پول ندارم، توسعه نمی‌دهم

با شک و تردید از اینکه مبادا وارد منطقه‌ ممنوعه‌ای شده باشم از کنار سردر باغ ملی و ساختمان آجری موزه پست می‌گذرم. به دنبال در ورودی موزه یک دور کامل ساختمان را دید می‌زنم. سر‌در باغ ملی جنوب منطقه تاریخی میدان مشق مجموعه‌ای باشکوه از سبک معماری ملی رضاخانی را در دل خود جای داده، مجموعه‌ای که وزارت خارجه به‌ دلایل امنیتی و با نرده‌کشی، آن را تبدیل به حیاط شخصی خود کرده است. حین گشت‌ و ‌گذار در راهروها و اتاق‌های خلوت و خنک ساختمان فعلی موزه ارتباطات به‌ عکس‌ها و اسناد تاریخی جالب توجهی برخوردم. از جمله نامه‌هایی که گواه روشنی بر مشکلات همیشگی بر سر بودجه مخابرات بود. مثلاً نامه‌ای که خطاب به ملکه فوزیه در سال ۱۳۲۲ نوشته شده و در آن شرح حال کارمندان معترض پست، تلگراف و تلفن برای دریافت حقوق معوقه‌شان آمده بود. نامه دیگری مربوط به سال ۱۳۵۰ بود که باز هم کارمندان پست، تلگراف و تلفن از حقوق معوقه خود شاکی بودند.   بودجه؛ مشکل دیرینه مخابرات پایین بودن دستمزد کارکنان مخابرات سابقه طولانی دارد. هرچند بودجه تفصیلی سال ۱۳۱۴ وزارتخانه رقم قابل توجهی یعنی در حدود ۲۴ میلیون ریال بود با این حال آن سال‌ها دستمزد ناچیزی برای کارکنان در نظر گرفته و دلیل آن هم کسری بودجه و بدهی‌های دوایر دولتی به این وزارتخانه اعلام می‌شد؛ چنانچه نامه‌ دایره خدمات اداره کارگزینی وزارتخانه در بهمن ۱۳۱۶ هم صراحتاً اعلام کرده بود:«چون وزارت پست، تلگراف و تلفن از وزارتخانه‌های قدیمی است حقوق اعضای آن از بدو تشکیل وزارتخانه بر پایه فوق‌العاده قلیلی استوار شده و متوالیاً اعضای این وزارتخانه از کم بودن حقوق خود شکایت می‌کنند.» از زمان کشیده شدن اولین رشته سیم تلفن بین تهران و شاه‌ عبدالعظیم به دست بوآتل بلژیکی در سال ۱۲۶۵ تاکنون آنچه طی این سال‌ها تغییر چندانی نکرده، اختلاف همیشگی وزارتخانه با زیرمجموعه‌های...