متولد دهم شهریور ۱۳۲۹ در کرمانشاه است ولی از همان سه‌سالگی به تهران آمده. خاندان‌شان نسل اندر نسل در مجاورت مرز خسروی در کار حمل و نقل کالا بوده‌اند و به قول خودش از زمان کالسکه و گاری به کامیون‌داری رسیدند. اجدادش اهل مرند در آذربایجان شرقی و خودشان خانواده پرجمعیتی هستند که هفت فرزند داشته‌اند؛ محمدحسین پسر دوم است. جریان ترانزیت کشور با رشد بازرگانی بنادر و فرودگاه‌ها تغییر می‌کند و گاراژداری دیگر در کرمانشاه صرفه سابق را ندارد. خانواده تجارات و زادبومش را به پایتخت تغییر می‌دهد. خانواده در یکی از مهم‌ترین مناطق شهری آن دوره یعنی چهارراه لشگر سکنی می‌گزیند و برخوردار جوان ابتدا به دبستان غزالی در حوالی خیابان سینا و سپس به دبیرستان علامه در خیابان نواب می‌رود. محمدحسین از همان ابتدا روحیه متمایزی نسبت به سایر فرزندان خانواده از خود نشان می‌دهد. به‌رغم تاکید پدرش بر ادامه تحصیل، تمایل خاصی به حضور در محیط کاری و مدیریتی دارد. از همان ۱۲ سالگی ابتدا به عنوان دفتردار و کمک‌حسابدار و سپس به عنوان مدیر داخلی تجارت خانوادگی مشغول به کار می‌شود:«آن زمان از خیابان دخانیات گرفته تا میدان قزوین همه آن راسته متعلق به کامیون‌دارها و گاراژدارها بود. برایشان خیلی عجیب بود که می‌دیدند یک پسربچه به سن و سال من مشغول رتق و فتق امور راننده‌هاست.» بخش اول تحصیلات تلاش‌های پدرش برای باقی ماندنش در فضای آموزشی سرانجام او را به دامان تحصیل برمی‌گرداند. برادر بزرگ‌تر موفقیت تحصیلی خیره‌کننده‌ای دارد اما محمدحسین بعد از گرفتن دیپلم و مباشری برای پدرش حقیقت عجیبی را متوجه می‌شود؛ ناوگان حمل و نقل برخوردارها دیگر در قیاس با جریان روز ترانزیت کشور کهنه است. ناچار می‌شود به مافیای آن روز ایران متعلق به شاپور غلامرضا، برادر شاه مخلوع، سفارش ماک‌های آمریکایی بدهد و همین ریسک تجارت پدرش را از این رو به آن رو می‌کند. تجارتی که پیش...