دیروز، امروز، فردا

انگار همین دیروز بود که انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد. در هوای سهیم شدن در این جنبش، از ستاد کاندیداها برنامه‌هایشان را در زمینه فاوا خواستیم. با پیگیری‌ها تنها یک جواب دریافت شد: مصطفی هاشمی طبا، نامزد بدون ستاد، برنامه خود را فرستاد.
حزب مؤتلفه قدیمی‌ترین تشکل سیاسی ایران با بیش از نیم قرن سابقه است. اعضا و وابستگان حزب ریشه‌های عمیقی در بازار و تجارت دارند؛ در دهه‌های اخیر در صنایع نیز سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ در تجارت خارجی سهم عمده‌ای در صادرات محصولات کشاورزی و واردات کالا از آسیا دارند. مؤتلفه در شبکه خود هوادارانی در مدیران رده‌میانی کشور دارد و تنها حزب دارای ساختار در کشور است. نامزد این حزب برای ریاست جمهوری، مصطفی میرسلیم استاد دانشگاهی بود که در مناظره‌ها و همایش‌های انتخاباتی در تضاد آشکار دیدگاه‌های اقتصادی حزب، اقتصاد آزاد را نقد و نظرات شخصی خود را به عنوان برنامه مطرح کرد.
حسن روحانی پس از پیروزی در انتخابات سال 1392 و در میان گزینه‌های وزارت، برای دوست دیپلمات خود کاریابی کرد و از آنجا که او روزی روزگاری در مخابرات دستی بر آتش داشته، خلعت صدارت بر تن محمود واعظی در این سرزمین افسانه‌های هزار و یک‌شب پوشانده شد. وزارت بدون برنامه چهار سال درگیر نزاع‌های داخلی معاونان و مدیران و سازمان‌های وابسته بود و هیچ‌گاه نتوانست جهشی را که از دولت تدبیر امید می‌رفت به انجام رساند. بی‌انصافی است اگر تمامی دستاوردها را نادیده بگیریم، اما بین آنچه می‌توانست بشود و آن چه شد فاصله بسیار است.
مقایسه کار آسانی نیست، اما در همین دولت، با وجود شرایط یکسان، حسن هاشمی از مدیران فعال بخش خصوصی بدون سابقه شاخص مدیریت دولتی در ساختار پیچیده و پرتنش وزارت بهداشت تحولی ایجاد می‌کند که بخش بزرگی از جامعه از آن بهره‌ور می‌شوند. در همان روزهایی که سایر همکارانش دوره مدیریت را در سکون و آرامش یا باز کردن گره‌های خودبسته به سر می‌بردند.
انتخابات به فرجام رسید و حسن روحانی دوباره برگزیده شد. پرسش امروز فعالان صنعت، گزینه رئیس‌جمهور برای وزارت فاواست. در جایی که هدف و برنامه‌ای نیست، نقش فرد چشمگیر است.
بیایید آرزو کنیم این بار حسن روحانی رفیقی را وزیر فاوا کند که حسرت زمان بر باد رفته را نخوریم و فردایمان بس بهتر از امروز باشد.