رد دیجیتال

تصویر مردمی که نگران در جست‌وجوی دستگاه خودپرداز برای تغییر رمز کارت بانکی خود هستند، شاید نه اولین اما مهم‌ترین هشدار امنیتی در دهه ۹۰ بود؛ زمانی که مدیر سابق نرم‌افزار یک شرکت پرداخت الکترونیکی، شماره کارت و رمز عبور سه میلیون کارت بانکی را در وبلاگ خود منتشر کرد و نشان داد موضوع امنیت در فضای مجازی تا چه اندازه می‌تواند سیال باشد. ماجرای مدیر نرم‌افزار شرکت انیاک به زودی فراموش شد اما موضوع امنیت اطلاعات کاربران در سال‌های بعد همچنان یکی از مسائل مهم در سیستم بانکی ماند و کم‌کم راهش را به اپراتورهای تلفن همراه، فروشگاه‌های آنلاین، تاکسی‌های اینترنتی و خلاصه تمامی اینترنت گسترش داد.   کارت‌های سرگردان ماجرا از یک وبلاگ آغاز شد، چیزی که این روزها دیگر کمتر مورد استفاده کاربران اینترنت در ایران قرار می‌گیرد. خسرو زارع‌فرید، که خود را مدیر نرم‌افزار شرکت انیاک معرفی می‌کرد، شماره کارت سه میلیون حساب را به همراه رمز عبورشان منتشر کرد تا زعم خود، ناامن بودن سیستم بانکی کشور، را به مدیران بانک‌ها یادآوری کند. شرکت انیاک که در آن روزها یکی از شرکت‌های PSP شناخته‌شده در کشور بود، پس از این ضربه دیگر نتوانست کمر راست کند. شاید چون به اندازه دیگر شرکت‌های این حوزه پشتوانه نداشت و نمی‌توانست لابی کند تا مدیران بانک مرکزی از خطایش درگذرند. اواخر فروردین‌ماه ۱۳۹۱ زارع‌فرید مدعی شد در تیرماه سال ۱۳۹۰ به مدیران تمام بانک‌های کشور ایمیل فرستاده و نواقص موجود در سیستم امنیتی کارت‌های بانکی را گوشزد و اعلام آمادگی کرده حاضر است در ازای یک قرارداد کاری، این نواقص را برطرف کند؛ اما در این بین تنها مدیری که نسبت به این هشدار واکنش نشان داده خاوری مدیرعامل اسبق بانک ملی بوده است. دست بر قضا، خاوری چند ماه بعد از آن به اتهام مشارکت در یک فساد بانکی از ایران گریخت و به کانادا رفت. شاید...