شهروند پایه شهر هوشمند است

طی سال‌های اخیر با گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات از سویی و از سوی دیگر با گسترش جمعیت‌های شهری بیشتر مدیران شهرها یا دولتشهرها به این نتیجه رسیده‌اندکه یکی از راه‌های از بین بردن مشکلات شهری و ایجاد یک شهر توسعه‌یافته و قابل سکونت پیاده‌سازی و به‌کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در زیرمجموعه شهری است که نتیجه آن یک شهر مجازی یا هوشمند خواهد بود اما در این سال‌ها معمولا به جز انگشت‌شماری از شهرهای توسعه‌یافته کمتر پروژه‌ای با وجود اینکه بیشتر تکنولوژی‌های زیرساختی را نیز به کار گرفته‌اند، موفق بوده‌اند، به نظر شما دلیل آن چیست؟ در شهر هوشمند تکنولوژی مقوله‌ای ثانویه به شمار می‌آید. آن چیزی که در درجه اول اهمیت دارد شهروند است. خیلی از طرح‌هایی که شهروند را دور می‌زند و اول سراغ تکنولوژی می‌رود، موفقیت‌آمیز نبوده‌اند، چراکه شهروند در طراحی این تکنولوژی دخیل نیست و ‌آن تکنولوژی نیازهای مستقیم شهروند را پاسخ نمی‌دهد. در واقع تفاوت عمده‌ای که میان کشورهای توسعه‌یافته و کشورهای کمتر توسعه‌یافته وجود دارد همین مساله است. معمولا کشورهای در حال توسعه کاربری صوری تکنولوژی در غرب را نگاه می‌کنند و عین آن را پیاده می‌کنند، بدون اینکه فرآیند پیاده‌سازی آن تکنولوژی را در نظر بگیرند. در کشورهای موفق در زمینه شهر هوشمند یک فرآیند پایه‌ای و شهروندمحوری صورت گرفته و بعد، تکنولوژی مد نظر مستقر شده‌ است. در این گونه کشورها شهرداری قبل از اینکه سایت یا پورتالی را طراحی کند بین شش ماه تا یک سال با گروه‌هایی از مردم در شهر دیدار می‌کند و نیازهای آنها را می‌سنجد و پس از آن فناوری اطلاعات و ارتباطات را در جهت رفع نیازهای مردم شهر در ساختار و مدیریت شهری مستقر می‌سازد. بنابراین نکته این نیست که تکنولوژی قرار است معجزه‌ای کند، تکنولوژی یک وسیله است برای رسیدگی و انجام راحت‌تر نیازها و امور شهروندان. این مشاوره به چه شکل انجام...