دنیات رو با دردسر تغییر بده

راستش را بخواهید همیشه محض کنجکاوی به سمت فناوری‌های جدید می‌روم، با اینکه شاید گاه به ضررم هم تمام شود. در خصوص طرح ترابردپذیری هم در ابتدا نیتم کنجکاوی بود اما آرام‌آرام به یک نیاز مبرم بدل شد که حتماً باید برطرفش می‌کردم. داستان از آنجا آغاز شد که به واسطه شغلم باید شبانه‌روز به اینترنت متصل می‌بودم. بنابراین تصمیم گرفتم سیم‌کارت خود را به 4G ارتقا دهم. به خیال خود با این تعویض هر کجا و هر زمان که بخواهم به اینترنت دسترسی دارم. حتی مسئول باجه هم با اعتماد به نفس خاصی گفت:«حال می‌کنی سیم‌کارتت 4G شد؟!» اما خلاف انتظارم سرعت و کیفیت آن تعریفی نداشت. آخرین باری که خارج از خانه و دفتر نیاز شدیدی به اینترنت داشتم سایت مورد نظر در حالت 3G به سرعت لود شد اما وقت اینترنت گوشی‌ام از حالت 3G به 4G تغییر کرد، ارتباط با سایت نیز قطع ‌شد. در حقیقت در همراه اول 3G بهتر از 4G کار می‌کرد. روزهایی که در نشست‌های خبری باید توئیت می‌کردم با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌شدم. در همین روزها که برای خریدن سیم‌کارت اپراتور دیگر با خودم کلنجار می‌رفتم، طرح ترابردپذیری آغاز شد. چنین تغییری از همان روز اول مانند خوره به جانم افتاد. خود را یکی از پیشروهای این طرح می‌دانستم برای اینکه اینترنتی را که لایقش هستم، استفاده کنم. اما «تغییر دنیا» ظاهراً به این سادگی‌ها هم نبود. در دوره آزمایشی سه بار فرم ثبت‌نام را پر کردم اما پس از زدن دکمه ثبت انگار نه انگار اتفاقی افتاده باشد؛ دوباره یک فرم خالی به من نشان می‌داد. برای کارشناس آنلاین نیز پیام فرستادم اما خبری نشد. می‌خواستم بی‌خیال ترابردپذیری شوم و آن را برای همیشه فراموش کنم. نیاز به اینترنت پرسرعت آن‌قدر زیاد بود که یک ماه بعد دوباره با امیدواری زیاد خواستم شماره‌ام را ترابرد کنم. بنابراین بار دیگر به...