دالتو‌ن‌ها به بهشت می‌روند

برادران دالتون با آن لباس‌های یکدست راه‌‌راه‌ مشکی و زرد آدم‌بدهای قصه بودند که آخر هر فصل بعد از یک مجادله نفسگیر با لوک خوش‌شانس، پشت میله‌های بازداشتگاه زندانی می‌شدند... اینجای قصه نقطه مشترکی است بین تمام تبهکارانی که به دست قانون می‌افتند؛ اقامت در اتاق‌های نمور و تاریک؛ جایی دور از خانه و آزادی. دالتون‌ها بعد از آن در یک دور تسلسل باطل همیشه برای رهایی از زندان در سرشان نقشه می‌کشیدند و با فرارشان لوک را به مخمصه می‌انداختند. اما دنیای ارتباطات و فناوری‌های نو گویا دیگر این مفاهیم را هم تغییر داده و دست‌کم استثنائاتی برای بخشی از جامعه دربند قائل شده ‌است. همین چند وقت پیش بود که سیدمرتضی بختیاری وزیر مشهدی‌تبار دولت احمدی‌نژاد خبر جالبی اعلام کرد. خبر این بود:«آزادی تعدادی از زندانیان با استفاده از دستبندهای الکترونیکی»؛ آن موقع وعده داده شد که امسال گروهی از زندانیان به ‌صورت آزمایشی با دستبندهای الکترونیکی آزاد خواهند شد. این رویداد اگرچه در ایران تازگی دارد اما در برخی کشورهای پیشرفته به موضوع قابل هضمی بدل شده است. سازمان زندان‌ها با استناد به ماده 211 برنامه پنجم توسعه که به ‌طور مفصل به مفاهیم حقوقی قضایی پرداخته و برخی دیگر از مقررات موجود چنین مسوولیتی یافته است. آن‌طور که پیداست خبری که از سوی وزیر سابق دادگستری اعلام شد آنقدرها هم ازیادرفته تلقی نمی‌شود، چراکه قوه قضائیه چنین طرح مطالعاتی را این روزها ورق می‌زند و مشغول بررسی ابعاد اجرایی آن است. طبق یکی از مواد ذیل ماده 211 عینا آمده است:«سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی موظف است نسبت به ایجاد سامانه‌های الکترونیکی برای اجرای محکومیت‌های حبس و قرارهای تامینی اقدام کند.» این باید درست همان ماده قانونی مورد اشاره باشد؛ تکلیفی قانونی که پیشتر به مجموعه‌های تابعه قوه قضائیه سپرده شده است. بنا بر این طرح مطالعاتی که اجرای آن هنوز قطعی نیست و...