمان سایبری قادرند به‌ سادگی باج‏افزارهای بسیار قدرتمندی ایجاد و توزیع کنند و با گرو نگه‌ داشتن منابع دیجیتال یا استفاده از روش‌های رمزنگاری به منافع مالی دست یابند. باج‎افزارها در مدت کوتاهی از یک حمله ضعیف به تهدید گسترده‌ای برای شبکه‌های کوچک و بزرگ بسیاری تبدیل شده‎اند. به‌ عنوان مثال یک حمله باج‎افزاری در هند توانست پس از آلوده کردن سه بانک، یک سازمان دارویی و تعداد زیادی کاربر عادی، میلیون‎ها دلار خسارت به وجود آورد. به‌ طور کلی باج‏افزارها به علت استفاده از رمزنگاری (که ابزاری جهت ایجاد امنیت است) برای ایجاد مخاطرات امنیتی حائز اهمیت هستند. موفقیت باج‏افزار بستگی به عکس‎العمل اکثر قربانیان دارد. کشورهایی که بیشترین وابستگی را به اینترنت دارند، از جمله ایالات ‌متحده آمریکا، ژاپن، انگلیس، ایتالیا، آلمان و روسیه اصلی‏ترین اهداف باج‎افزارها بوده‏اند.در این مقاله به ماهیت و نحوه عملکرد و انتشار باج‏افزارها پرداخته خواهد شد. مروری کلی بر تاریخچه و روند پیشرفت این نوع بدافزار صورت گرفته و انواع اصلی آن بیان شده و روش‏هایی برای پیشگیری و مقابله با باج‌افزار توضیح داده

هر جا موضوع پول به میان می‌آید، امنیت آن نیز برای مردم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌شود. هیچ کس دوست ندارد پولش را جایی نگه دارد که احتمال ریسکی برای آن وجود دارد. به همین دلیل خبرهای مربوط به امنیت بانک‌ها برای مردم عادی از اهمیت بیشتری برخوردار است تا خبر مربوط به امنیت پتروشیمی. به صورت عادی مردم می‌گویند ما باید مراقب پول خودمان باشیم و دولت باید نگران مسائل بزرگ‌تر یا حتی حساس‌تر باشد. با توسعه بانکداری الکترونیکی نیز اخبار مربوط به امنیت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. هر چند بانک‌ها به طور مرتب اعلام می‌کنند از وضعیت مناسب امنیتی برخوردارند و امکان نفوذ به بانک وجود ندارد اما آیا این گفته مورد تایید است؟ در این خصوص با مجید نوری مشاور رئیس کل بانک مرکزی در امور امنیتی به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در زیر می‌خوانید: یکی از موضوعاتی که به صورت مرتب مطرح می‌شود این است که وضعیت امنیتی بانک‌ها در چه سطحی قرار دارد؟بحث تهدید زمانی معنا پیدا می‌کند که ریسک‌های موجود برایتان شناخته شده باشد، مانند شهر تهران؛ شما می‌گویید این شهر زلزله‌خیز است، روی گسل قرار گرفته و احتمال اینکه صدمه ببیند زیاد است. پس باید کاری انجام دهیم تا اگر زلزله آمد کمترین صدمه

کاشف یکی از زیرمجموعه‌های بانک مرکزی است که آمده تا امنیت شبکه بانکی کشور را تامین کند. نزدیک به سه سال از تاسیس کاشف می‌گذرد با این حال هنوز هم این شرکت نامی ناشناخته در اذهان عمومی است و یکی از دلایل اصلی آن نبود مرجعی مشخص برای تامین مالی این مجموعه است. ناشناخته ماندن کاشف در جامعه سبب شده مردم نتوانند آنچنان که باید به امنیت سیستم بانکی کشور مطمئن باشند و با انتشار هر خبری درباره اختلال در سیستم مالی یکی از بانک‌ها هراس در دل مردم می‌نشیند و فکر خارج کردن سپرده‌ها از بانک‌ها قوت می‌گیرد. ایجاد کمیته امنیت در بانک‌ها یکی از راه‌حل‌های تامین امنیت شبکه بانکی است؛ راه‌حلی که در حال حاضر تنها به صورت یک پیشنهاد به بانک‌ها ارائه شده و هنوز الزام قانونی برای آن وجود ندارد. به نظر می‌رسد کاشف نه‌تنها در ذهن ناشناخته است که سیستم بانکی کشور نیز آن‌طور که شایسته است به رشد این شرکت کمک نمی‌کند و هنوز فرهنگ «همه کارها را خودمان انجام می‌دهیم» در نظام بانکی کشور جاری است.امنیت شبکه بانکی واژه‌ای است که ‌همزمان با رونق گرفتن بانکداری الکترونیکی در جامعه مطرح شده و علاوه بر مسئولان، ذهن مردم عادی را نیز درگیر کرده است.

