وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و چیزهای دیگر

انتظارها به سر آمد و مقرر شد محمد جواد آذری جهرمی پس از یکصد و چهل و یک سال از ایجاد این نهاد، بر صندلی مخبرالدوله وزیر ناصرالدین شاه نشسته، فاوای ایرانی را به قرنی نو هدایت کند.

اگر به وزرای همین 12 سال اخیر نگاهی بیندازیم، یکی استاد دانشگاه و همکار رئیس‌جمهور وقت بوده، وی جای خود را به مدیری از صنایع دفاع داده، او نیز سکان را به امیری از ارتش سپرده و در پایان کار به دیپلماتی از وزارت خارجه داده شده که نکته مشترک همه، بیگانگی آنان با این وزارت بوده است. ظریفی می‌گفت وزرای ارتباطات روز اول چند دوری زده‌اند تا محل کار جدیدشان را پیدا کنند و شگفت آنکه پس از پایان دوره وزارت رفته‌اند و پشت سرشان را هم نگاه نکرده‌اند!

سیاست بر این شده تا برای شکستن نمودار سنی کابینه، وزیری جوان بر کرسی این وزارت جلوس کند. این صندلی می‌توانست به وزیری از زنان یا اقوام ایرانی یا سایر مذاهب اسلامی داده شود یا باز هم محلی باشد برای کاریابی رفیقی جامانده از حلقه‌های یاران و شرکا. در این انتخاب نیز چون گذشته نظرات کارشناسان و فعالان بخش در نظر گرفته نشده، اما حضور فردی که با وزارت و روابط و پیچیدگی‌های آن آشنایی داشته باشد امیدبخش است و می‌تواند از هزینه‌ها و اتلاف منابع بکاهد.

امروز که سنت‌شکنی در معیار تجربه و کارکشتگی از وزارت فاوا شروع شده و، برخلاف روال جاری و شجاعانه، جوانی برای حضور در دولت انتخاب شده، بد نیست وزیر جوان این تهور را در چینش ساختار همکاران خود نیز به کار بندد.

سال‌هاست مدیران دولتی از نظر ظاهر و پوشش و کلام از بخشی از جامعه برگزیده شده‌اند که قرائت خاصی از مذهب و سیاست داشته‌اند. خارج از این حلقه محدود، چه بسیار افرادی که با وجود توانمندی‌ها، به دلیل محدودیت‌های گزینشی، از مشارکت در تصمیم‌سازی‌ها بازمانده‌اند. راحت‌تر بگوییم، کشور از بخشی از استعدادهای مدیریتی خود، صرفاً به دلیل دریچه تنگ ورود به ساختار دولت، محروم مانده است.

انتظار حضور مدیری کراواتی در ساختار وزارت دور از انتظار است، اما چه بسیار مدیران تکنوکراتی در بخش خصوصی که تجربه و شناخت بهتری از نیازها و راه‌حل‌ها دارند و به‌رغم ظاهر متفاوت یا قرائت دیگری از مذهب، پاکدامن و کارآمد هستند و می‌توانند در سرنوشت کشور نقش مهم‌تر و تاثیرگذارتری داشته باشند.

وزیر جوان‌بخت در کلام و گفت‌وگوهایی که داشته خود را به فردای جامعه که فردای نسل اوست متعهد می‌داند. روشن است که ساختار فرسوده وزارت و نقش‌آفرینان سنتی آن، تمام توان و استعدادهای خود را به کار گرفته‌اند و برای تحول به خلاقیت و نوآوری نیاز است. دمیدن روح تازه به کالبد فاوا در جلب مشارکت تمامی کسانی است که در ساختارهای قدرت در دولت حاشیه‌نشین بوده‌اند.

این وزارت ما را تا سال 1400 خواهد برد. از آموزه‌ها پند گرفته‌ایم و به فردا امیدواریم