متولد ۱۳۴۰ در تهران است و اگر دنبال ریشه‌‌های نام خانوادگی مشهور هم هستید، بد نیست بدانید هر دو والدینش اهل آذربایجان بوده‌اند. پدرش پزشک ارتش است و طبیعتاً به تبع کارش همیشه در سفر از شهری به شهر دیگر برای رسیدن به ماموریت؛ ولی مسعود که به دنیا می‌آید تصمیم‌ می‌گیرد دیگر کوچ‌نشینی نظامی را کنار بگذارد و در تهران ساکن شوند:«پدرم دیگر سختی‌هایش را کشیده بود و ما فقط یک سال قزوین زندگی کردیم و باقی موارد در تهران بودیم.» بد نیست بدانید خانه پدری‌اش همین ساختمان زیبایی است که ابتدای مطلب درباره‌اش نوشتیم و او و دو خواهرش، یکی پزشک و دیگری ماما، هر سه در این خانه بزرگ شده‌اند و با وجود فوت پدرش، مادر و یکی از خواهرها هنوز طبقه بالا زندگی می‌کنند. در وفاداری موسس ایران رایانه هم همین بس که شرکت تنها چند کوچه با خانه پدری‌اش فاصله دارد و به قول خودش در طول عمرش یک بار هم اسباب‌کشی نکرده. زمین‌های منطقه عباس‌آباد و سهروردی اغلب در اختیار تعاونی‌های ارتش بودند و همین می‌شود که پدرش وقتی زمین را می‌خرد ابتدا یک طبقه و سپس طبقه دوم را روی همان زیربنا می‌سازد تا امروز ما با این خانه مواجه باشیم. داستان بچگی‌اش حتی از آنچه انتظار داشتم هم احساساتی‌تر است. هرچند خواهرهای بزرگ‌تر و کوچک‌ترش هر دو جذب شاخه‌های پزشکی می‌شوند ولی از همان ابتدا پدرش اصرار می‌کند که مسعود این راه را نرود:«شاید حس می‌کرد من روحیه لازم را برای این کار ندارم. چون بالاخره پزشک که باشید مریض با درد و رنج و ناراحتی پیش شما می‌آید و باید بتوانید کار خودتان را انجام دهید ولی من نه در زمینه مادیات آدم سختگیری بودم و نه می‌توانستم نسبت به رنج دیگران بی‌تفاوت باشم. شاید خودش هم رنج زیادی از این احساسات برده بود.» البته روحیه تنها عامل موثر نیست. مسعود...