چراغ‌های رابطه تاریک است

شهروند الکترونیکی فردي است كه توانايي استفاده از فناوري اطلاعات را در انجام امور روزمره خود داشته باشد و بتواند خدمات مورد نياز خود را با استفاده از ابزارها و سيستم‌هاي الكترونيكي از منزل، ادارات و موسسات ذي‌ربط دريافت کند. بنابراين، شهروند الکترونیکی كسي است كه در محيط كار، محل تفريح، آموزش، ارتباطات روزمره و تراكنش‌هاي مالي بتواند ابزارهاي الكترونيكي مختلف از جمله رايانه و اينترنت را به خدمت بگيرد و به‌راحتي امور مختلف روزمره خود را انجام دهد. شهروند الکترونیکی جزء شهروندان جامعه اطلاعاتي جهاني است كه به دنبال زندگي مدرن متناسب با هزاره سوم بوده و مي‌خواهد زندگي جديدي را با استفاده از كاربردهاي فناوري اطلاعات تجربه کند و با ساير اقوام جهان با صلح و دوستي زندگي كند. اساسي‌ترين بعد جامعه اطلاعاتي آن‌است كه شهروندان بتوانند در توزيع، توليد و استفاده از اطلاعات مفيد و ارزشمند آزاد باشند و توانايي مبادله الكترونيكي اطلاعات را داشته باشند و علاوه بر آن بتوانند توانايي‌ها و مهارت‌هاي خود را به‌كار گرفته و آن‌را توسعه دهند. همین‏جا یک سکون ایجاب می‌شود‌، اندکی باید تامل کرد. شهروندی که با الزامات تعریف‌شده در حوزه فناوری اطلاعات باید عجین باشد. بنابراین در سطح اول اگر بخواهیم در حوزه شهروند الکترونیکی‌ در بعد اجرا و عملیات وارد شویم با سه سناریو مواجه هستیم: یک، سناریوی ایجاد زمینه‏ها و بسترهای تحقق موضوع در قالب‌های اجباری. دوم، فرهنگ‌سازی و حرکت تشویقی تدریجی تحقق موضوع. سناریوی سوم مربوط به تلفیق دو روش است. واقعیت این است که شهروندان ما در دو گروه کلی قرار می‏گیرند‌: افرادی که با فناوری اطلاعات مشکل دارند و افرادی که با بهره‌مندی از این فناوری مشکلی ندارند. سطح دوم بحث زیرساخت است، به عبارتی زیرساخت فناورانه و بسترهای مربوطه. سطح سوم برقراری ارتباط دو سطح ذکرشده و رفع ناسازگاری‏ها از طرق مختلف ارائه آموزش‏ها، مهارت‏ها و... است. البته نکته حائز اهمیت این است...