skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

کجا ایستاده‌ایم

۲۹ مرداد ۱۳۹۴

زمان مطالعه : ۲ دقیقه

شماره ۲۶

تاریخ به‌روزرسانی: ۱۸ دی ۱۳۹۸

معمولاً ما عادت کرده‌ایم خودمان را خیلی دست بالا بگیریم. وقتی از ایران و ایرانی صحبت می‌کنیم به نظر می‌رسد تافته جدابافته‌ای هستیم، از نظر هوش و استعداد در دنیا سرآمد هستیم و بهترین فرهنگ و آداب و رسوم را ما داریم. همیشه به گذشته خود می‌نازیم و می‌گوییم منشور حقوق بشر از روی لوح کوروش نوشته شده است و در نهایت نتیجه می‌گیریم ایران و ایرانی همه‌چیزتمام است. نه نقصی دارد نه تناقضی.
شنیدن این حرف‌ها خوشایند است اما زمانی بیشتر خوشایند می‌شود که این نشانه‌ها در شرایط فعلی نیز بروزی داشته باشد. هیچ وقت دوست نداریم بگوییم در شرایط فعلی در چه موقعیتی قرار داریم و در کجای دنیا قرار گرفته‌ایم. انتشار گزارش‌های سالانه بین‌المللی هرساله ما را از یک خواب 2400 ساله بیدار می‌کند اما متاسفانه زمان بیداریمان کوتاه است و به سرعت فراموشش می‌کنیم.
وقتی نام ایران در گزارش‌های بین‌المللی کنار کشورهایی قرار می‌گیرد که از نظر وسعت، جمعیت و منابع انسانی به اندازه یکی از استان‌های ایران نیز نیستند، دیگر شنیدن موفقیت‌های تاریخی جذاب نخواهد بود.
مرور گزارش جهانی فناوری اطلاعات در سال 2015 نشان می‌دهد با وجود تلاش‌هایی که طی سال‌های گذشته صورت گرفته است، هنوز در وضعیت بسیار نامناسبی قرار داریم. در هیچ کدام از آن شاخص‌ها از وضعی مطلوبی برخوردار نبودیم. نه از نظر زیرساخت توسعه‌یافته به شمار می‌آمدیم و نه کاربرد، و نه حتی محیط کسب و کارمان برای پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات آماده شده بود. به نظر می‌رسید از یک خواب ناگهانی برخاسته‌ایم و به یکباره و ناخواسته به میدان رقابت پرتاب شده‌ایم. مقایسه آمار با سال‌های گذشته نشان می‌داد در این دوره بیکار هم ننشسته بوده‌ایم و قدم‌هایی در این زمینه برداشته شده اما سرعت اقدامات انجام‌شده به اندازه‌ای کم بوده است که بسیاری از کشورهای هم‌رده از ما پیشی گرفته‌اند و ما از گردونه جا مانده‌ایم.
مهم نیست در گذشته چه بوده‌ایم، مهم این است که در شرایط فعلی در چه موقعیتی قرار داریم. در سال‌های گذشته هنگامی که دلیل این عقب‌ماندگی از مسئولان پرسیده می‌شد، یکی از دلایل اصلی را تحریم‌ها عنوان می‌کردند؛ حال که باد موافق وزیده است باید دید آیا اثرش در گزارش‌های سال‌های بعد مشخص خواهد شد؟

این مطلب در شماره ۲۶ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۲۶ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/1ra

مهرک محمودی روزنامه‌نگاری را از حوزه سینما شروع کرد و در مدت کوتاهی پس از آن، با این سودا که روزنامه‌نگار باید در تمامی بخش‌ها فعالیت کند براساس یک اتفاق خیلی ساده وارد حوزه اقتصادی شد و در روزنامه‌های صدای عدالت، آزاد، ابرار اقتصادی، فرهنگ آشتی، همشهری اقتصادی و غیره به عنوان خبرنگار فعالیت کرد. همانطور که زندگی همیشه براساس اتفاق‌های ساده جلو می‌رود، فعالیت خود را به صورت نیمه وقت در در هفته‌نامه عصرارتباط در حوزه تجارت و بانکداری الکترونیکی آغاز کرد و پس از مدتی این فعالیت نیمه وقت به یک فعالیت تمام وقت تبدیل و ۹ سال به طول انجامید اما باز هم براساس یک اتفاق آنجا را ترک کرد. حال سال‌هاست که پیوست خانه مهرک محمودی است؛ اما تجارت و بانکداری و دولت الکترونیکی تبدیل به حوزه‌های مورد علاقه او شده‌اند.

تمام مقالات

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو