در رایانش ابری بسی امید است

    پدیده‌های سهل و ممتنع معمولا دست آخر بیشتر ممتنع به نظر می‌آیند تا سهل. به ویژه زمانی که از زاویه تخصصی به آنها نگاه شود. حال اگر پارادیمی داشته باشیم که اصلا با هدف سهل‌سازی خلق شده باشد، یعنی بخواهد پیچیدگی‌های متعددی را به لایه‌های پشت یک رویه ساده ببرد، شاید این حالت بیشتر به چشم آید. رایانش ابری دقیقا همین وضع را دارد؛ راهکاری برای رهاسازی کسب و کارهای درون و بیرون قلمرو آی‌تی از دغدغه‌های عملیاتی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری. چیزی که شاید وقتی سال‌ها پیش به بازار معرفی شد کمی جنبه تشریفاتی داشت اما امروز از بقای یک کسب و کار بزرگ گرفته تا چک کردن یک ایمیل شخصی یا شبکه اجتماعی و یا به اشتراک گذاشتن یک محتوا بدون آن غیرممکن است. وقتی بپذیریم که دنیای مجازی مانند یک تور پوست پیازی روی کل جهان فیزیکی پهن شده است، دیگر هیچ کنشی بدون ورود به مرزهای این تور امکان‌پذیر نیست. در هر یک از این کنش‌ها هم قرار است در یکی از سطوح داده، اطلاعات، دانش یا محتوا تبادلی صورت گیرد. پس گویا همه شخصیت‌های حقیقی و حقوقی در جهان امروز در هر لحظه باید نگران چگونگی ذخیره‌سازی، نگهداری، جابه‌جایی و امنیت کلی صفر و یک باشند اما می‌بینیم که در عمل این‌طور نیست چراکه کل این دغدغه‌ها به رایانش ابری برون‌سپاری شده است؛ یک فناوری به شدت زیرساختی که موضوع اولین پرونده بخش جهان شد. شاید اگر هر سوژه دیگری را اول انتخاب می‌کردیم مجبور می‌شدیم در جای‌جای تحلیل آن مرتب ترمز کنیم و گریزی به رایانش ابری بزنیم. پس کار را برای خودمان و شما آسان کردیم. کلاود کامپیوتینگ موضوعی است که خواه‌ناخواه باید یکی از اولویت‌های قلمرو ملی آی‌تی، آن هم در سطح راهبری باشد. به شرطی که ساده‌سازی ذاتی این تکنولوژی منجر به ساده‌انگاری نشود و بازیگران کلیدی آن به یاد...