از آن 15 به این 16 شاید فرج است

  سردبیرمان آرش می‌گوید در لید یا ورودی گزارش یا پرونده (همین یادداشتی که می‌خوانید) بهتر است از اول‌شخص استفاده نشود. اما من همیشه این قاعده ژورنالیستی را نقض می‌کنم. همین الان هم این کار را کردم. این قواعد بماند برای روزنامه‌نگاران. این بار موضوع پرونده یعنی «مروری بر سال میلادی‌ای که گذشت»، چیزی است که دیگر اصلاً نمی‌توانم از به کار بردن اول‌شخص در آن پرهیز کنم. سالی که هر چند در دنیای من آغاز و پایان خوشی نداشت اما در جهان فناوری خیلی هم بی‌رمق و دردناک نبود. از یک سو شاهد رشد تصاعدی بروز استارت‌آپ‌های موفق بودیم به شکلی که غول‌های فناوری با رصد دائمی‌شان مترصد خرید و ادغام آنها در ساختار خود هستند تا نه‌تنها یک لقمه آماده را در دهان بگذارند بلکه شر یک رقیب قوی بالقوه را نیز رفع کنند. از سوی دیگر روی آوردن به فناوری‌های سبز چه به عنوان موضوع اصلی کسب و کار چه از نوع مسیری نو برای یک تجارت قدیمی هر روز همه‌گیرتر شد. واقعیت مجازی نشان داد دیگر اسباب‌بازی نیست بلکه از شرکت‌های تولیدکننده موبایل گرفته تا آنهایی که به خاطر موتور جست‌وجو یا سیستم‌عامل‌شان معروفند، به آن رو آورده‌اند و اقبال عمومی چشمگیری را در افق نه‌چندان درازمدت خود می‌بینند. بزرگ‌داده‌ها دیگر ابزار کار از ما بهتران نیست و به مدد سرویس‌های ابری حتی کسب و کارهای کوچک هم می‌توانند با تحلیل داده‌های کاربران‌شان، موفقیت تصمیمات آنها را در آینده پیش‌بینی کنند. پیش‌بینی‌ای که شکل افسانه‌ای‌اش همان گوی بلورین پیشگویی را تداعی می‌کند. در این میان برای داشتن مداوم بزرگ‌داده‌های معنی‌دار نیاز به جهانی متصل داریم و شاید همین نیاز است که عملیاتی شدن اینترنت اشیا را در سال گذشته میلادی موجب شد و نوید رشد بیشتر در سال پیش رو را هم می‌دهد. اما در میان این همه روندهای رو به رشد فناوری، سال گذشته سال...