داده‌های بی‌حیا

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های داده‌ها با سیستم‌ها، بی‌حیایی آنهاست. بویی از حجب و حیا و رعایت مصالح نبرده‌اند و به سختی مراعات جایگاه صاحب داده را می‌کنند. داده‌ها بدون در نظر گرفتن جایگاه خود، هر آنچه هستند را به نمایش می‌گذارند. در سال‌های آتی نقش اقتصاد اشتراکی هر روز بیشتر خواهد شد و این نقش تناسب مستقیم با میزان دیجیتالی شدن سازمان‌ها دارد. سازمان‌های دیجیتالی سازمان‌هایی هستند که جریان درآمدی و خدماتی‌شان ارتباط مستقیم با داده دارد. یا از داده برای تسریع‌ خدمات استفاده می‌کنند یا کسب درآمد آنها از طریق عملیات روی داده و جابه‌جایی داده‌ها انجام می‌شود. این داده‌های بی‌رحم و البته بی‌حیا می‌توانند خطرناک نیز باشند. یکی از بهترین روش‌های دفع خطر، طراحی سیستم‌ها بر اساس مدل رایج Secure by design در مهندسی نرم‌افزار است. هرچند فاصله زیادی میان دقت و جزئیات زیرسیستم‌ها در مهندسی نرم‌افزارها و کسب‌وکارهای رایج ایرانی وجود دارد، اما حداقل در حوزه کسب‌وکارهای نوپا (استارت‌آپ) و سازمان‌هایی که در حال تجربه حرکت یا پیاده‌سازی بخشی از تحول دیجیتالی (Digital Transformation) هستند می‌توان نقاط اشتراک بسیاری یافت. برندهای بزرگ و کوچک در نقاط مختلف دنیا با نوعی Data Breach مواجه می‌شوند. آمار و نظرسنجی‌های مختلف از میان فعالان کسب‌وکار در شرایط مختلف نشان از ۴۷ تا ۶۴ درصد درگیری سازمان‌ها با معضلات امنیتی در طول سال‌های اخیر دارد. استفاده از راه‌حل‌های ابری، حرکت به سمت Digital Transformation در سازمان‌ها و بهره‌گیری از پلتفرم‌های مختلف مانند موبایل و IoT نقاط حساس‌پذیر را بیشتر کرده است و داده‌ها در نقاط بیشتری تولید و منتشر می‌شوند. اوضاع در ایران کمی پیچیده‌تر است. با توجه به عدم حضور رسمی بسیاری از صاحبان جهانی فناوری‌های نو در حوزه ICT کشور، چرخه آموزش و به‌کارگیری فناوری‌های نو و ابزارهای جدید ناقص است. سرعت ورود فناوری‌ها به شدت بالاست و هم‌اکنون در بسیاری از شرکت‌ها، سازمان‌ها و استارت‌آپ‌ها از همان سرورها...