skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

سادگی زیباست

۲۰ خرداد ۱۳۹۸

زمان مطالعه : ۳ دقیقه

شماره ۶۸

تاریخ به‌روزرسانی: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸

احراز هویت کاربران در بخش دولتی و خصوصی تبدیل به یکی از چالش‌های اصلی دنیای جدید شده‌ است. دنیایی که دیگر سرویس‌های مختلف فقط محدود به دنیای واقعی نیست و چه بسا دنیایی که روزی به آن دنیای مجازی یا جهان دوم می‌گفتیم این روزها تبدیل به جهان اول شده است. دیگر برای گروه‌های سنی‌ای که به تدریج وارد بازار کار می‌شوند و به نیروهای فعال جامعه تبدیل می‌شوند، فضای مجازی دنیای دوم‌ قلمداد نمی‌شود بلکه دنیای واقعی آنهاست. در آن زندگی می‌کنند، با دیگران دوست می‌شوند، معاشرت می‌کنند و خریدهای خود را انجام می‌دهند، درس می‌خوانند و خواهان دسترسی به تمامی سرویس‌های مورد نیاز خود از آن طریق هستند.
هستند افرادی که با جست‌وجویی ساده سرویسی را در فضای مجازی نمی‌یابند و از نیافتن آن سرویس متعجب می‌شوند و می‌گویند یعنی برای انجام کاری چنین ساده باید حضوری به فلان سازمان مراجعه کنم. دیگر برای این افراد استفاده از اینترنت کار پیچیده‌ای نیست، مانند همان غذا خوردن‌شان رویه‌ای معمولی به ‌شمار می‌آید. حال تصمیم‌گیران باید برای چنین گروهی برنامه‌ریزی کنند؛ کسانی که در این فضا متولد شده‌اند و در این فضا رشد کرده‌اند و شاید هیچ تصوری از محدودیت‌هایشان در این فضا ندارند و فقط می‌خواهند به سرویس‌های مورد نیازشان دسترسی پیدا کنند.
احراز هویت همین کاربران وقتی پیچیده می‌شود که هر کدام از سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی خواهان طراحی مجزای سامانه‌ای برای احراز هویت هستند. هرچند مسئولیت احراز هویت اولیه با ثبت احوال است اما بسیاری معتقدند سرویسی که ثبت احوال برای احراز هویت در اختیار کسب‌وکارهای مختلف قرار می‌دهد برای مدل فعالیت آنها کافی نیست و آنان به غیر از اطلاعات پایه نیازمند اطلاعات تکمیلی هستند؛ اطلاعاتی از جنس تحصیلات یا مدل کسب‌وکاری یا حتی درآمدی و سلامت. برای پاسخ به همین نیاز و خواسته است که هر کدام از بخش‌های کشور در صدد ایجاد سامانه‌ای برای احراز هویت خود برآمده‌اند. از یک سو شبکه بانکی قرار دارد و از سوی دیگر بخش تجاری کشور. از سویی هم سازمان بورس به صرافت ایجاد سامانه احراز هویت کاربران خود افتاده است. سازمان فناوری اطلاعات با استفاده از بستر تلفن همراه بخشی از کاربران این فضا را احراز هویت می‌کند و فرایند احراز هویت در قوه قضاییه هم که به گونه‌ای دیگر پیش می‌رود و در نهایت باید اقدامات ثبت احوال را نیز در نظر گرفت.
اگر تصور کنیم کشور نیازمند تمامی این سامانه‌ها برای شناسایی کامل افراد است، آیا تاکنون برای اتصال یا هماهنگی داده‌های این سامانه‌ها نیز اقدامی صورت گرفته است؟ آیا مدیران و متولیان این سامانه‌ها برای پرهیز از جمع‌آوری داده‌های تکراری به فکر تعامل با دیگر بخش‌های کشور افتاده‌اند یا هر کدام در مسیر خود پیش‌ می‌‌روند؟
پاسخ به این سوال نزد هر کدام از متولیان این سامانه‌ها قرار دارد اما بدون شک هماهنگی این سامانه‌ها با یکدیگر و پرهیز از جمع‌آوری داده‌های تکراری نه تنها هزینه پروژه‌ها را کاهش خواهد داد بلکه منجر به تعامل بیشتر و ساده‌تر شدن مسیر دسترسی به این سرویس خواهد شد. زیرا بدون شک نسلی که جهان دوم را به عنوان دنیای واقعی خود انتخاب کرده است تحمل پیچیدگی خاص سامانه‌های مختلف را ندارد و به دنبال سادگی مصرف است.

این مطلب در شماره ۶۸ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۶۸ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/7s

مهرک محمودی روزنامه‌نگاری را از حوزه سینما شروع کرد و در مدت کوتاهی پس از آن، با این سودا که روزنامه‌نگار باید در تمامی بخش‌ها فعالیت کند براساس یک اتفاق خیلی ساده وارد حوزه اقتصادی شد و در روزنامه‌های صدای عدالت، آزاد، ابرار اقتصادی، فرهنگ آشتی، همشهری اقتصادی و غیره به عنوان خبرنگار فعالیت کرد. همانطور که زندگی همیشه براساس اتفاق‌های ساده جلو می‌رود، فعالیت خود را به صورت نیمه وقت در در هفته‌نامه عصرارتباط در حوزه تجارت و بانکداری الکترونیکی آغاز کرد و پس از مدتی این فعالیت نیمه وقت به یک فعالیت تمام وقت تبدیل و ۹ سال به طول انجامید اما باز هم براساس یک اتفاق آنجا را ترک کرد. حال سال‌هاست که پیوست خانه مهرک محمودی است؛ اما تجارت و بانکداری و دولت الکترونیکی تبدیل به حوزه‌های مورد علاقه او شده‌اند.

تمام مقالات

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو