پایان عدالت الکترونیکی

  روزگار بازی غریبی دارد که محمود واعظی پس از سه دهه باید در سالنی معارفه‌اش را در برابر رسانه‌ها و کارمندان وزارت ارتباطات انجام دهد که به نام وزیر و رئیس شهید‌شده‌اش، محمود قندی، نامگذاری شده است؛ دو جوانی که هر دو در ایالات متحده تحصیل کرده و در آستانه انقلاب به کشورشان بازگشته‌اند یکی مدیرعامل مخابرات و دیگری وزیر پست و تلگراف می‌شود تا اولی در 61 سالگی رای اعتماد از مجلس اصولگرایان بگیرد و دومی در 37 سالگی با انفجار در دفتر حزب جمهوری اسلامی راهی قطعه شهدای هفتم تیر شود. معارفه واعظی با تمام حاشیه‌ها و کنایه‌هایش نقطه پایانی بود بر دو ماه گمانه‌زنی و رویاپروری درباره وزیر دولت اعتدال و تدبیر باری فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور، انتخاب محمود واعظی نشان داد رئیس‌جمهوری جدید ایران هرچند خود با شگفتی راهی پاستور شده است ولی اعتقادی به ایجاد شگفتی در انتخاب وزرایش ندارد؛ اولین نامی که برای وزارت ارتباطات مطرح شد در آخر نیز به اتاق چوبی مشهور سیدخندان رسید. البته آنچه در تایید و معارفه وی گذشت اثبات کرد بی‌شک وزیر واعظ تنها از خوان نخست گذشته است. در مجمع جمعه 17 خرداد علی باقری رئیس ستاد انتخاباتی سعید جلیلی در آخرین روزهای مناظرات تلویزیونی مقابل رجل دیپلمات کارکشته‌ای نشست که خودش در ابتدای برنامه گفت از سال 64 تاکنون در وزارت امور خارجه مشغول به کار و تدریس و پژوهش بوده است. واعظی که آن زمان صرفا به سبب معاونت پژوهش‌های سیاست خارجی مجمع تشخیص مصلحت نظام شناخته می‌شد نه سوابق مخابراتی‌اش، در مناظره‌ای که غیرمنتظره تبدیل به یکی از داغ‌ترین بحث‌های انتخاباتی شد، بارها خطاب به بینندگان رسانه ملی پرسید آیا تحریم و قطعنامه‌ها را تایید می‌کنند؟ آیا گذرنامه‌ ایرانی قبل از احمدی‌نژاد ارزشمندتر بود یا اکنون؟ اگر آمریکا اشکال دارد چرا با گروه 5 +1 مذاکره کردیم و ده‌‌ها سوال کوبنده دیگر...