جایی که توییت‌ها راست می‌گویند

جان استوارت، کمدین آمریکایی احتمالا یکی از مهم‌ترین پیام‌ها را درباره عدم توجه رسانه‌های تلویزیونی آمریکایی به درگیری غزه به بینندگان القا کرد. وقتی استوارت در برنامه دیلی شو روز در مورد رفتار اسرائیلی‌ها سخن می‌گفت، پشت سر او گروهی از بازیگران، جنجالی تلافی‌جویانه راه ‌انداختند و شعارهایشان همان‌هایی بود که امروزه طرفداران اسرائیل در ایالات متحده بر زبان می‌آورند. مثلا می‌گفتند مگر اسرائیل نباید از خودش دفاع کند؟ یا اگر مکزیک تگزاس را بمباران می‌کرد، ما در آمریکا باید سکوت و خویشتنداری می‌کردیم؟ پس از یک وقفه کوتاه، کمدین معروف ما برگه دیالوگش را پاره می‌کند و می‌گوید:«چرا درباره موضوع ساده‌تری مثل اوکراین بحث نکنیم؟» استوارت با این کار می‌خواست یکی از موانع اصلی پوشش خبری درگیری اسرائیل و فلسطین در غزه را در تلویزیون‌های آمریکا نشان دهد. بخش عمده‌ای از انتقادات به روایت‌های رسانه‌های اصلی آمریکایی را می‌توان در شبکه‌های رسانه‌ای دیگر و به ویژه شبکه‌های اجتماعی دید. برخی وب‌سایت‌ها که رویکرد متعادل‌تری دارند، ساعت‌ به‌ ساعت گزارش‌هایشان را درباره درگیری‌های غزه به‌روز کرده‌اند و حتی گاهی قبل از شبکه‌های تلویزیونی اخباری در این زمینه منتشر می‌کنند. محتوای این سایت‌ها اغلب لایک‌، توییت‌ و اشتراک‌گذاری‌های بیشتری دارند و توجه به آنها در مقایسه با شبکه‌هایی مثل سی‌ان‌ان، ای‌بی‌سی و واشنگتن ‌پست بیشتر شده است. احتمالا افزون بر اینکه این سایت‌ها با این کار به اعتبارشان می‌افزایند، با قوانین سانسور اخبارِ رژیم اشغالگر که دست رسانه‌ای مثل نیویورک تایمز را بسته، مواجه نیستند. این محدودیت‌ها گاهی باعث انتشار خبرهایی شده که در واقع همان روایت‌های ساختگی این رژیم از ماجرا بوده‌اند. مثال بارزش وقتی بود که حماس مدعی شد یکی از سربازان اسرائیلی را به گروگان گرفته و فورا وقتی رژیم اشغالگر این موضوع را تکذیب کرد، رسانه‌ها آن خبر را برداشتند. روزنامه‌نگاران اسرائیلی در درگیری‌های بلندمدت مثل درگیری غزه به شدت محدود هستند و مدام به آنها امر...