بلوغ یک اکوسیستم

همزمان با مطرح شدن فناوری 5G، سال ۲۰۲۰ نیز به عنوان مبداء تاریخ ورود به دنیای جدیدی از ارتباطات تعیین شد. حالا همه کشورها از جمله ایران این دغدغه را دارند تا از این فناوری عقب نمانند و در سال ۲۰۲۰ همزمان با سایر کشورها شاهد یک تحول گسترده باشند اما آیا حتماً باید تا ۲۰۲۰ به سمت 5G برویم؟ در حال حاضر در مرحله‌ای هستیم که چشم‌انداز و نیازها مطرح شده‌اند. با وجود اینکه استانداردها هنوز در حد موارد پژوهشی هستند، تازه شروع به شکل‌گیری کرده‌اند و تا اواسط ۲۰۱۸ اعلام خواهند شد اما برخی کشورها به سرعت به دنبال یافتن فرصت‌هایی در آن رفته‌اند؛ مثلاً در حوزه فیکس وایرلس، FTTH را با 5GTTH جایگزین کنند یا اپلیکیشن‌هایی را به مصرف‌کننده و سرمایه‌گذار بدهند. هرچند اینها قدم‌های اولیه هستند و کمی ریسک در آنها وجود دارد اما کسانی که به سراغ آنها می‌روند نسبت به چشم‌انداز آینده و فناوری‌های نوآورانه کلیدی تفاهم دارند و به اجماع رسیده‌اند؛ موضوعی که باعث می‌شود با اعتماد به نفس بیشتری، صحبت از همکاری‌های کوچک با وندورها کنند و وعده گسترش و تکمیل آنها در آینده را بدهند. این یک روند طبیعی است و مانند نوآوری و آزمایش باید اتفاق بیفتد. دوکوموی ژاپن به عنوان یکی از این پیشگامان، صحبت از آن می‌کند که اگر تا اواسط ۲۰۱۸ استاندارد اولیه آماده خواهد شد او خود را از قبل، آماده و مباحثی مثل موج میلی‌متری پایین، فناوری‌های مختلف و MIMO انبوه و فرکانس‌های رادیویی جدید را آزمایش کرده ‌است و بسته به اینکه خروجی استانداردها چه چیزی باشد آزمایش‌های واقعی خود را انجام خواهد داد تا برای ۲۰۲۰ آماده باشد. به باور بسیاری این پیشگامی به خاطر المپیک تابستانی ۲۰۲۰ است. بلوغ کل این اکوسیستم چند سال طول می‌کشد. سوالات بسیاری وجود دارد که هنوز به آنها پاسخ داده نشده است. نمی‌توانیم یک چارت بگذاریم...