پیچیده در مجاز، گمشده در ابزار

بیشتر خاطره‌ای که ما از گرامافون داریم آن چیزی است که از فیلم‌های قدیمی دیده‌ایم و شنیده‌ایم:«شد خزان گلشن آشنایی». حتی دیدن گرامافون هم احساس خاطره‌انگیزی (نوستالژیکی) برای ما ایجاد می‌کند چه برسد به گوش کردن موسیقی با خش‌خش‌‌هایی که سوزن روی صفحه آن ایجاد می‌کند. سرعت رشد تکنولوژی همان کاری را که با گرامافون کرد با نوارهای کاست که شاید هر کدام از ما خاطرات زیادی با آن داریم هم انجام داد. نوارهایی که گه‌گاه در دستگاه پخش گیر می‌کرد و ما را مجبور می‌کرد با چرخاندن خودکار بیکی که در یکی از دو سوراخ موجود در نوار کاست قرار می‌دادیم، آن را درست کنیم. کاست‌هایی با نام‌های تجاری: سونی، پاناسونیک و نسخه ایرانی‌ آن: ‌طاها، دنا و... یادش بخیر. با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات فرآیند تولید موسیقی دچار تحولات بسیاری شد. با اختراع میکروفن‌ها، نرم‌افزارهای ضبط صدای پیشرفته و استودیوها حرفه‌ای ضبط صدا، فقط روند تولید یک اثر موسیقی تسهیل نشد بلکه فرهنگ جدیدی در تولید محتوای موسیقی نیز به وجود آمد. اینکه موزیسین می‌تواند کارش را در استودیو ویرایش (ادیت)‌ کند یا افکت‌هایی به ساز و صدای خواننده بدهد، گواه همین موضوع است. در واقع پیشرفت فناوری در این حوزه سبب به وجود آمدن سبک‌های جدیدی در موسیقی شد که سبک‌های مختلف موسیقی راک را می‌توان از بارزترین آنها دانست و ساز گیتار الکتریک را نیز می‌توان از جمله مهم‌ترین سازهای ساخته‌شده بر اثر پیشرفت این فناوری دانست که خود این ساز باعث به وجود آمدن سبک‌های موسیقی متعددی در جهان شده‌ است. نقطه عطف کوچک: اختراع کامپوتر پیش از اختراع کامپیوتر کسانی که اندکی به موسیقی علاقه داشتند،‌ نوار کاست‌های زیادی را در قفسه‌ها و جانواری‌های خود نگهداری می‌کردند. پس از اختراع کامپیوتر علاوه بر امکان ذخیره‌سازی موسیقی‌هایی که در قالب سی‌دی و دی‌وی‌دی عرضه می‌شد، امکان تبدیل موسیقی‌هایی که روی نوار کاست ضبط می‌شدند...