وقتی کسی مسئول نیست

دنیا را که نگاه می‌کنی، فناوری، صنعت آی‌تی و نرم‌افزار را می‌بینی که می‌درخشد. طبق شعار، این رشته‌ها آمده‌اند تا زندگی را برای کاربران راحت‌تر کنند. تمرکز اصلی در این صنعت حل مشکلات مردم است و همین موضوع باعث استقبال کاربران از سرویس‌ها می‌شود. در ایران قضیه کمی فرق می‌کند، هرچند اینجا هم این صنایع می‌کوشند مشکل مردم را حل کنند، اما شرکت‌های فناوری ایرانی فقط تا نقطه مشخصی این کار را انجام می‌دهند و از آنجا به بعد شکل و شمایل شرکت‌های دولتی را می‌گیرند. در دنیایی که حتی داعش هم مسئولیت کارهایش را بر عهده می‌گیرد، شرکت‌های فناوری ایران نمونه بارزی از بی‌اخلاقی و نپذیرفتن مسئولیت هستند، شرکت‌هایی که آمده‌اند تا مسئولیت هیچ‌ چیز را بر عهده نگیرند. یک روز برفی/بارانی را در نظر بگیرید. تمام خیابان‌‌ها و اتوبان‌های تهران تبدیل به پارکینگ می‌شوند. به همین خاطر عاقلانه‌ترین کار این است که به سراغ تاکسی یا آژانس بروید. به لطف فناوری این کار آسان‌تر شده و نیازی نیست شماره خاصی را حفظ باشید. گوشی را باز و یکی از چند اپلیکیشن درخواست خودرو در تهران را اجرا می‌کنید. روی نقشه نشان می‌دهد که الی ماشاءالله در نزدیکی‌ات ماشین آماده است تا درخواستت را قبول کند. اما آیا واقعاً همین‌طور است؟ ماشین‌ها در خواستت را قبول می‌کنند؟ پاسخ یک «نه» بزرگ است. راننده یا دوست ندارد از خانه بیرون بیاید و ماشینش را روشن کند، یا مسیرش را دوست ندارد، یا هزینه مسیر را کم می‌داند یا اصلاً برای قبول نکردن درخواست‌ها اپلیکیشنش را اجرا کرده است. فناوری در واقع مشکلی را حل کرده است، دیگر به جای تماس گرفتن برای درخواست تاکسی، این کار را با استفاده از یک انگشت و چند بار لمس کردن صفحه انجام می‌دهید، اما چیزی که تغییر نکرده این است که معضل اصلی همچنان به قوت خود باقی است و نمی‌توان روی یک...