مجمع الجزایری که از پنجره رد نمی شود

پاسخش به سوالم یک خنده کشدار و بامعنی است، مثل این می‌ماند که لطیفه خنده‌داری تعریف کرده‌ باشم. همین واکنش برایم کافی است تا بفهمم سوژه‌ مورد نظر، شبیه «مشترک مورد نظر» از دسترس خارج شده است. برایم محرز می‌شود، تحقق مصوبه‌ای که در زمان ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد به تصویب کارگروه فاوا رسیده بود، بیشتر به یک شوخی شباهت دارد تا یک رویداد قابل وقوع. طبق مصوبه یاد شده تا پایان برنامه پنجم توسعه (سال 1394) باید 20 درصد تجارت داخلی و 30 درصد تجارت خارجی به‌ صورت الکترونیکی انجام شود؛ به بیان دیگر، روی‌هم‌رفته 50 درصد مراودات داخلی و بین‌المللی، باید از طریق کانال‌های مبتنی بر فناوری اطلاعات صورت گیرد. رئیس مرکز توسعه تجارت الکترونیکی وزارت صنعت، معدن و تجارت، پس از مکث کوتاهی، این ‌بار اما جدی‌تر با مثال کنایه‌آمیزی جوابم را می‌دهد:«کسی که این مصوبه را صادر کرده مثل وزنه‌بردار 60 کیلویی‌ای است که می‌خواهد وزنه‌ای 200 کیلویی را بالای سر ببرد.» با وجود این، جعفر محمودی عینک بدبینی‌اش را کمی از صورتش دور کرده و می‌گوید:«اگر منظورت این است که چه‌ حجمی از 20 درصد تجارت داخلی، الکترونیکی شده، شما بگویید یک درصد، اما اگر می‌خواهی بدانی برای رسیدن به 20 درصد چه کارهایی باید انجام می‌دادیم، می‌گویم 50 درصد این راه را رفته‌ایم.» او به‌ وضوح به پنجره واحد تجاری یا Single Window اشاره می‌کند؛ همان پروژه‌ای که از اوایل دهه 80 در طرح تکفا تعریف شد و حکم شاه‌کلیدی دارد که می‌تواند تجارت الکترونیکی را در سطح درون‌مرزی و خصوصا برون‌مرزی تکانی اساسی دهد. برای تحقق این پروژه، 32 دستگاه اجرایی باید دریچه‌ای رو به این پنجره تجاری بگشایند. وزارت صنعت، معدن و تجارت، سازمان بنادر و دریانوردی، سازمان هواپیمایی، سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، بانک‌ها، بیمه‌ها و گمرک، تنها جمع کوچکی از این گروه 32 نفره و در عین حال مهم‌ترین...