اقتدار با هزینه بالا

محمود واعظی زمانی سکان هدایت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را به دست گرفت که از یک ‌سو، تحت تاثیر سیاست‌های دولت‌های نهم و دهم، این وزارتخانه مثل شیر بی‌یال و دمی می‌ماند که جز نام بزرگ چیز دیگری نداشت، شرکت مخابرات ایران خصوصی و سازمان فضایی ایران به نهاد ریاست جمهوری الحاق شده بود، سازمان فضای مجازی بخشی از امکانات وزارتخانه و از جمله پژوهشکده ارتباطات را در اختیار داشت یا تصرف کرده بود، شورای عالی فضای مجازی و شورای رقابت با ورود به عرصه مقررات‌گذاری در حوزه ارتباطات فضا را برای این وزارتخانه به‌ ویژه سازمان تنظیم مقررات تنگ و نامطمئن کرده بودند و البته در سایر بخش‌ها هم وضع بهتر نبود. شرکت زیرساخت هنوز استراتژی و راهبرد جدید خود را پیدا نکرده بود و شرکت پست، فرودگاه پیام، موزه پست و... نیز به سختی و با زیان اداره می‌شدند. از سوی دیگر شرکت مخابرات خصوصی شده بود و افراد زیادی که غالباً مخالفان خصوصی‌سازی بودند اطلاعات نادرست راجع به نحوه واگذاری، مدیریت این شرکت، تعامل با بخش خصوصی، تعرفه‌ها و سایر زمینه‌ها به وزیر جدید داده بودند که قبل از ورود ایشان به وزارت در مصاحبه‌ها و رفتارشان آشکار شد و این دیدگاه جهت‌دار تا مدت‌ها ادامه پیدا کرد. تعرفه‌های مخابراتی به‌رغم تورم بالای کشور با هدف تضعیف مخابرات خصوصی‌شده به سال 1382 بازگشت داده شد، دانشگاه علمی و کاربردی مخابرات به تصرف درآمد، شبکه زیرساختی مخابرات مورد تهدید قرار گرفت و ده‌ها مشکل دیگر برای این شرکت پدید آمد. دکتر واعظی با حضورش توانست اقتدار دهه‌های 60 و 70 را به وزارتخانه برگرداند و با استفاده از توان مدیران همان دو دهه و برخی مدیران وقت وزارت، سنگرهای از دست رفته را یکی بعد از دیگری پس بگیرد و انصافاً این اقدامات خواست عمومی کارکنان و البته بسیاری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم بود. او...