به نام مادر ؛ به کام زندگی

«مامان‌پز یک سایت آنلاین توزیع خدمات غذاست که دست‌پخت مادران واقعی را در تهران به مشتریانی که غذای خانگی را به کنسرو و غذاهای بسته‌بندی ترجیح می‌دهند، ارائه می‌کند. روزانه حدود ۲۰۰ نفر از خدمات این سایت بهره می‌برند. مانند غذای سنتی و محبوب «لوبیاپلو با دست‌پخت مامان مریم» که ترکیبی از برنج، لوبیاسبز، گوشت ریزشده، گوجه و زعفران است و حدود دو یورو قیمت دارد.» این نوشته بخشی از مطلبی است که روزنامه گاردین در مورد استارت‌آپ مامان‌پز نوشته است؛ استارت‌آپی که با ایده جالب توجهش اکنون به ثبات تجاری دست یافته و ایده‌ای را که به نظر بسیاری به دلیل مشکلات موجود در فضای کسب و کار غذا در ایران ناممکن یا بسیار دشوار بود، اجرایی کرده است. مامان‌پز در یک خانه قدیمی کوچک دوطبقه دیوار به دیوار دانشگاه صنعتی شریف در غرب تهران مشغول به فعالیت است و کارکنان آن چند جوان هستند که تمام مسئولیت‌ها را کنار هم بر عهده گرفته‌اند و کار پیدا کردن آشپزها که به عنوان «مامان» شناخته می‌شوند و ساماندهی پیک‌های موتوری و کنترل کیفیت خدمات را انجام می‌دهند. مامان‌پز زمینه کاری: عرضه‌کننده غذای خانگی مدیرعامل: تبسم لطیفی نیروی انسانی: ۱۲ سال تاسیس: ۱۳۹۲ ماجرا از یک استارت‌آپ ویکند شروع شد؛ استارت‌آپ ویکندی که یکی از شرکت‌کنندگانش دختر دانشجوی شهرستانی‌ای است که برای دانستن بیشتر در این رویداد شرکت کرده و چیز زیادی از چند و چون کار استارت‌آپ‌ها نمی‌داند. تبسم لطیفی به همراه مهدی مسکین در این همایش شرکت می‌کند و از میان چند ایده‌ای که در سر دارد یکی را که به نظرش بهتر و ممکن‌تر می‌رسد، برای ارائه انتخاب می‌کند. ایده او این است که غذای خانگی واقعی را به دست مشتریان تهرانی برساند. نتیجه این استارت‌آپ و کمک و همفکری دوستان جوان، این می‌شود که اکنون او در چند منطقه تهران غذای دست‌پخت خانگی را برای مشتریان می‌فرستد...