حمله متن‌باز به قفس طلایی

لری پیچ مدیرعامل گوگل تیم کوک مدیرعامل اپل واقعیت این است که در صورت نبود یک طرف مهاجم، حتی دارنده شایسته‌ترین ساز و کار دفاعی در جهان هم نمی‌تواند برنده بازی باشد. امروزه هر سازمانی را که مراحل ترقی را از ابتداطی کرده و دست آخر از رقابت حذف‌ شده در نظر بگیرید، متوجه خواهید شد که در همه آنها یک امر مشترک وجود دارد: در مواقعی که باید روش تهاجمی را انتخاب می‌کردند، از روش تدافعی استفاده کرده‌اند. گوگلی‌ها می‌توانستند تصمیم بگیرند که تنها بر مولفه جست‌وجو متمرکز باشند اما با اتخاذ یک رویکرد آینده‌نگر از آنچه نسبت به آن اطمینان داشتند (‌موتور جست‌وجو) فراتر رفتند تا فرصت‌های ممکن را در پیش‌آیندهای دیگری جست‌وجو کنند. البته این شرکت جایگاهش را در زمینه پلتفرم جست‌وجو (با روش تدافعی) حفظ کرد اما استیلای خود در عرصه‌های غیر از جست‌وجو را نیز با یک قالب ذهنی تهاجمی در پیش گرفت. شرکت اپل از سوی دیگر، مادامی که در زمینه فعالیت خود مبتکری پیشرو بود، جایگاه خویش را در اختیار بازیکنان سلطه‌جوی دیگری مثل سامسونگ، اچ‌تی‌سی و البته گوگل واگذار کرد. اشتباه اپل این بود که انتشار نسخه‌های مختلف (version release) را با بهبود امکانات مبتکرانه اشتباه گرفت. همین مشکل اپل موجب شده تا حتی وفادارترین مشتریانش به دلایلی از محصولات این شرکت روی برگردانند. خلق فناوری‌های باارزش دستاورد ژرفی برای یک تولیدکننده به شمار می‌رود اما تصور اینکه ارزش یک محصول تنها ناشی از افزایش مقیاس‌پذیری آن محصول است، تصوری نادرست در عرصه رقابت است. به معنای دیگر در صورتی که خلق ارزش را تنها افزون‌تر کردن آن بدانیم،‌ در صحنه فناوری دوام نخواهیم داشت. زمانی که مفهوم ارزشمندی یک محصول اعتبارش را از دست می‌دهد همان هنگامی است که در عین هماهنگی ساز و کار بازار با آن محصول، رقیب‌تان روند فرسایش ارزش ایجادشده توسط شما را کلید می‌زند. اگر به...