کهربای دولتداری

نوشتن هنر تراشیدن کهرباست. یک حادثه، یک جریان، یک نفر روی شاهرگ خلاقیت نویسنده می‌نشیند، روی شجاع‌ترین‌شان انگشت می‌گذاری، شیره جانت را به دورش می‌تنی. کلمات سخت می‌شوند. اسیرش می‌کنند. بازتابی بی‌جان از وی می‌سازند که لاجرم دقیق و واقعی نیست. گوهر جوان را می‌تراشی، غبار زمان را از چهره‌اش می‌روبی. سوژه از خلال تراوشات شفاف ذهن تو می‌درخشد. هرچه خود زیباتر، عجیب‌تر و دست‌نخورده‌تر باشد ارزشمند‌تر می‌شود. دست به دست می‌چرخد و شاید برایش بهایی گزاف هم بپردازند. نوشتن نیز معجونی است از زمان، اصالت سوژه و رزینی که نویسنده به دور آن می‌کشد.
در پیوستی که پیش روی شماست با دستمایه ‌قرار دادن حوادث سیاسی پیش رو، در روزگاری که همه از دولت می گویند, پنجره‌های گوناگونی به دولتمردی و دولتداری در عصر ارتباطات گشوده شده است تا به اخبار، فرهنگ، جهان و اقتصاد دولت‌‌هایی که قرار است زمام فناوری اطلاعات را در مشت داشته باشند، نور‌‌هایی متفاوت تابانده شده باشد. ویترین از آن پرونده انتخابات ریاست ‌جمهوری و دغدغه‌ها و امید‌هایی است که پشت آن پنهان شده‌اند ولی در همین برش به مفهوم ملی‌سازی جریان اطلاعات کشور و بودجه‌هایی که نمی‌رسند نیز نیم‌نگاهی تحلیلی انداخته شده. نشر الکترونیکی که جایی در میان ابزار‌گرایی شرقی و تسلط‌گرایی ایرانی گم شده نیز از بینش تاریخی دور نمانده است.
به بهانه دولتمردی محقق، 30 دهه راهبری کشور را سفر می‌کنیم و با یکی از ریشه‌دارترین توسعه‌دهندگان اینترنتی همراه می‌شویم تا آن روی سکه را نیز ببینیم. تصویر جوانی را در سیمای اینترنت کشور ترسیم می‌کنیم که در کنار شما بیاموزیم چرا همراهی دولت و بخش خصوصی می‌تواند رویاآفرین باشد. باشگاه بهانه‌ای است برای انسان بودن پیش از نویسنده بودن. بخش تجارت به غفلت‌ها و نیرنگ‌های سیاستمدار بودن در عصر تجارت‌های الکترونیکی‌شده می‌پردازد و در چینشی منطقی توضیح می‌دهد که چرا و چگونه فقدان داده‌‌های اقتصادی ملی می‌تواند ابزاری مانند پول الکترونیکی را که برای جریان سریع‌تر مالی خلق شده است به تیغ تیز تورم تبدیل کند که این بار در تاریکی ناشی از نبود آمار فرو می‌آید.
بخش پیوست جهان پاسخی است بین‌المللی به همه این ابهامات درباره چگونگی به‌کارگیری کلان ابزارهای فناوری. بر موج اخبار سوار می‌شود تا از مجازی‌سازی شروع کند و با گذر از غول‌هایی که فرو می‌افتند به واژه کلیدی «بزرگ‌داده» برسد؛ جایی که انبوه اطلاعات شرکت‌ها را به دولت‌ها پیوند می‌زند و بزرگ‌زادگانی را که بتوانند بر این جوشش اطلاعات سوار شوند، با درس‌های آموختن در سایه کاریزمای ایرانی آشنا می‌کند.
برخلاف بخش جهان که پاسخی است این‌جهانی بر ابهامات مدیریت مردمان در جهان اطلاعات و داده‌‌ها؛ ورق‌های کتابخانه به جای تعقل بوی تفکر می‌دهند. این بار قفسه‌های این بخش را باستان‌شناسی آینده‌نگر تسخیر کرده است که انسان، انقلاب و جنگ را در شتاب همین داده‌‌ها و سرعت‌شان تصویر می‌کند. در پایان نوشتار جذاب این بخش قضاوت میان استبداد‌ستیزی و فناوری‌هراسی این اندیشمند را به قضاوت خود شما می‌سپاریم.
بخش راه‌حل نگاهی فنی به مهم‌ترین دغدغه شرکت‌ها و حالت بسط‌یافته‌شان، یعنی دولت‌ها، دارد؛ امنیت. شاید پاسخ پرسش‌های بزرگ را نه در جدال میان جهالت و خباثت که باید در همین مدارهای هوشمند جست‌وجو کرد. این کهرباهای صیقل‌خورده پیشکش ماه ایزد زمین است؛ اسطوره‌ای که برپاکننده نظم و دولت بر خاک خوانده می‌شد و نیک می‌دانست سربلند‌ترین درختان همیشه سبز هم روزی بر خاک می‌افتند ولی صمغ بی‌ارزش آنها بر جای می‌ماند تا هزاران سال پس از پایان‌شان از دل خاک درخشش نو آغاز کند. پیوسته نیک و پایدار باشید