دل عاشق به پیغامی بسازه

چند وقتی است بحث ماندن یا بستن تلگرام بسیار داغ شده است، در حدی که حتی برخی از مسائل مهم کشوری را تحت‌الشعاع خود قرار داده به طوری که عده‌ای معتقدند مسئولان برای فرار از پاسخگویی در حل معضلات با عمده‌نمایی مقوله‌ای به نام «تلگرام»، برای خلق‌الله دل‌مشغولی دست و پا کرده‌اند. جدا از تکذیبیه‌ها و تاییدیه‌های تلگرام آنچه مسلم است، اگر بپذیریم تلگرام از حد یک پیام‌رسان پای فراتر نهاده و به تعبیری تبدیل به یک رسانه‌نما شده است، حساسیت‌های پدیدآمده در مورد آن طبیعی به نظر می‌آید. فارغ از اینکه ممکن است برخی از حساسیت‌ها دلایل خاص خود را داشته باشند که ناشی از نگرانی‌ها از عواقب جایگزینی تلگرام در کشور است. کسانی که به هر دلیل دست‌اندرکاران اطلاعاتی و امنیتی کشور را غریبه‌تر از بیگانگان و اصحاب فناوری وارداتی می‌دانند و از دسترسی آنان به اطلاعاتی که بیانگر نقطه‌نظر سیاسی و اجتماعی آنان است دل‌نگران‌اند یا حداقل به دلیل احساس عدم بلوغ در جناح‌های سیاسی، که خاستگاه ارباب عزائم کشور هستند، قائل به فقر قضاوت عادلانه در تحمل نظر مخالف بوده و از دسترسی به اطلاعات محرمانه خود ناخشنود هستند. از سوی دیگر عده‌ای معتقدند کشور دارای شرایط خاصی است و حضور یک رسانه‌نما با 45 میلیون کاربر با ساز و کار و ریشه خارجی به صلاح کشور نیست. از نگاه تجاری و از منظر اطلاعات و «داده»، به هر حال مالکیت چنین حجمی از اطلاعات که دارایی بزرگی برای ملت و کشور محسوب می‌شود توسط یک بنگاه خارجی بحث قابل توجهی است. شاید این نقد وارد باشد که امروزه طرح ارزشمند بودن «دیتا» و «داده» به عنوان یک دارایی آنچنان که باید در کشور درک نشده و چه بسا این منبع نیز همانند سایر منابع ارزشمند دیگر کشور دستخوش فقدان عقلانیت در سیاست‌گذاری عمومی دولتمردان و بازی‌های سیاسی شود و در بستر فعلی چنین دارایی ارزشمندی...