در سیرت وبگردی

معمولاً بسیاری از شرکت‌ها، سازمان‌ها، انجمن‌ها و صنف‌ها برای خود یک مرامنامه یا منشور اخلاقی دارند که بر اساس آن تامین‌کنندگان، رقبا، رسانه‌ها، مشتریان و مخاطبان از یک سو، منابع انسانی آن تشکل یا سازمان مثل مدیران، کارمندان، کارشناسان، کارگران و اعضا نیز از سوی دیگر متناسب با نقش خود در قبال آن مجموعه فعالیت می‌کنند. برای مثال در صنف پزشکی یک مرامنامه اخلاقی وجود دارد که اعضای آن پس از پذیرفتنش می‌توانند به عضویت آن انجمن یا صنف دربیایند و در صورت عدم رعایت موارد ذکرشده در مرامنامه مورد بازخواست قرار می‌گیرند. فضای مجازی هم از این قاعده مستثنی نیست و ما می‌توانیم این دست مرامنامه‌ها را در وب‌سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی بزرگ مثل گوگل،‌ فیس‌بوک، اینستاگرام تا سایت‌های کوچک‌تر و پورتال‌های دولتی مشاهده کنیم؛ برای مثال وقتی بدون پذیرفتن مرامنامه یک سرویس ایمیل یا یک شبکه اجتماعی (accept) نمی‌توانید عضو آن شوید. همچنین معمولاً ساز و کارهایی در این وب‌سایت‌ها و شبکه‌ها وجود دارد که در صورت عدم رعایت موارد ذکرشده در آن ممکن است از سوی تصمیم‌گیران و سازندگان آن مجموعه یا گروه به کاربر تذکر داده شود یا حتی عضویتش لغو شود. مثلاً در فیس‌بوک وقتی کاربر بیش از حد درخواست دوستی برای دیگران ارسال کند و تعداد زیادی از آنها از قبول کردن درخواست آن کاربر خودداری کنند، سیستم به صورت اتوماتیک برای مدتی معین اجازه فرستادن درخواست دوستی را به کاربر نمی‌دهد. بر این مبنا در واقع وب‌سایت فیس‌بوک با در نظر گرفتن دستورالعمل‌هایی بر مبنای اصول اخلاقی از پیش تعیین‌شده، ذی‌نفعان این شبکه را در جهت اخلاقی رفتار کردن در این فضا هدایت می‌کند. مثال دیگر در خصوص رعایت مبانی اخلاقی در خصوص ارائه‌دهنده‌های سرویس‌های اینترنتی، شرکت‌های تبلیغاتی هستند که برای کاربران فضای مجازی ایمیل ارسال می‌کنند. شرکت‌های حرفه‌ای در این حوزه معمولاً به کاربران این امکان را می‌دهند که اگر مایل به...