حکایت یخ‌کردگی یک بازار

معتادان دیجیتالی؟ اینها برای ایران هنوز خیلی زود هستند. این نوع اعتیاد اگر هم باشد، هنوز در ایران وارد نشده است. مگر ضریب نفوذ رایانه در ایران چقدر است؟ مرکز آمار ایران می‌گوید 17 درصد خانوارهای ایرانی کامپیوتر دارند. چند سال قبل برخی بازارهای دیجیتالی بازار ایران را بسیار رو به توسعه تشخیص می‌دادند. فاصله ورود کالاهای دیجیتالی به ایران با بازارهای جهانی نیز بسیار اندک بود. قیمت‌ها میل به کاهش داشتند. امروز اگر چیزی را می‌خریدی فردا باید منتظر افت شدید قیمتش بودی چراکه بازار با کالاهای جدیدی روبه‌رو می‌شد و در این نوآوری، قدیمی‌ترها محکوم به کاهش قیمت بودند و نه چیز دیگری. این وضعیت فقط در بازار کالاهای دیجیتالی حاکم نبود. کم‌کم خیلی از بازارهای در حال تجربه شرایطی تازه بودند. بازار لوازم خانگی، بازار اتومبیل، بازار کالاهای دیجیتالی و... تقریبا مفهوم کالای مصرفی در ایران به مفهوم کالای مصرفی در استانداردهای بین‌المللی نزدیک می‌شد. نسلی که برای خرید خانه لوازم خانه‌ را می‌فروخت و حراج می‌کرد، حالا باید عادت می‌کرد به کاهش قیمت خودرو. دیگر خبری از صف‌های طویل برای خرید سیم‌کارت و ثبت‌نام خودرو و... نبود. مردم می‌دانستند باید کالایی را با علم به افت قیمت در عین رشد تورم خریداری کنند اما همه مناسبات و محاسبات به هم ریخت. نسلی که پیکان مدل 47 را در سال 67 به ده‌ها برابر قیمت اولیه می‌فروخت دوباره بازگشت به گذشته را تجربه کرد. امروز اگر کالایی خریداری شود، قیمتش فردا بیشتر خواهد بود و این رشد قیمت زیر سایه کاهش مداوم ارزش پول است که اتفاق می‌افتد. اما بازار لوازم کامپیوتری این روزها شرایطی تازه و متفاوت را تجربه می‌کند. با اینکه تا چند سال قبل بازار کالاهای دیجیتالی نفوذ چندانی در ایران نداشت و فروشندگان این دست کالاها بازاری کوچک و محدود را در اختیار داشتند و با مشتریانی خاص سر و کله می‌زدند اما...