بازگشت به سرزمین رهاشده

«تولد دنیای جدید نزدیک است.» از زمانی که توماس پین در سال ۱۷۷۶ این جمله را بیان کرده‌ آمریکا خودش را سرزمینی جدید دیده و اروپا قاره‌ای بوده که در گذشته گیر افتاده است. این مساله در هیچ حوزه‌ای به اندازه صنعت فناوری صحیح نیست. آمریکا خانه ۱۵ شرکت فناوری ارزشمند جهان از ۲۰ شرکت است. اروپا فقط یک شرکت فناوری بزرگ دارد. سیلیکون‌ولی نوآورانه‌ترین ایده‌ها را دارد. آمریکا همچنین جایی است که بحث‌های پرهیاهو در مورد غلبه بر غول‌های فناوری در آن در گرفته است. غول‌های فناوری به دلیل خطاهای شرکتی در زمینه حریم شخصی، با دعوا‌های کنگره مواجه‌اند. الیزابت وارن- سناتوری که از کاندیداهای ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکاست- می‌خواهد فیس‌بوک تقسیم و شاید منهدم شود. اما قدرتمندترین صنعت در کجای جهان قرار دارد؟ واشینگتن و کالیفرنیا نه، بلکه بروکسل و برلین. در حالی که صنعت فناوری آمریکا دستخوش تغییرات و هیاهوهاست، اتحادیه اروپا به پیش می‌رود. اروپا می‌تواند به‌ سرعت مساله قوانین کپی‌رایت دیجیتالی را حل کند. اسپاتیفای از اپل، به علت سوءاستفاده‌های آنتی‌تراست، به اتحادیه اروپا شکایت برده است. هدف اتحادیه اروپا کنترل افراد بر اطلاعات‌شان و بهره بردن از این اطلاعات است؛ به همین دلیل است که رقابت باز و آزاد را تشویق می‌کند. اگر این رویکرد جواب بدهد، می‌تواند به نفع میلیون‌ها کاربر باشد، اقتصاد را تقویت کند و قدرت غول‌های فناوری‌ای را محدود کند که بدون حس مسئولیت‌پذیری نیرو گرفته‌اند. این غول‌ها امروز صرفاً متهم به انحصاری کردن رقابت نیستند، بلکه همچنین جرائمی مثل ایجاد خلل در دموکراسی از طریق اطلاعات نادرست، سوءاستفاده از حقوق انسانی با تجاوز به حریم خصوصی مرتکب شده‌اند. هرقدر هوش مصنوعی بیشتر قدرت می‌گیرد، تقاضا در زمینه اطلاعات افزایش می‌یابد و باعث می‌شود داده منبعی ارزشمند تلقی شود. با این حال پرسش‌هایی بر جا می‌ماند: چه کسی داده را کنترل می‌کند؟ منافع چگونه باید تقسیم شوند؟ ایده اتحادیه اروپا...