طرح دولت الکترونیکی حدود ۱۴ سال است که تصویب شده اما با گذشت این زمان طولانی همچنان این طرح نتوانسته به طور کامل در کل دستگاه‌های دولتی اجرایی شود. سرپرست دفتر آموزش سازمان حفاظت محیط زیست می‌گوید در حال حاضر تنها ۲۰ درصد خدمات دستگاه‌های دولتی الکترونیکی شده است. او معتقد است الکترونیکی شدن خدمات دولت راه‌حلی قطعی برای حفظ محیط زیست است که می‌تواند از گسترش فساد اداری هم جلوگیری کند. تصویب آیین‌نامه اجرایی تحقق دولت الکترونیکی در ایران به ۱۵ تیرماه سال ۸۱ بازمی‌گردد که بر اساس آن دولت مکلف به ارائه خدمات غیرحضوری به مردم در راستای بهبود کیفیت، کاهش هزینه‌ها و گردش سریع اطلاعات بین دستگاه‌های اجرایی شد. اما با گذشت نزدیک به ۱۴ سال از تدوین این آیین نامه، ایران وضعیت قابل قبولی در بخش دولت الکترونیکی ندارد. این طرح سال ۸۴ متوقف شد و به تبع آن در اجرای دولت الکترونیکی در کشور وقفه ایجاد شد. پس از گذشت یک سال تبصره «۱۳» قانون بودجه سال ۸۵، دستگاه‌های اجرایی را به ایجاد سامانه‌های الکترونیکی ارائه کلیه خدمات دولتی مکلف کرد و پس از آن در سال ۸۶ شورای عالی فناوری اطلاعات، سند نظام جامع فناوری اطلاعات کشور را به تصویب رساند تا بار دیگر

سال ۹۰ چنین روزهایی در هر کوچه و پس‌کوچه‌ای که قدم می‌گذاشتیم مامورانی را می‌دیدیم که کاغذ و قلم به دست آمار خانواده‌ها را می‌گرفتند. حال پنج سال می‌گذرد و نوبت به یک سرشماری دیگر رسیده است اما با یک تفاوت عمده. هشتمین سرشماری امسال برای نخستین بار به صورت الکترونیکی انجام می‌گیرد و این طرح از صبحگاه سوم مهر آغاز به کار کرد. همیشه در ایران طرح‌های بزرگ آی‌تی مانند هدفمندی یارانه‌ها و کارت هوشمند سوخت در عین حال که باعث گسترش این صنعت می‌شوند، ضعف‌هایمان را نیز نمایان می‌سازند. طرح سرشماری آمار نفوس و مسکن هم از این قاعده مستثنی نبود. در ساعات آغازین اجرای این طرح بسیاری از کاربران هنگام مراجعه به سایت سامانه با پیغام خطا و تکمیل ظرفیت سایت مواجه شدند. به طوری که در پایان روز اول طرح از ۴۰۰ هزار مراجعه به سایت تنها ۳۰ هزار مورد موفق به ثبت اطلاعات خود شدند.ابعاد بیشتری از این ماجرا در سخنان بعدی مسئولان نمود یافت. به عنوان مثال به گفته وزیر ارتباطات به دلیل آماده نبودن دیتابیس مرکز آمار ایران این اختلال رخ داد و با اینکه وزارت ارتباطات برای میزبانی اعلام آمادگی کرده بود اما مرکز آمار حاضر به انجام این کار نشد. البته

راستش را بخواهید همیشه محض کنجکاوی به سمت فناوری‌های جدید می‌روم، با اینکه شاید گاه به ضررم هم تمام شود. در خصوص طرح ترابردپذیری هم در ابتدا نیتم کنجکاوی بود اما آرام‌آرام به یک نیاز مبرم بدل شد که حتماً باید برطرفش می‌کردم. داستان از آنجا آغاز شد که به واسطه شغلم باید شبانه‌روز به اینترنت متصل می‌بودم. بنابراین تصمیم گرفتم سیم‌کارت خود را به ۴G ارتقا دهم.به خیال خود با این تعویض هر کجا و هر زمان که بخواهم به اینترنت دسترسی دارم. حتی مسئول باجه هم با اعتماد به نفس خاصی گفت:«حال می‌کنی سیم‌کارتت ۴G شد؟!» اما خلاف انتظارم سرعت و کیفیت آن تعریفی نداشت. آخرین باری که خارج از خانه و دفتر نیاز شدیدی به اینترنت داشتم سایت مورد نظر در حالت ۳G به سرعت لود شد اما وقت اینترنت گوشی‌ام از حالت ۳G به ۴G تغییر کرد، ارتباط با سایت نیز قطع ‌شد. در حقیقت در همراه اول ۳G بهتر از ۴G کار می‌کرد. روزهایی که در نشست‌های خبری باید توئیت می‌کردم با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌شدم. در همین روزها که برای خریدن سیم‌کارت اپراتور دیگر با خودم کلنجار می‌رفتم، طرح ترابردپذیری آغاز شد. چنین تغییری از همان روز اول مانند خوره به جانم افتاد. خود

پول در راه است! نخستین واکنش جامعه و رسانه‌ها به اخبار مبنی بر لغو تحریم‌ها این جمله بود. واکنشی که همچنان ادامه دارد. پول یعنی همان چیزی که استارت‌آپ‌ها به آن نیاز دارند. نیاز صنایع نوپا و کارآفرینان به جذب سرمایه‌های خطرپذیر (VC Fund) در ایران امیدها را برای رسیدن بخشی از سرمایه‌های آزادشده ایران در پی رفع تحریم‌ها یا سرمایه‌های خارجی که زین پس با برداشته شدن موانع بانکی، امکان ورود به ایران را پیدا کرده‌اند، افزایش داده است. از سوی دیگر با تصویب سیاست‌های اصل ۴۴ توسط مجلس، از موانع قانونی دولت در اجرای سیاست‌های این اصل کاسته و تکالیف دولت شامل توانمندسازی بخش خصوصی، ایجاد فضای کسب و کار و تشکیل نهادهای مالی مرتبط با آن را مشخص کرده است. با توجه به اهمیت اصل ۴۴ و ضرورت گسترش فعالیت‌های اقتصادی در بخش خصوصی، باید ابزارهای مالی مورد نیاز این بخش نیز ایجاد و گسترش یابد. سرمایه‌گذاران خطرپذیر و VCها به عنوان موثرترین نهادهای مالی به منظور حمایت از ایده‌های خلاق کسب و کار در صحنه اقتصاد و به خصوص در بازار فناوری اطلاعات و ارتباطات، از مهم‌ترین ابزارها به شمار می‌روند.اینجاست که باید با شجاعت پرسید آیا بازار استارت‌آپ‌های ایران جذابیت سرمایه‌گذاری دارد و می‌توان از

اگر نسل پنجم را صرفاً یک نسل سریع‌تر بدانیم در حق آن اجحاف کرده‌ایم. نسل پنج که قرار است حدود سال ۲۰۲۰ ظهور کند در حقیقت به دنبال ایجاد تعریف جدیدی از اینترنت است. ارتباطات ماشین به ماشین و اینترنت اشیا از دستاوردهای این نسل هستند؛ مفهومی که می‌گوید در آینده همه‌جا هر شیء آنلاینی می‌تواند بی‌سر و صدا با اشیای آنلاین دیگر ارتباط داشته باشد. به هر حال این شبکه با چالش‌های بزرگی روبه‌روست. نخست اینکه هنوز مشخص نیست قرار است به چه چیزی تبدیل شود و هیچ استانداردی هم تدوین نشده و دوم اینکه رسیدن به فرکانس‌هایی که مورد نیاز این نسل است از نظر علمی دشواری‌هایی به همراه دارد. همچنین آیا هنوز گوشی‌های موبایل می‌توانند با همین روندی که هر روز نازک‌تر می‌شوند آنتن‌های مورد نیاز این شبکه را در خود جای دهند یا خیر. دوست داریم نسل پنجم به چه شکلی باشد نخستین شبکه موبایل در دهه ۱۹۸۰ وارد بازار شد. شبکه‌های GSM در دهه ۱۹۹۰ معرفی شدند. بعد نوبت به شبکه‌های ۳G در دهه ۲۰۰۰ رسید و در سال ۲۰۱۰ شاهد شبکه‌های ۴G/LTE بودیم. هر نسل شبکه‌های موبایل سعی کرده است کمبودها و نقایص نسل پیش از خود را برطرف کند. GSM ضعف‌های امنیتی شبکه‌های

نسل اول تلفن همراه هیچ‌ گاه وارد ایران نشد. در سال‌هایی که دنیا سرگرم آزمون و خطا بر سر شبکه‌های تلفن همراه بود، جنگی ناخواسته تمام توان فنی مهندسی کشور را به خود مشغول کرده بود و مهندسان الکترونیک بیشتر به فکر طراحی و تولید بیسیم‌هایی بودند که فروش آنها به ایران تحریم شده بود. با خاتمه جنگ، وزارت پست و تلگراف و تلفن آن زمان، موضوع تلفن همراه را در دستور کار خود قرار داد و مهم‌ترین بحثی که آن زمان مطرح شد، انتخاب استاندارد شبکه بود. برخلاف امروز که استاندارد GSM مورد پذیرش بیشتر کشورهای دنیاست، در آن زمان جدالی جدی میان طرفداران CDMA و GSM در دنیا وجود داشت. به خصوص که آمریکا از CDMA استفاده می‌کرد و به سادگی نمی‌شد مخالفان GSM را راضی کرد.امروز که به گذشته نگاه می‌کنیم، انتخاب GSM را بسیار هوشمندانه می‌بینیم. شبکه‌های مبتنی بر این استاندارد، هم‌اکنون ده‌ها میلیون مشترک ایرانی را پوشش داده‌اند و روزانه در دنیا میلیاردها پیام صوتی را پشتیبانی می‌کنند.انتخاب پیمانکار طراحی شبکه و نصب تجهیزات در ایران، چند سالی زمان برد و در نهایت اولین سیم‌کارت‌های موبایل به همراه گوشی‌های صاایران در اوایل دهه ۷۰ وارد بازار شد. موبایل در آن زمان وسیله‌ای شیک و بی‌کاربرد

به دنبال رشد روزافزون فناوری‌های ارتباطی به ویژه مطرح شدن نسل پنجم ارتباطی شاهد گسترش پدیده‌هایی همچون اینترنت اشیا و خانه‌های هوشمند در سطح جهان هستیم. ۵G فناوری‌ای که شبکه‌های آن طبق پیش‌بینی موسسه تحقیقاتی SNS یک فرصت سرمایه‌گذاری ۲۵۰ میلیارد دلاری است و تا سال ۲۰۲۵ صد میلیون نفر عضو خواهد داشت در ایران نیز به تازگی و تحت تاثیر روند جهانی در کانون توجه قرار گرفته است. هرچند حرکت به سمت این فناوری، گام مثبتی به نظر می‌‌آید اما مقدمات و الزاماتی را نیز می‌طلبد. از همین رو به سراغ حمیدرضا نیکوفر قائم‌مقام مدیرعامل شرکت ارتباطات سیار رفتیم تا با او در مورد میزان آمادگی زیرساخت‌های کشور برای گذار به این تکنولوژی تحول‌ساز گفت‌وگویی انجام دهیم. فرکانس مورد نیاز برای نسل ۵ چیست؟ آیا این فرکانس در حال حاضر آزاد است؟اساساً باید دید چرا به فرکانس‌های جدید و بیشتری برای تحقیق در نسل‌های بعدی رابط رادیویی مورد نیاز است (هرچند نسل ۵ فقط ارتقای رابط رادیویی نیست). نسل سه RNC دارد اما نسل ۴ یکدست‌تر و دارای MME است. نسل ۵ باز هم یکدست‌تر است. همه ما می‌شنویم که تا سال ۲۰۲۰ دنیا به سمت مصرف حجم عظیمی از دیتا به صورت روزانه در مقیاس اگزابایت روی شبکه

همزمان با مطرح شدن فناوری ۵G، سال ۲۰۲۰ نیز به عنوان مبداء تاریخ ورود به دنیای جدیدی از ارتباطات تعیین شد. حالا همه کشورها از جمله ایران این دغدغه را دارند تا از این فناوری عقب نمانند و در سال ۲۰۲۰ همزمان با سایر کشورها شاهد یک تحول گسترده باشند اما آیا حتماً باید تا ۲۰۲۰ به سمت ۵G برویم؟ در حال حاضر در مرحله‌ای هستیم که چشم‌انداز و نیازها مطرح شده‌اند. با وجود اینکه استانداردها هنوز در حد موارد پژوهشی هستند، تازه شروع به شکل‌گیری کرده‌اند و تا اواسط ۲۰۱۸ اعلام خواهند شد اما برخی کشورها به سرعت به دنبال یافتن فرصت‌هایی در آن رفته‌اند؛ مثلاً در حوزه فیکس وایرلس، FTTH را با ۵GTTH جایگزین کنند یا اپلیکیشن‌هایی را به مصرف‌کننده و سرمایه‌گذار بدهند. هرچند اینها قدم‌های اولیه هستند و کمی ریسک در آنها وجود دارد اما کسانی که به سراغ آنها می‌روند نسبت به چشم‌انداز آینده و فناوری‌های نوآورانه کلیدی تفاهم دارند و به اجماع رسیده‌اند؛ موضوعی که باعث می‌شود با اعتماد به نفس بیشتری، صحبت از همکاری‌های کوچک با وندورها کنند و وعده گسترش و تکمیل آنها در آینده را بدهند. این یک روند طبیعی است و مانند نوآوری و آزمایش باید اتفاق بیفتد. دوکوموی ژاپن به

«برنامه‌ریزی برای ورود نسل پنجم موبایل به ایران تا شش ماه آینده انجام شده است.» این اظهارات محمد خوانساری رئیس پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات در دی‌ماه ۹۳ بود که باعث شد همه به اشتباه گمان کنند تا شش ماه دیگر یعنی خرداد ۹۴ فناوری ۵G به ایران می‌آید. چشم‌ها به انتظار تماشای معجزه‌ای نشست که قرار بود ارتباطات موبایلی کشور را دگرگون سازد. شش ماه بعد از چنین وعده‌ای، خوانساری این بار با برآورد نسبتاً واقع‌بینانه‌تری، برنامه‌ریزی برای عملیاتی‌سازی پروژه نسل پنجم موبایل را پنج‌ساله عنوان کرد و گفت:«تا ۱۰ سال آینده این فناوری در ایران ۱۰۰ درصد استفاده می‌شود.» با گذشت نزدیک به دو سال از وعده‌ای که رئیس پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات داده بود بالاخره اوایل مهر امسال بود که هر چند به صورت آزمایشی اما کمی ملموس‌تر و از نزدیک، ۵G رویت شد. اپراتور دوم موبایل با جنجال زیادی در حضور وزیر ارتباطات از پروژه آزمایشی ۵G خود رونمایی کرد. پیش از آن اغلب اقداماتی که برای توسعه نسل ۵ در کشور انجام شده، در حوزه امکان‌سنجی، تحقیق و پژوهش، برگزاری کارگاه آموزشی و همایش بوده است؛ اقداماتی که خروجی آنها به گفته محمود واعظی وزیر ارتباطات قرار نیست (مانند آنچه شرکت‌های بزرگ دنیا می‌کنند)

با وجود تاکیدات همیشگی مقامات کشور بر لزوم بومی‌سازی محتوای دیجیتال، آن‌گونه که آمارهای اعلامی خود وزیر ارتباطات هم نشان می‌دهند هنوز بیش از ۵۸ درصد محتوای مورد استفاده کاربران ایرانی، محتوای خارجی است. با این حال وزیر وعده داده تا پایان دولت یازدهم سهم محتوای تولید داخل ۵۰ درصد می‌شود. هرچند سرمایه‌گذاری‌های خوبی هم در این زمینه صورت گرفته و از سهم دو درصدی اعتبارات فناوری اطلاعات در کل بودجه عمومی کشور در سال گذشته ۲۳ درصد صرف بخش خدمات و تولید محتوا شده است، با این وجود به نظر می‌رسد هنوز موانع بسیاری بر سر راه توسعه و ساماندهی این بخش و جذب مخاطب برای آن وجود دارد؛ موانعی از جمله عدم جذابیت محتوای بومی و بی‌اعتمادی کاربران به استفاده از پلتفرم‌های داخلی. برای درک این موانع و راهکارهای مقابله با آنها به سراغ مرتضی موسویان رئیس مرکز فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال رفتیم؛ مرکزی که به گفته خود موسویان مسئولیت تنظیم مقررات و اعطای مجوز فعالیت برای کسب ‌و ‌کارهای دیجیتال و تولید محتوا در همه زمینه‌ها از جمله تولید نرم‌افزار و اپلیکیشن را بر عهده دارد و برنامه‌های متعددی را برای ساماندهی فضای مجازی و محتوای آن از طریق ارتقای سواد رسانه‌ای مردم در نظر گرفته

هفته دوم مهرماه بود که خبر سرمایه‌گذاری ۲۰ میلیون یورویی MTN اپراتور بزرگ آفریقای جنوبی و شریک کلیدی ایرانسل در رسانه‌ها پیچید؛ خبری که هر چه از انتشار آن بیشتر گذشت واکنش‌های بیشتری را جذب کرد که برخی هم ضد و نقیض بودند. MTN در ابتدا گفت این افزایش سرمایه برای اسنپ است ولی مدیرعامل اسنپ این مبلغ را متعلق به کل گروه اینترنتی ایران دانست. بسیاری از گروه‌های رقیب و شرکت‌های سرمایه‌گذاری صحت خبر اولیه را زیر سوال بردند ولی بسیاری از رسانه‌ها آن را به عنوان نمادی از بلوغ استارت‌آپ‌های ایرانی ستودند. تحلیل‌ها نشان می‌داد عدد از برخی از واقعیت‌های بازار ایران بزرگ‌تر است ولی انگیزه اپراتور غول‌آسای آفریقایی از خرج پول‌هایی که در ایران مانده‌اند هم آشکار است. شاید در نهایت این تناقضات بود که طعم شیرین دومین سرمایه‌گذاری بزرگ در فضای استارت‌آپی کشور را کمی تلخ و شیرین کرد. آغاز ماجرا ابتدا سایت تک‌کرانچ در خبری اعلام کرد که شرکت MTN آفریقای جنوبی روی استارت‌آپ اسنپ سرمایه‌گذاری ۲۰ میلیون یورویی کرده است. شهرام شاهکار مدیرعامل اسنپ در گفت‌وگو با تک‌کرانچ به موضوعی اشاره کرده که هیچ‌گاه به طور رسمی در فضای خبری ایران اعلام نشده و آن اینکه شرکت آلمانی راکت اینترنت صاحب اسنپ است. مجموعه

هفدهمین نمایشگاه تلکام مانند هر سال در هفته اول مهرماه برگزار شد و شرکت‌های بزرگ و کوچک ارتباطاتی کشور، به‌رغم رکود حاکم بر اقتصاد کشور، با صرف هزینه‌ای گزاف در آن حاضر شدند. بزرگ‌ترین گردهمایی شرکت‌های ارتباطاتی ایران در حالی برگزار شد که معضل همیشگی چنین نمایشگاه‌هایی در یافتن مخاطب و هدف، به تلکام هفدهم نیز تسری یافت و بدون یافتن راه‌حلی به اتمام رسید.در نمایشگاه امسال ۲۲۰ شرکت و واحد تولیدی داخلی و ۹۵ شرکت خارجی از ۲۲ کشور حضور یافتند. شرکت‌های خارجی از کشورهای اسپانیا، اسلواکی، انگلستان، امارات متحده عربی، آفریقای جنوبی، آلمان، جمهوری چک، چین، ژاپن، سوئد، فرانسه، فنلاند، قزاقستان، کانادا، کره جنوبی، کویت، لهستان، هلند، هند، ویتنام و یونان در نمایشگاه تلکام هفدهم حاضر شدند که بر اساس آمارهای رسمی، حضور شرکت‌های خارجی نسبت به سال گذشته ۲۲ درصد افزایش یافت.نمایشگاه امسال در فضایی بالغ بر ۳۰ هزار متر مربع در سالن‌های ۶، ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۲۷، A۲۵ و در فضای باز نمایشگاهی برگزار شد. در ادامه روند سینوسی رابطه وزارت ارتباطات و شرکت مخابرات ایران، این بار همه چیز با دوستی و لبخند همراه بود. مراسم افتتاحیه با حضور چشمگیر مدیران ارشد شرکت مخابرات برگزار شد و امضای تفاهم‌نامه

ماه‌های آخر دولت یازدهم فرا رسیده و بحث انتخابات و ساز و کار آن دوباره نقل مجالس شده است. آخرین انتخابات که مربوط به دهمین مجلس شورای اسلامی بود با وجود جدل‌های بی‌شمار بر سر برگزاری آن به صورت الکترونیکی عملی نشد تا این بار هم این حرکت کلان به سمت فناوری اطلاعات به بن‌بست بخورد. تغییرات در قانون انتخابات به خصوص در مورد انتخابات الکترونیکی همیشه موضوع مورد بحث مسئولان به خصوص مجلسیان و دولت در سال‌های گذشته و سال‌های اخیر بوده است. مجلس نهم بیش از همه درگیر این موضوع شد. در ۱۰ اسفند ۱۳۹۴ سه روز پس از انتخابات دهمین مجلس شورای اسلامی، طرح اصلاح موادی از قانون انتخابات اعاده‌شده از شورای نگهبان در مجلس قرائت شد و در نهایت همه اصلاحات شورای نگهبان تصویب شدند. مواد تصویب‌شده در مجلس شامل کارت الکترونیکی برای رای‌دهنده‌ها، شمارش آرا با دستور نماینده فرماندار و نماینده هیات نظارت با امضای الکترونیکی آنها، حضور کارشناسان فنی در شعبه‌های انتخابات و نحوه برخورد با تخلفات انتخابات الکترونیکی بود.دولت از ابتدای سال ۱۳۹۴ سعی داشت انتخابات مجلس دهم را حداقل در کلانشهرها به صورت پایلوت، الکترونیکی برگزار کند اما در آخرین لحظات شورای نگهبان به نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای ارائه‌شده توسط وزارت کشور ایراد

