چیزهای ضروری *

برای بار هزارم کوله‌پشتی‌ام را چک می‌کنم. برای بار هزارم خیالم راحت می‌شود که شارژر و پاوربانک اضافه همراهم است. با خودم می‌گویم اینها همه محض خاطر رعایت جوانب احتیاط است تا اگر کسی تماس گرفت، گوشی موبایلم روشن بماند و اسباب نگرانی خانواده، آن هم در تعطیلات نوروز، نشود وگرنه من اصلاً خیال سر زدن به شبکه‌های اجتماعی را هم ندارم و امیدوارم برای اولین بار بتوانم به جای استوری گرفتن و توییت کردن به معنای واقعی از تک‌تک لحظه‌های سفرم لذت ببرم. اما مثل اغلب اوقات سنگ بزرگ علامت نزدن است. مچ خود را در حالی می‌گیرم که در سالن انتظار ایستگاه راه‌آهن تهران از یک دختربچه خندان در آغوش مادرش عکس می‌گیرم تا در استوری اینستاگرامم آن را منتشر کنم. آنجا بود که فهمیدم چقدر فناوری به طرز عجیبی بر لایه‌های مختلفی از زندگی روزمره، عادت‌های فردی و اجتماعی و حتی عادت‌های سفر و تفریحم تاثیر گذاشته است. به غیر از اضافه شدن شارژر و پاوربانک در کنار مدارک شناسایی به عنوان مهم‌ترین وسایل همراه در سفر، اینترنت هم بخش جدایی‌ناپذیر سفرهایمان شده‌ است. در واقع اینترنت یکی از مهم‌ترین نیازهای سفر در دنیایی است که سبک زندگی رایج در آن «همیشه آنلاین بودن» است. گذراندن چند دقیقه بدون دسترسی به تکنولوژی و به خصوص فضای مجازی پیچیدگی‌های عجیبی را حتی در سفر به دنبال می‌آورد. اختلالات در رسیدگی به پیام‌های کاری یا پیدا نکردن مسیر رسیدن به مقصد تنها بخشی از این پیچیدگی‌ها هستند، اما شاید مهم‌تر از آنها حسی باشد که حتی وقتی در منزل خود روی مبل نشسته‌ایم با قطع شدن ناگهانی اینترنت به سراغ‌مان می‌آید، همان حس بی‌خبری و جدا ماندن از شبکه جهانی ارتباطات. رشد وای‌فای عمومی در شرایطی که وابستگی به اینترنت و ابزارهای فناورانه روزبه‌روز بیشتر می‌شود مسافرانی را در نظر بگیرید که به هزار زور به اینترنت موبایل روی...