رایانش به مثابه ابر

«رایانش ابری» اصطلاحی است عمومی برای اشاره به هر چیزی که مستلزم ارائه «سرویس‌های میزبانی‌شده »1 بر روی اینترنت است. این سرویس‌ها عموما به سه طبقه تقسیم می‌شوند: «زیرساختار به مثابه سرویس» (IaaS) «پلتفرم به مثابه سرویس» (PaaS) و «نرم‌افزار به مثابه سرویس» (Saas). نام رایانش ابری در واقع الهام‌گرفته از نماد ابر است که اغلب برای اشاره به اینترنت در نمودارها و دایاگرام‌ها استفاده می‌شود. هر سرویس ابری دارای سه ویژگی خاص است که آن را از «میزبانی سنتی» 2 متمایز می‌کند. این ویژگی‌ها عبارتند از: بر اساس تقاضا فروخته می‌شود؛ عموما بر حسب دقیقه یا ساعت. منعطف است؛ هر کاربر می‌تواند هر سرویس را به اندازه مورد نیاز خود در هر زمان، زیاد یا کم دریافت کند و سوم اینکه؛ این سرویس کاملا تحت مدیریت شرکت ارائه‌کننده آن قرار دارد (مصرف‌کننده برای استفاده از آن نیاز به هیچ کاری ندارد بلکه فقط یک رایانه شخصی می‌خواهد و دسترسی به اینترنت). نوآوری‌های چشمگیر در «مجازی‌سازی»، «رایانش توزیع‌شده»3 و همین‌طور افزایش دسترسی به اینترنت با سرعت بالا و اقتصادهای ضعیف، همگی از جمله عواملی هستند که باعث افزایش گرایش به رایانش ابری شده است. هر رایانش ابری می‌تواند عمومی باشد یا خصوصی. در رایانش عمومی، سرویس‌ها از طریق اینترنت به هر کسی که خواستار آن باشد، فروخته می‌شود (در حال حاضر سرویس وب آمازون بزرگ‌ترین ارائه‌کننده رایانش عمومی است). رایانش خصوصی متشکل از یک شبکه یا مرکز داده‌های شخصی است که اقدام به ارائه سرویس‌های میزبانی‌شده به تعداد محدودی از کاربران می‌کند. وقتی یک شرکت ارائه‌کننده سرویس اینترنتی از رایانش عمومی برای ارائه سرویس رایانش خصوصی استفاده کند، نتیجه کار« رایانش خصوصی مجازی»4 نامیده می‌شود. هدف رایانش ابری صرف نظر از اینکه خصوصی باشد یا عمومی ایجاد سهولت، دسترسی روان به امکانات رایانش و سرویس‌های فناوری اطلاعات است. «زیرساختار به مثابه سرویس» مثل سرویس وب آمازون اقدام به ارائه «مورد...