۴ مهر- تدوین سند ساماندهی پیام‌رسان‌ها معاونت محتوای مرکز ملی فضای مجازی در حمایت از پیام‌رسان‌های داخلی، سند سیاست‌ها و اقدامات ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی آنلاین موبایل را در دستور کار خود قرار داده ‌است؛ سندی که با تصویب آن، قاعده حضور پیام‌رسان‌های خارجی در کشور نیز شفاف خواهد شد. امیر خوراکیان معاون محتوای مرکز ملی فضای مجازی به شرح ۱۵ اولویت موضوعی در حوزه فضای مجازی پرداخت. یکی از این اولویت‌ها بحث تدوین سند سیاست‌ها و اقدامات ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی آنلاین موبایل است. به گفته خوراکیان «در طول شش ماه گذشته مباحث کارشناسی بسیاری با دستگاه‌های مختلف از جمله وزارت ارتباطات و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام شد و این سند هم‌اکنون آماده مطرح شدن در شورای عالی فضای مجازی است». معاون محتوای مرکز ملی فضای مجازی با اشاره به اینکه پیام‌رسان‌های خارجی متعددی اعلام آمادگی برای حضور در ایران کرده‌اند، می‌گوید:«با تصویب این سند قاعده حضور آنها هم شفاف می‌شود. ساز و کار ساماندهی آن را بعد از تصویب سند اعلام می‌کنیم. اما به طور کلی الزاماتی که برای پیام‌رسان‌های خارجی در نظر گرفته شده صیانت از حریم خصوصی و جلوگیری از سوء‌استفاده از بزرگ‌داده و فضای مجازی خواهد بود.» این سند به همراه سه سند دیگر شامل

تغییر تعرفه زیر سقف مصوب مجاز است محمود واعظی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات فارس: وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت:«آنچه به وزارت ارتباطات مربوط می‌شود و بر آن نظارت داریم رعایت سقف تعرفه مصوب کمیسیون تنظیم مقررات است. در خصوص زیر سقف تعرفه مصوب، اپراتورها در تعیین تعرفه بسته‌ها مختارند و بازار رقابتی تعیین‌کننده تعرفه است. اگر اپراتوری از سقف تعرفه مصوب خارج شود به آن رسیدگی می‌کنیم در غیر این صورت مشترکان تلفن همراه، امروز با امکان ترابردپذیری مختارند بر اساس سه فاکتور کیفیت، سرعت و تعرفه اپراتور خود را انتخاب کنند و مثل گذشته اجباری به ادامه سرویس از یک اپراتور به دلیل شماره موبایل نیست.» مانع دامپینگ در تعرفه می‌شویم علی‌اصغر عمیدیان، معاون وزیر ارتباطات فارس: معاون وزیر ارتباطات گفت:«تمامی تعرفه‌های مصوب کمیسیون تنظیم مقررات دارای سقف است که اپراتورها نباید از سقف تعرفه خارج شوند و تلاش می‌کنیم تعرفه‌های کمتر از سقف را با رقابت کنترل کنیم تا کسی دامپینگ (زیر قیمت فروشی) نکند. اگر تغییرات جدید تعرفه زیر سقف مصوب باشد نیاز به مجوز جدید ندارد و اگر در مرز یا بالای سقف باشد باید مجوز لازم را اخذ کند.» توئیتر به هیچ وجه رفع فیلتر نمی‌شود عبدالصمد خرم‌آبادی، معاون دادستان کل کشور تسنیم:

هر کدام از ما انتظارات متفاوتی از گجت‌های ارائه‌شده از برندهای مختلفی داریم که هر روز عرضه می‌شوند و برای همین هر کسی از ظن خود یار تکنولوژی می‌شود! گوشی‌های تلفن‌ همراه هوشمند امروز تقریباً در دست همه دیده می‌شوند و لپ‌تاپ‌ها با وزن‌های نسبتاً سبک دیگر کامپیوتر‌های خانگی را از میدان به در کرده‌اند. در این میان تبلت‌ها یا لپ‌تاپ‌های هیبرید نیز گوشه‌ای از بازار را به قبضه درآورده‌اند و با به کار گرفتن سیستم‌‌عامل‌ ویندوز تلاش می‌کنند کاربران خود را بیابند. اما این بار یک سفر یک‌روزه با تبلت هشت اینچی اندرویدی داشته باشیم که ایسوس ارائه کرده و قرار است با پشتیبانی از سیم‌کارت و وزن و اندازه مناسب، به کمک کسانی بیاید که همواره با یک گجت بزرگ‌تر از موبایل همراه هستند. بیشتر مردم فکر می‌کنند تبلت هم اختراع استیو جابز خدابیامرز و و کپی از آی‌پد اپل است. هرچند اولین تبلت‌ها را در واقع مایکروسافت عرضه کرد اما این گمان چندان هم بیراه نیست؛ به بازار آمدن آی‌پد باعث شد موجی تمام دنیا و کمپانی‌های خاور دور را دربر گیرد که همه به فکر تولید انواع و اقسام تبلت و فبلت بیفتند. از فلسفه دنباله‌روی گاهی کورکورانه کمپانی‌ها و تب برندبازی اپل که بگذریم، این

در پیوست درباره مدیر و کارآفرین بودن زیاد خوانده‌اید اما برای کارآفرین شدن، ابتدا باید کار کنید و تجربه به دست بیاورید. علاوه بر این، کارآفرینی به معنی برتری نسبت به کارمندی نیست. هر کدام از اینها جایگاه خودش را دارد. تصور کنید همه کارآفرین باشند؛ آن وقت دیگر کسی نیست که کار کند. ضمن اینکه فضای کارآفرینی کمی جوزده شده است و همه فکر می‌کنند باید کارآفرین شوند، وگرنه عقب می‌مانند.از این که بگذریم، یافتن کار امروز نسبت به قبل بسیار ساده‌تر شده است. به لطف اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، اطلاعات راحت‌تر از همیشه در دسترس ما هستند و می‌توانیم به سرعت آنچه را که می‌خواهیم پیدا کنیم. اگر شغل‌های خاص، آزاد و پروژه‌ای را کنار بگذاریم، این مطلب در مورد کار کردن در شرکت‌ها و سازمان‌ها بیشتر صدق می‌کند.با این حال هنوز هم بسیاری از ما در پیدا کردن یا گرفتن پذیرش شغل مورد نظر مشکل داریم. یکی از مهم‌ترین عوامل در موفقیت شغلی، ارتباطات است. اسمش را پارتی یا هر چیز دیگری که می‌گذارید، باید با این حقیقت کنار بیایید که ارتباطات حرف اول را در کار و زندگی می‌زند. اگر مهارت دارید (یا حتی ندارید) اما بیکار هستید، احتمالاً شبکه افرادی که می‌شناسید، محدود است یا

روزهای عجیبی را از نظر آب و هوایی می‌گذرانیم. معمولاً در تابستان یا اواخر بهار همه چیز قابل پیش‌بینی است، روزهای گرمی را می‌گذرانیم و روند تغییر آب و هوا به کندی می‌گذرد. اما همین که پاییز به ماه دوم نزدیک می‌شود هوا به صورت نامنظمی گرم و سرد و اوضاع از کنترل خارج می‌شود. یک روز از خانه بیرون می‌زنید و انگار به میانه تابستان رسیده‌اید و روز بعد، از اینکه با خود چتر همراه ندارید پشیمان خواهید شد. همین می‌شود که در این روزها نیاز به اپلیکیشن و پیش‌بینی هوا چند برابر می‌شود تا مبادا بی‌هوا از خانه خارج شوید. راه‌های زیادی برای اطلاع از وضعیت آب و هوا وجود دارد. می‌توانید هر روز اخبار هواشناسی را پیگیری کنید یا سری به روزنامه و سایت‌های متعددی که در این زمینه فعالیت می‌کنند بزنید. اما در عصر اپلیکیشن‌ها چه کسی حوصله این راه‌ها را دارد. ما روش‌های همراه‌تر و سریع‌تری را به شما پیشنهاد می‌کنیم. اتوماسیون آب و هوایی ifttt.com سایتی است که سرویس‌های مختلف را به هم متصل می‌کند. یکی از بهترین کانال‌های این سایت آب و هواست. بگذارید از ساده‌ترین راه‌های ممکن شروع کنیم. با اینکه هر روز ساعت هفت یک نوتیفیکیشن برای شما ارسال شود و