جهت وزش باد

موضوع یوتیوب و صنعت موسیقی بسیار پیچیده است. یوتیوب با فاصله‌ای زیاد از دیگر رقیبان، بزرگ‌ترین خدمات استریم موسیقی در جهان و در عین حال خار چشم بسیاری در صنعت موسیقی است. در هفته جاری نهاد موسیقی بریتانیا بار دیگر از یوتیوب به خاطر «خلاء ارزشی» یا نپرداختن هزینه‌ای متناسب با تعداد آهنگ‌های استریم‌شده در این خدمات به آهنگسازان و مالکان حقوق، انتقاد کرد. باید در این جدال و بحث‌ها به چندین سوال کلیدی پاسخ داده شود. چرا صنعت موسیقی تا این حد با یوتیوب در جدال است؟ چرا یوتیوب معتقد است این گفته‌ها اشتباهند؟ و در جدال میان دنیای فناوری و سرگرمی، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چرا صنعت موسیقی تا این حد با یوتیوب در جدال است؟ جدال کنونی صنعت موسیقی با یوتیوب به همان موضوع «خلاء ارزشی» برمی‌گردد - رشد سریع تعداد استریم‌های نماهنگ‌ها در این خدمات که انطباقی با رشد مشابه در پرداخت به برندهای ناشران نداشته است. نهاد موسیقی بریتانیا BPI در تایید ادعای خود به آمار سال 2015 اشاره دارد که بر اساس آن میزان استریم موسیقی در خدماتی مانند یوتیوب تا 88 درصد رشد داشته است اما میزان پرداختی به مالکان حقوق تنها 4/0 درصد رشد کرده و به 4/24 میلیون پوند رسیده- این مبلغ از فروش صفحه‌های گرامافونی یعنی 1/25 میلیون پوند هم کمتر بوده است. نهاد موسیقی آمریکا (RIAA) نیز اخیراً با اشاره به آمار سال 2015 همین مساله را مطرح کرده است. صنعت موسیقی مدعی است یوتیوب به اندازه کافی به مالکان حقوق نمی‌پردازد زیرا گوگل با استفاده از قوانین موجود خود را در «سواحل امن» مخفی می‌کند. این قوانین مواردی مربوط به خدمات آنلاینی هستند که محتوای تولیدی کاربران را نگهداری می‌کنند و بنابراین آنها را از پرداخت هرگونه حق مالکیت به مالکان کپی‌رایت، به خاطر محتوای آپلودشده توسط کاربران معاف می‌کنند (به شرط آنکه در صورت شناسایی توسط مالکان...