بهروز مینایی شهریور ۴۱ در بیدگل به دنیا آمده. او پسر دوم یک خانواده هفت‌نفره متوسط در کاشان است: «پدر من همیشه شغل آزاد داشت. جوان‌تر که بود راننده اتوبوس بود و سنش بالاتر که رفت به کشاورزی و دامداری مشغول شد. مادرم هم در جوانی خیاط معروف بیدگل بود ولی سنش که بیشتر شد وقتش را بیشتر گذاشت برای نگهداری خانه و بچه‌ها. خیلی هم روی این قضیه حساس بود.» [caption id="attachment_47834" align="aligncenter" width="668"] ۱۳۴۸- دبستان در مدرسه آیت‌الله یثربی کاشان گذشت[/caption] هرچند بیدگل شهر محل تولدش است ولی مانند خیلی از اهالی قدیمی در میانه دهه ۴۰ به مرکز استان مهاجرت می‌کنند که فاصله ناچیزی هم تا شهر مادری دارد: «دلیل خاصی برای مهاجرت غیر از کمی امکانات و راحتی بیشتر نداشتیم. فاصله دو شهر ۱۰ کیلومتر هم نمی‌شد و دست‌کم سه روز در هفته بیدگل بودیم. رابطه‌مان کمرنگ نشد. پدرم راننده کارخانه‌های ریسندگی کاشان بود و به تدریج کشاورز شد.» خانواده پدر ما روی تحصیلات حساس نبود و شاید حتی در خیلی از مواقع نمی‌دانست چه کلاس و درسی هستیم ولی تقریباً همه ما بچه‌ها علاقه خاصی به درس‌ خواندن نشان می‌دادیم. مثلاً هر دو برادر من مهندس راه و ساختمان هستند و برادر بزرگم حتی برای ادامه تحصیلش پیش از انقلاب در همان میشیگان قبول شد ولی خود ما یعنی خانواده خیلی ترغیبش نکردیم برود. جالب است بدانید خود من سال‌ها بعد رفتم همان‌جا ادامه تحصیل دادم و هنوز برادرم به شوخی می‌گوید که نگذاشتی من بروم بعد خودت رفتی!‌ اتفاقاً آن زمان او در دانشگاه شیراز درس می‌خواند. خواهرانم هم یکی پزشک است و یکی معلم فیزیک. حالا هم پسر بزرگم دکتری کامپیوتر می‌خواند. دختر بزرگم هم پزشکی را ادامه داده و دختر کوچکم در همین دانشگاه علم و صنعت مشغول تحصیل شده. خانه اول‌شان در کاشان در خیابان طالقانی الآن است و اولین مدرسه‌اش...