دیوار تئاتر به دور شاخ افرا

مژده شمسایی روی صحنه تاریک فریاد می‌کشد:«گفتم خانم باور کنید من با همه عشق و وجود منتظرش هستم.» مرضیه برومند قهقه استهزاآمیزی می‌زند و می‌گوید:«هاها ! در خیال!» صندلی چرخدار پسر معلولش را هل می‌دهد و از سایه‌روشن تئاتر افرا خارج می‌شود. زمستان ۸۶ وقتی بهرام بیضایی این تئاتر را با نام مفصل‌تر «روز می‌گذرد» روی صحنه تالار وحدت برد پایین روی صندلی‌های میانه سالن جمعی دانشجوی مبهوت دیالوگ‌های ظریف و ماندگار را مانند آب می‌نوشیدند. نطفه اولین و تنها شبکه اجتماعی فرهنگ و هنر ایران در همان سالن تاریک در ذهن طراحان تیوال بسته شد. اگر این روزها به سایت نگاه کنید، ۴۰۰ هزار نقد و نظر، حدود چهار هزار خبر و بیش از ۸۰۰ گزارش تصویری، بیش از ۴۰۰ آوای تیوال، بیش از پنج هزار نفر بازدید در روز و بیش از ۳۷ هزار نفر عضو، تقریبا رویکرد این وب‌سایت را در فضای کاری‌اش که فرهنگ و هنر است، نشان می‌دهد. ۱۲۰۰ محصول و رویداد فرهنگی اعم از تئاتر، کنسرت، فیلم و رویدادها و محصولات هنری دیگر در تیوال تعریف شده که دارای صفحه رسمی هستند و تا به حال ۲۶۷ نمایش یعنی بیش از ۷۲ هزار بلیت توسط این وب‌سایت به فروش رسیده است. از مشخصه‌های اصلی این شبکه اجتماعی نوپا می‌توان به گفت‌وگوی کاربران و نقد و نظر آنها (بُعد شبکه اجتماعی)، خبر و گزارش‌های تصویری از رویدادهای هنری مثل تئاتر، فیلم و کنسرت (بعد خبری) تا آوای تیوال که شامل مصاحبه با هنرمندان و دست‌اندرکاران کار هنری است، اشاره کرد. آوای تیوال برنامه‌ای صوتی از رادیو اینترنتی تیوال است که به گفت‌وگو با هنرمندان اختصاص دارد؛ هنرمندانی که بعضا آنها را کمتر در رسانه‌های صوتی تصویری می‌یابیم: نیکی کریمی، پیام دهکردی، باران کوثری، کامبیز دیرباز،‌ آنا نعمتی، اشکان خطیبی، یکتا ناصر، مصطفی زمانی و بسیاری دیگر. دفترشان در پشت دانشگاه شریف خود را پنهان کرده...