skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

کتابخانه

مانا سرایی نویسنده میهمان

مروری بر آثار شری تورکل

با من حرف بزن، اما نه از طریق اسکایپ

مانا سرایی
نویسنده میهمان

۱۶ آبان ۱۳۹۴

زمان مطالعه : ۹ دقیقه

شماره ۴

تاریخ به‌روزرسانی: ۲۸ مهر ۱۳۹۸

شری تورکل روانشناسی است که 30 سال پیش به دانشگاه MIT پیوست تا در مورد فرهنگ دیجیتالی مطالعه کند. او با پیشینه مردم‌شناسانه، بیش از سه دهه است در مورد آثار فردی فناوری جدید و تاثیر ابزارهای دیجیتالی بر روابط عاطفی تحقیق می‌کند. تا 10 سال پیش صرفا چهره‌ای دانشگاهی بود و عموم مردم‌ شناختی از او نداشتند. در چند سال اخیر حضور او در فضای رسانه‌ای بسیار پررنگ شده است و مصاحبه‌های نوشتاری و تصویری متعددی از او منتشر می‌شود. اعتقاد دارد مجبور شده از خلوت فضای علمی دانشگاه خارج شود تا خطر معتاد شدن به ابزارهای دیجیتالی را برای توده مردم توضیح دهد. تورکل 65 سال دارد و در بوستن ماساچوست زندگی می‌کند. او از تلفن همراه و به‌روزترین ابزارهای دیجیتالی استفاده می‌کند و بخش بزرگی از ارتباطاتش از طریق ایمیل صورت می‌گیرد. در این شماره تلاش کردیم تا تصویری دقیق از اندیشه و نظریه‌های کلیدی تورکل ارائه و سه کتاب اصلی او (خود دوم، زندگی بر صفحه‌نمایش و تنها با هم) را معرفی کنیم.

تجربه ما انسان‌ها از جامعه، اغلب همان تجربه زندگی روزمره است. تکرارپذیری تجربه زندگی با دیگران، شرط ضروری تکوین پیوند‌های اجتماعی است. به تعبیر تورکل «تعامل چهره به چهره مهم‌ترین تجربه فرد در مواجهه با دیگری است که نیازهای عاطفی و روانی او را ارضا می‌کند و باعث تداوم بقای اجتماعی او می‌شود. معنای زندگی نیز برای فرد در همین تعامل کشف و بازآفرینی می‌شود. مهم‌تر اینکه، ما در معنای برساخته از همین تعامل زندگی می‌کنیم. به تدریج درمی‌یابیم که روابط چهره به چهره و الگوهای تعامل با دیگران جهان کوچک ذهن و هویت فردی ما را شکل داده است. به همین دلیل، رفتار و زیست طبیعی زمانی محقق می‌شود که جهان پیرامون‌مان با الگوی درونی وجودمان متناسب باشد. یعنی روابط فیزیکی و عینی ما باعث یکپارچگی جهان کوچک درون‌مان با جهان بزرگ بیرون‌مان می‌شود و هویت فردی هر یک از ما را در دل هویت جمعی و اجتماعی قرار می‌دهد» (خود دوم، ص 61). «کاربرد ابزارهای دیجیتالی باید در همین راستا باشد و موجب سهولت زندگی روزمره ما شود. جامعه شبکه‌ای باید بتواند این یکپارچگی جهان درون و بیرون را حفظ کند، چراکه «تجربه جامعه» متضمن تجربه همزمان دنیای درون و بیرون است.» (همان، ص 288) اما اگر فضای مجازی به تدریج جایگزین فضای فیزیکی شود، این یکپارچگی از بین می‌رود. «اتفاقی که در سال‌های اخیر روی داده چنین است: فضای مجازی برای بخش بزرگی از نوجوانان به تدریج جایگزین فضای عینی و فیزیکی می‌شود. به دلایل مختلف درصد قابل توجهی از نوجوانانی که با آنها مصاحبه کرده‌ام، تجربه خود از جامعه را از روابط مجازی و ارتباطات دیجیتالی می‌گیرند. آنها هرچه بیشتر از تعاملات فیزیکی و چهره به چهره دور می‌شوند و به تعاملات دیجیتالی روی می‌آورند. بدین ترتیب، فرآیند جامعه‌پذیری در آنان مختل می‌شود. اختلال در فرآیند جامعه‌پذیری باعث بروز اختلالات خلقی و رفتاری در افراد می‌شود....

شما وارد سایت نشده‌اید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.

وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

این مطلب در شماره ۴ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۴ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/9q

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو