استخراج نظم از معادن بی‌نظمی

در دنیایی زندگی می‌کنیم که در آن هر روز بیش از دو و نیم کوینتیلیون (quintillion یعنی 5/2 و 18 صفر در مقابلش) بایت داده تولید می‌شود. منبع این داده‌ها رسانه‌های اجتماعی، ایستگاه‌های هواشناسی، اطلاعات بهداشتی، و تراکنش‌های کسب و کار از هر گوشه جهان هستند. جمع‌آوری، تحلیل و مدیریت این داده‌های بدون ساختار و ناهمگون اگر به استخراج الگو و روند بینجامد (که البته کار آسانی نیست)، می‌تواند سیاست آینده و کسب و کار جهانی را ترسیم و آن را دچار تحول کند و این کاری است که بزرگ‌داده‌ها (Big Data) انجام می‌دهند. کشورهای در حال توسعه بخش بزرگی از جمعیت جهان را نمایندگی می‌کنند و این یعنی سهم بزرگی از داده‌های بشری که می‌توانند پتانسیل تحلیل‌های ارزشمند اقتصادی اجتماعی و حتی فرهنگی را داشته باشند، که البته دارند. اما این سوال مطرح می‌شود که بزرگ‌داده‌ها مانند بعضی روندهای فناوری دیگر جهان تبدیل به یک تب زودگذر برای کشورهای در حال توسعه می‌شوند یا اینکه عامل شتاب‌دهنده رشد آنها. نهادهای جهانی و بزرگ‌داده‌ها داده‌های کلان فقط در کشورهای توسعه‌یافته تولید نمی‌شوند بلکه کشورهای در حال توسعه نیز سهم بزرگی در آن دارند، با این تفاوت که منبع تولید داده‌ها در این بخش از جهان تا حدودی متفاوت است. در این کشورها به دلیل اینکه زیرساخت‌های لازم برای اتصال اشیا به اینترنت (اینترنت اشیا) هنوز شکل نگرفته، داده‌های موبایل بزرگ‌ترین نقش را ایفا می‌کنند. در سال 2009 بان کی‌مون، رئیس وقت سازمان ملل متحد، پروژه گلوبال پالس (Global Pulse) را راه‌اندازی کرد. هدف این برنامه تحقیقانی به عنوان یک آزمایشگاه نوآوری، ایجاد آگاهی در باره فرصت‌های موجود بزرگ‌داده‌ها در بین مالکان داده، دانشمندان داده و دولت‌ها بود تا به عنوان یک کاتالیزور به منظور استفاده از امکانات بزرگ‌داده‌ها در جهت ارتقای سطح زندگی، بهداشت، کشاورزی، اقتصاد و در یک کلام حمایت از مردم فقیر کشورهای در حال توسعه عمل کند....