ریسمانی با ده‌ها گره

سال گذشته همین روزها اگر درباره تعرفه‌ها از وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات سوال می‌کردید، با مردی شبیه کارلوس کی‌روش (سرمربی همیشه عصبانی تیم ملی فوتبال) روبه‌رو می‌شدید. محمود واعظی اندکی به جلو خم می‌شد و در حالی که ابروهایش حالت اخم می‌گرفتند، می‌گفت:«نمی‌شود هزینه مدیریت غلط مخابرات را مردم بپردازند.» (نقل به مضمون) اما این روزها موضوع تعرفه‌ها به یکی از علاقه‌مندی‌های وزیر تبدیل شده است. او حالا با اعتماد به نفس از ناعادلانه بودن تعرفه‌ها می‌گوید و لزوم تغییر را یادآور می‌شود. آنچه در این مدت رخ داد، بارها نوشته و گفته شده است. تفاهم صاحبان اصلی شرکت مخابرات ایران بر سر تقسیم پست‌ها مدیریتی این شرکت، در نهایت منجر به پایان یک دوره رکود شد، رکودی که به کمک رکود اقتصادی کشور کم‌کم به کل صنعت مخابرات گسترش یافته بود و می‌رفت که تبدیل به یک نقطه منفی در کارنامه وزیر ارتباطات ثبت شود و کدام وزیر است که بخواهد در آستانه انتخابات ریاست جمهوری برای خود و دولت، ناراضی بتراشد؟ با این حال اگر اندکی به عقب بازگردیم، اختلاف نظر وزیر با مخابرات را تنها علت ثابت ماندن تعرفه‌ها نمی‌بینیم. عصر یخبندان اسفند ۸۳ بود که طرح تثبیت قیمت‌ها به تصویب مجلس رسید. طرحی که پس از تصویب، حداد عادل (رئیس آن روزهای مجلس) آن را هدیه‌ای به مردم در آستانه سال جدید عنوان کرد. اقتصاددانان آن روزهای مجلس که توانسته بودند انتخابات مجلس و شورای شهر را به سود خود تمام کنند، به دنبال اجرایی کردن شعارهای اقتصادیشان بودند؛ شعارهایی که از دل همان‌ها دولت نهم بر سر کار آمد. در ماده ۳ قانون تثبیت قیمت‌ها آمده است:«قيمت فروش بنزين، نفت‏گاز، نفت سفيد، نفت كوره و ساير فرآورده‏های نفتی، گاز، برق و آب، همچنين نرخ خدمات فاضلاب، ارتباطات تلفن و مرسولات پستی در سال اول برنامه چهارم، قيمت‏های پايان شهريور ۱۳۸۳ خواهد بود. براي سال‏های...