و باز هم بیراهه دستورالعمل

کمتر از یک ماه تا زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است و به این بهانه می‌توان نسبت حقوق فناوری اطلاعات با این پدیدار سیاسی را مورد ارزیابی قرار داد. مهم‌ترین مساله در خصوص نسبت انتخابات با مساله حقوق فناوری اطلاعات در حوزه تبلیغات سیاسی است و اینکه آزادی‌ها و محدودیت‌های قانونی در بازه زمانی تبلیغات انتخاباتی به چه صورت است. در ادامه چند نکته در این زمینه بیان می‌شود. 1. به طور کلی در خصوص نحوه استفاده از فضای مجازی در دوران انتخابات، سه دیدگاه قابل شمارش است: نخست اینکه در این مدت مطمئناً تمامی کاندیداها از همه ظرفیت برای تبلیغ خود استفاده خواهند کرد و در این میان، فضای مجازی یک فضای عالی برای تبلیغ است تا جایی که صداوسیما هم اعلام کرده بنا دارد در فضای مجازی ظرفیتی برای تبلیغ کاندیداها به وجود آورد. از آن طرف اما در نظرگاه دوم، به نظر می‌رسد عده‌ای به این فضا خوش‌بین نیستند؛ مثل عبدالصمد خرم‌آبادی که طی مصاحبه‌ای در دی‌ماه سال گذشته به باشگاه خبرنگاران جوان گفته بود:«به‌رغم اینکه در دوره گذشته انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان نسبت به سایر انتخابات بیشترین تخلف انتخاباتی داشتیم، اما به لحاظ اینکه این تخلفات در بستر شبکه‌های اجتماعی بیگانه انجام شده بود و چون مدیران شبکه‌های اجتماعی خارجی حاضر نبودند به ما بگویند این مطلب مجرمانه‌ای که علیه فلان نامزد انتخاباتی در این فضا منتشر شده با چه IP بارگذاری شده که ما با این شخص برخورد کنیم، برخورد ما در دوره گذشته با تخلفات انتخاباتی کمترین برخورد بود، به لحاظ اینکه بستر در اختیار بیگانگان است. و اگر در انتخابات آینده هم همین‌گونه باشد، یعنی ظرف چهار ماهی که تا انتخابات داریم مسئولان تلاش نکنند که ارتباطات داخلی کشور در بستر شبکه‌های بومی انجام شود، باید در انتظار بالاترین تخلفات انتخاباتی در انتخابات ریاست جمهوری و شوراها باشیم.»...