در باب وجوه اداره‌شده ICT

در باب وجوه اداره‌شده ICT قیاس آشنا و بسیار نادرستی در میان ما رایج شده است که «اگر دیگران پرشماری کار نادرستی، در ابعاد بزرگی انجام می‌دهند... خیلی اشکالی نیست که ما در ابعاد کوچکی همان کار نادرست را انجام دهیم.» و آمار مجرمان و ارقام کلان جرم مبنایی برای زشتی‌زدایی ما از یک کار زشت است. زیاد شنیده‌ایم که:«ای بابا دلت خوشه، به ما گیر نده نگاه کن ببین دیگران چه می‌کنند!» از مولفه‌های عمده منابع مالی بانکی، خرده سپرده میلیون‌ها ایرانی است که به امید کسب سود حداقلی و احیاناً گرفتن تسهیلات به بانک سپرده شده و بانک در واقع موکل سپرده‌گذاران است، سایر مولفه‌های عمده نیز در بانک‌های دولتی منابع عمومی ردیف‌های مختلف درآمدی دولت یا به روایتی بیت‌المال است. روشن است که هزینه کردن وام دریافتی در مسیری جز موضوع دریافت وام کاری نادرست و تصرف غیرقانونی و غیراخلاقی در مال دیگران است. از طرفی اعطای منابع مالی ارزان‌قیمت از سوی دولت و به ویژه از جیب سپرده‌گذاران نیز عمل خیلی درستی نیست، ترکیب این دو و اخذ وام ارزان‌قیمت به بهانه کارآفرینی و تولید و صرف آن در زمینه‌های دیگر قطعاً از مصادیق پنهان فساد اقتصادی است. اینکه دولت و سازمان‌های متولی اعطای چنین وام‌هایی در مراحل ممیزی و تصویب طرح‌ها دقت کافی به عمل نمی‌آورند و به ویژه هزینه‌کرد این منابع را در موضوعات طرح‌های تجاری ارائه‌شده کنترل نمی‌کنند، می‌تواند زمینه مناسبی جهت مصرف منابع مالی عمومی کشور در راه کسب سود و ارتقای منافع شخصی باشد. طرح اعطای وام‌های ارزان‌قیمت در سنوات گذاشته تحت عنوان «بنگاه‌های زودبازده» تابلوی بزرگ این فساد اقتصادی است چرا که طبق گزارش‌ها و آمار منتشرشده این منابع عمدتاً در مسیرهای دیگری هزینه شده و کارآفرینی‌های صورت‌گرفته به‌طور صوری و عمدتاً ناپایدار بوده است و در واقع نتیجه اجرای طرح، ایجاد یک خط لوله مستقیم ارسال منابع مالی عمومی...